Η ιστορία του Ανδρέα Μουράτη στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, τον Ολυμπιακό, την Αντίσταση μέχρι την «ανταρσία» στην Εθνική ομάδα
Πειραιάς, γερμανική κατοχή. Μία βροχερή νύχτα μια ομάδα της ΕΠΟΝ σταμάτησε ένα γερμανικό φορτηγό, φορτωμένο κουραμάνα, κάπου στον Πειραιά. Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Ανδρέας Μουράτης, ο μετέπειτα ονομαστός «μπακ» του Ολυμπιακού. Ο Μουράτης, που ήταν πολύ γεροδεμένος, πήδηξε πάνω στο φορτηγό και μέσα στα σκοτεινά και στη βροχή έπιασε ένα σάκο κουραμάνα, υποτίθεται, και τον πέταξε κάτω. Ο σάκος όμως ήταν ο γερμανός στρατιώτης που κοιμόταν τυλιγμένος στον καμουφλάζ αδιάβροχο μανδύα του. Καθώς έκανε να σταθεί στα πόδια του και πριν αρχίσει να γαζώνει στα τυφλά με το πολυβόλο του, η ομάδα αντιλήφθηκε το λάθος της και σκόρπισε μέσα στο σκοτάδι. Χωρίς κουραμάνα!
Ο Επονίτης ΜουράτηςΟ Ανδρέας Μουράτης, ο θρυλικός «Μιζούρι» του Ολυμπιακού, ο Επονίτης που έγραψε ιστορία σαν σαλταδόρος στα γερμανικά φορτηγά, από τα οποία άρπαζε τρόφιμα και διάφορα είδη πρώτης ανάγκης και τα έδινε στους Πειραιώτες. Ο Ανδρέας Μουράτης βασικό μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας της ΕΠΟΝ Πειραιά, μαζί με τους συμπαίκτες του στον Ολυμπιακό, τον Νίκο Γόδα, λοχαγό του ΕΛΑΣ και μέλος του ΚΚΕ, ο οποίος εκτελέστηκε το 1948 στη Κέρκυρα, τον Διονύση Γεωργάτο που πολέμησε το 1944 στη μάχη της Ηλεκτρικής στον Πειραιά, τον Στ. Χριστόπουλο, αλλά και τους Αρ. Τσολακίδη, Λέπουρας (Ατρομήτου), Ηλ. Παπαγεωργίου (ΑΕΚ), Γ. Κεσίσογλου, Γ. Φερλέμης, Δ. Καλλίτσης (Εθνικού), Ρούση, Βώκο, αδελφοί Πατηνιώτη, Ν. Θεοδωρακάτος, Γ. Λουπιώτης κ.α.
Με γονείς πρόσφυγες από τα Βούρλα της Μικράς Ασίας, ο Ανδρέας Μουράτης γεννήθηκε το 1926 στη Σούδα του Νέου Φαλήρου και από μικρός «απέφυγε» τα γράμματα επιλέγοντας το δρόμο της βιοπάλης. Εργάστηκε σε εργοστάσιο οινοπνευμάτων ως σοφέρ, αλλά και σε χρωματουργεία. Το 1936 ο πατέρας του Μάρκος ίδρυσε την Ένωση Χρωματουργείων και εκεί ο Μουράτης έκανε τα πρώτα του βήματα. Το 1943 πήγε στηΝ Προοδευτική και δυο χρόνια μετά στην ομάδα νέων του Ολυμπιακού. Η αμοιβή του ήταν δυο πιάτα ψαρόσουπες που του κέρασε ο Κτενάς σε ταβέρνα στο Πέραμα! Παράλληλα με την ποδοσφαιρική του δράση, ήταν ενταγμένος στο αριστερό κίνημα και το ΚΚΕ.
Η «ανταρσία» στην Εθνική ΕλλάδοςΤο 1953 η Ελλάδα θα έπαιζε εναντίον του Ισραήλ για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 στην Ελβετία. Τα πολυδάπανα ταξίδια στα εξωτερικό με την αποστολή της Εθνικής είχαν γονατίσει πολλούς ποδοσφαιριστές που εργάζονταν παράλληλα για να επιβιώσουν. Ο Μουράτης τότε δούλευε στην ΔΕΗ. Η ΕΠΟ λοιπόν έταξε στην εθνική ομάδα κάποια χρήματα ως πριμ αν αγωνίζονταν στα προκριματικά. Ο Μουράτης δεν πίστεψε στις υποσχέσεις της ΕΠΟ, αντέδρασε και μαζί ξεσήκωσε και την υπόλοιπη ομάδα. Οι παίχτες αγωνίστηκαν στα προκριματικά, αλλά τελικά τιμωρήθηκαν και ο Μουράτης αποκλείστηκε από τα παιχνίδια της Εθνικής.
Το 1956 βγήκε στον κινηματογράφο η ταινία «Άσσοι του Γηπέδου» του Βασίλη Γεωργιάδη, σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με θέμα την «ανταρσία στην Εθνική Ομάδα». Αργότερα στην επανέκδοση, η ταινία ονομάστηκε «Κυριακάτικοι Ήρωες». Με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, η ταινία εξιστορούσε τα πραγματικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των προκριματικών της Εθνικής Ομάδας. Οι ποδοσφαιριστές Μουράτης, Πούλης, Μανταλόζης Πετρόπουλος και Λινοξυλάκης κλήθηκαν σε απολογία από την ΕΠΟ μετά τη συμμετοχή τους στην ταινία.
Ο «Μιζούρι» και ο «Μουράτ Ασλάν»Ο Μουράτης είχε το παρατσούκλι «Μιζούρι» (από το αμερικάνικο θωρηκτό που ήταν αγκυροβολημένο στον Πειραιά), εξαιτίας της δύναμης που αγωνιζόταν. Το παρατσούκλι το απέκτησε σ’ έναν αγώνα με τον Εθνικό, όταν κάποιος φίλαθλος τον απεκάλεσε έτσι επειδή τον έβλεπε να αγωνίζεται με δύναμη και πάθος παρότι ήταν τραυματίας. Η δύναμη, το πάθος και το ατρόμητο του χαρακτήρα του έκαναν μεγάλη εντύπωση και στους τούρκους φιλάθλους, οι οποίοι μετά από έναν αγώνα της εθνικής Ελλάδας με αντίπαλο την αντίστοιχη της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη, τον αποκάλεσαν «Μουράτ Ασλάν» (Μουράτης το Λιοντάρι).
Το τελευταίο παιχνίδι του Μουράτη στον Ολυμπιακό ήταν ενάντια στον Παναθηναϊκό στις 8 Μαΐου του 1955. Με την «ερυθρόλευκη» φανέλα αγωνίστηκε σε 295 αγώνες, κερδίζοντας πέντε πρωταθλήματα, πέντε κύπελλα, τρία νταμπλ και δέκα πρωταθλήματα Πειραιώς. Με την απόσυρση του έμεινε στους «ερυθρόλευκους» ως φροντιστής. Με την Εθνική έπαιξε σε 16 παιχνίδια. Ο Ανδρέας Μουράτης πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 2000.
Μάκης Διόγος