Φανερή η ανάγκη προγράμματος τετραετίας
Η κατάθεση του Προϋπολογισμού και η ψήφιση σειράς επανορθωτικών νομοσχεδίων σηματοδοτούν την αρχή μιας εποχής, όπου η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει πραγματικά και συγκεκριμένα περιθώρια άσκησης μιας πολιτικής, που αποβλέπει στο πέρασμα από την επίτευξη των αριθμητικών στόχων στα δημοσιονομικά και την οικονομία, στην ανακούφιση της κοινωνίας.
Όπως τόνισαν τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι υπεύθυνοι υπουργοί στη Βουλή, οι συγκεκριμένες επιλογές ελάφρυνσης των βαρών έγιναν στο πλαίσιο μιας «λελογισμένης δημοσιονομικής επέκτασης» και στηρίχτηκαν στις δυνατότητες της πραγματικής οικονομίας.
Η υποδοχή που είχαν από την πλευρά της αντιπολίτευσης αυτά τα πραγματικά νέα στοιχεία, ήταν η αναμενόμενη: αφενός θεωρήθηκαν ως μέτρα άρσης μέρους μόνο των επιβαρύνσεων, πράγμα που ούτε η κυβέρνηση αμφισβητεί^ αφετέρου, επικρίθηκαν ως μέτρα που παραβλέπουν την ανάγκη κινητοποίησης των μοχλών οικονομικής μεγέθυνσης, παρότι και την ιδιωτική κατανάλωση τονώνουν, αλλά και περιθώρια για ελάφρυνση της φορολογικής επιβάρυνσης αφήνουν, συνεπώς και στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας αποβλέπουν.
Η θετική απήχηση από αυτή τη νέα εξέλιξη έχει αρχίσει να γίνεται αισθητή, αν και η υπεροπλία του αντιπολιτευτικού λόγου στο πεδίο των ΜΜΕ είναι σαφής. Αλλά, και με αυτή δεδομένη, η συμβολική και πραγματική σημασία της άρσης ενός μνημονιακού μέτρου, όπως π.χ. η περικοπή των συντάξεων, γίνεται κατανοητή όχι μόνο από τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες που αφορά άμεσα.
Πάντως, στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι γίνεται τώρα αισθητή η ανάγκη να στραφούν οι σχεδιασμοί στην επόμενη φάση, της ολοκλήρωσης των μέτρων ελάφρυνσης σε ένα πρόγραμμα τετραετούς προοπτικής. Άλλωστε, μόνο στη βάση ενός τέτοιου προγράμματος μπορεί να αντιπαρατεθεί με επιτυχία η πρόταση της αριστεράς στη νεοφιλελεύθερη πρόταση της ΝΔ.
•