Τι δείχνουν οι δηλώσεις Κυρ. Μητσοτάκη στη FAZ
Από τη συζήτηση στη Βουλή, την προηγούμενη Δευτέρα, που έγινε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και αντικείμενο την ενημέρωση για την πορεία των διαπραγματεύσεων, δεν φαίνεται να προέκυψε κάποιο πολιτικό όφελος για την κυβερνητική πλειοψηφία. Κατά κύριο λόγο επειδή οργανώθηκε σαν μια μάλλον οξεία αντιπαράθεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ θα ήταν αποδοτικότερο αν είχε σχεδιαστεί διαφορετικά: σαν μια έκθεση εκ μέρους του πρωθυπουργού των διαπραγματευτικών βημάτων που έχουν γίνει, των ορίων τής διαπραγματευτικής ευλυγισίας που είναι διατεθειμένη να επιδείξει η κυβέρνηση και των βασικών ζητημάτων που μένει να κριθούν μέχρι τη λήξη της. Μ’ αυτό τον τρόπο, το ένα και μοναδικό ερώτημα που θα απευθυνόταν στην αντιπολίτευση, θα ήταν αν στηρίζει την κυβερνητική γραμμή, κι αν όχι τι αντιπροτείνει.
Ήταν ο μόνος τρόπος για να αποκλειστεί για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κυρίως, η μόνη οδός διαφυγής που είχαν: να μιλούν οι ηγέτες τους περί πάντων και άλλων τινών αποφεύγοντας να αποσαφηνίσουν το κύριο και βασικό: ποια πολιτική εκ μέρους της κυβέρνησης θα ήταν διατεθειμένα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίξουν;
Επειδή δεν σχεδιάστηκε έτσι η συζήτηση ξεκινώντας από την πρώτη κιόλας ομιλία του πρωθυπουργού, ο πρόεδρος της ΝΔ βρήκε την ευκαιρία να εμφανίσει με… δημιουργική ασάφεια τη στάση της ΝΔ. Ακολούθησε τη γνωστή τακτική να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με την πολιτική της οδηγεί τη χώρα στα βράχια, ενώ την ίδια στιγμή την καταγγέλλει ενώπιον του λαού ότι συνυπογράφει τα μνημόνια που και εκείνος έχει υπογράψει.
Στη δομική μειοψηφία η ΝΔΓια να είμαστε ακριβείς, η στάση αυτή της ηγεσίας της ΝΔ δεν προκύπτει ως αποτέλεσμα του προβληματικού σχεδιασμού τής συζήτησης στη Βουλή. Μπορεί να διευκολύνθηκε εξαιτίας του, αλλά οφείλεται σε εγγενή προβλήματα στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στον πυρήνα των προβλημάτων αυτών βρίσκεται η άρνησή της να επανεξετάσει την πολιτική της, η οποία ηττήθηκε στις εκλογές. Αυτό την οδηγεί στην ανάγκη να υπερασπίζεται τα μνημόνια και να προτείνει ουσιαστικά στη νέα κυβέρνηση να τα υιοθετήσει, με σκοπό να αποδυναμωθεί πολιτικά και να εκτεθεί στα μάτια των πολιτών.
Είναι σαφές ότι μ’ αυτή τη στάση, μ’ αυτή την πολιτική δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει την πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα μετά τη λήξη της… παρένθεσης που προσδοκά. Αυτό το αντιλαμβάνεται. Άλλωστε της το υποδεικνύουν όλες οι μετεκλογικές σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης: η στρατηγική τής διαπραγμάτευσης που ακολουθεί η νέα κυβέρνηση, έχει την επιδοκιμασία της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών· τα 2/3 των πολιτών προσδοκούν και πιστεύουν ότι η νέα κυβέρνηση θα εφαρμόσει το σύνολο των δεσμεύσεων της· παρά την εξαιρετικά δυσχερή οικονομική κατάσταση, η αισιοδοξία για την εξέλιξή της (σίγουρα και μάλλον καλύτερη, συν όχι χειρότερη) ξεπερνάει το 60%. Όσο για τη δημοτικότητα πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η πρώτη εκτινάσσεται στο 70%, ενώ η δεύτερη βυθίζεται στο 13%.
Ο θάνατός μας, η ζωή τουςΜ’ αυτά τα στοιχεία στο ντοσιέ της η ηγεσία της ΝΔ το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να επιδιώκει και να ελπίζει όχι την επικράτηση της όποιας πολιτικής της, αλλά την ήττα της πολιτικής της κυβέρνησης. Αυτό ακριβώς είναι που την υποχρεώνει να τοποθετείται από τη μεριά των εκτός συνόρων αντιπάλων της ελληνικής κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι αντιλαμβάνεται πως αυτό μπορεί να της κοστίσει πολύ ακριβά, και όχι μόνο για την τρέχουσα περίοδο.
Έτσι μπορούν αν εξηγηθούν οι τοποθετήσεις του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου της ΝΔ, στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ». Ο κ. Μητσοτάκης ζητάει από τους δανειστές να μην κάνουν δεκτή τη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζει η ελληνική κυβέρνηση και τους συμβουλεύει να ζητήσουν από αυτή να την περάσει από τη Βουλή, όπου, κατά την πρόβλεψή του, θα αποδειχθεί ότι δεν διαθέτει την απαραίτητη πλειοψηφία. Διότι, όπως εξηγεί στους αδαείς Γερμανούς, «είναι εξαιρετικά πιθανό ένα σημαντικό τμήμα της κ.ο. του ΣΥΡΙΖΑ να μη στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις». Και τότε «στην πράξη δεν θα υπήρχε κυβέρνηση»…
Έσχατη πολιτική ένδειαΔεν θα μπορούσε να υπάρξει σαφέστερη έκφραση έσχατης πολιτικής ένδειας από αυτή που ομολογεί ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης. Επειδή αντιλαμβάνεται ότι η ΝΔ μ’ αυτή την ηγεσία και μ’ αυτή την πολιτική δεν μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη στο πεδίο της πολιτικής μάχης, εναποθέτει τις ελπίδες του στη διάλυση του κυβερνητικού στρατόπεδου εξαιτίας των υποτιθέμενων βαθύτατων εσωτερικών αντιπαραθέσεων. Και μάλιστα δεν το κάνει προσδοκώντας ότι αυτή η διάλυση θα επιτρέψει στη ΝΔ να επανακάμψει δριμύτερη για να διεκδικήσει την ηγεμονία, αλλά θα της ανοίξει απλώς την κερκόπορτα, ώστε να αναλάβει το ρόλο του δεκανικιού μιας ακρωτηριασμένης κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Κάνει, δηλαδή, μέσα στην πολιτική απελπισία και αμηχανία της η ΝΔ δύο ουσιώδη λάθη: πρώτον, μετατρέπει την επιθυμία της για διάσπαση της κυβερνητικής πλειοψηφίας σε (εικονική) πραγματικότητα, και, δεύτερον, δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό το ενδεχόμενο λειτουργεί στο εσωτερικό της σημερινής πλειοψηφίας και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ ως βάσιμος και αποφασιστικός λόγος για την αποφυγή αυτού ακριβώς του ενδεχόμενου, δηλαδή της διάσπασης.
Η ηγεσία της ΝΔ δεν είναι καν σε θέση ούτε να επιβεβαιώσει το ρητό «η (πολιτική) πενία τέχνας κατεργάζεται». Με τη στάση της αποδεικνύει ότι μόνο πολιτικές ατεχνίες (για να μην πούμε πολιτικά τερατουργήματα) είναι σε θέση να απεργαστεί.
Χ. Γεωργούλας