Αυτόπτες πολίτες διαπίστωσαν ότι η είσοδος από το βουνό στον κλειστό οχετό της Πικροδάφνης είναι κλειστήΜια ιστορία παλιά που δεν άλλαξε όσα κι αν άλλαξαν στο ρου του χρόνου, το μεγάλο ζήτημα της διάσωσης των ρεμάτων της Αττικής –ή σωστότερα των φυσικών τμημάτων που απέμειναν στα τελευταία ρέματα της Αττικής– επιχείρησαν να αναδείξουν αλλά και να κοινοποιήσουν στους πολίτες, με άλλη μία δράση τους, σειρά κινήσεων πολιτών που χρόνια παρακολουθούν τις εξελίξεις και αγωνίζονται σε αυτόν τον τομέα. Η «Εποχή» συχνά και εμπεριστατωμένα έχει αναδείξει το ζήτημα με άρθρα της. Ετούτη τη φορά, την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου, η δράση αφορούσε διαμαρτυρία έξω από την Περιφέρεια Αττικής, μοίρασμα ενημερωτικού υλικού και σύντομη συνάντηση με τον θεματικό αντιπεριφερειάρχη Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, Νάσο Αναγνωστόπουλο για την επίδοση κειμένου. Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι κινήσεις πολιτών από όλα τα θιγόμενα ρέματα της Αττικής συναντήθηκαν και συνδιοργάνωσαν τη δράση. Ήταν εκεί: το Δίκτυο πολιτών για τη διάσωση του ρέματος της Πικροδάφνης, η Κίνηση Πολιτών Ηλιούπολης, οι Μικρογεωγραφίες, η ΡΟΗ πολίτες υπέρ των ρεμάτων, η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και ο Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Όμιλος Αττικής. Τα ρέματα που απειλούνται είναι της Πικροδάφνης, το μεγάλο ρέμα της Ραφήνας, ο Ποδονίφτης, ο Ερασίνος και το παράδειγμα προς αποφυγή είναι τα ρέματα που δεν υπάρχουν πια, όπως ο Ιλισσός, ο Κηφισός, ο Ηριδανός. Μόνο κάποια τοπωνύμια και μερικά τραγούδια μένουν να θυμίζουν τη ροή που ανακόπηκε από την καταστροφική ανθρώπινη παρέμβαση.
Σε όλες τις περιπτώσεις τα προτεινόμενα έργα για τα εναπομείναντα ρέματα αφορούν αποψίλωση –για 2.500 περίπου δέντρα μιλούν οι κινήσεις πολιτών–, για να επενδυθούν τα
ρέματα με πέτρες τυλιγμένες σε συρματόπλεγμα και πασσαλότοιχους, όπως ήδη έχει γίνει σε τμήμα του ρέματος της Πικροδάφνης, στο ύψος της οδού Θέμιδος στο Φάληρο (βλ. φωτό πριν και μετά), επισημαίνει στην «Εποχή» η πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών Ηλιούπολης, Ευαγγελία Δημητρίου. Το όχημα είναι η προώθηση μικροεπεμβάσεων, όπως χαρακτηρίζονται, από την Περιφέρεια, εξήντα τον αριθμό, «με το σκεπτικό ότι γίνονται για να διορθωθούν παλιά έργα τα οποία έχουν φθαρεί και χρήζουν επιδιόρθωσης. Έτσι προχωρούν με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς περαιτέρω άδεια ή Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Τέτοιο ήταν το έργο που έγινε στο ρέμα της Πικροδάφνης, στο ύψος της οδού Θέμιδος, όπου η κοίτη έχει στενέψει πέντε μέτρα περίπου. Αυτή η πολιτική που ακολουθείται στη διαχείριση των εναπομεινάντων ρεμάτων είναι εντελώς παρωχημένη, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο. Εδώ και δεκαετίες, έχει ξεκινήσει η αντίθετη διαδικασία, ό,τι είχε τσιμεντωθεί δαπανάται επιπλέον κόστος ώστε να αποκατασταθεί στην πρότερη κατάσταση», υπογραμμίζει η κα Δημητρίου. «Αυτό που αποδείχτηκε πολλάκις ότι δεν εξυπηρετεί κανένα ωφέλιμο σκοπό, γιατί επιλέγεται τώρα στην Ελλάδα και τα ρέματα της Αττικής; Γιατί καταστρέφεται το φυσικό αντιπλημμυρικό τείχος, τα δέντρα, για να τσιμεντωθεί και να στενέψει η κοίτη; Γιατί λειαίνεται το έδαφος στο διάβα του νερού και μειώνεται η απορροφητικότητα του εδάφους, αφού πια δεν είναι χωμάτινο; Αυτές οι παρεμβάσεις αυξάνουν τον πλημμυρικό κίνδυνο. Το παράδειγμα της Μάντρας είναι εκκωφαντικό, εκεί όπου σήμερα η Περιφέρεια επιχειρεί να αποκαλύψει το μπαζωμένο και χτισμένο ρέμα. Γιατί, λοιπόν, εκεί επιχειρεί η Περιφέρεια να ανοίξει το ρέμα και τα άλλα εναπομείναντα ρέματα της Αττικής επιχειρεί να τα κλείσει;», ρωτά η πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών Ηλιούπολης.
Σε όλες τις περιπτώσεις του αγώνα διάσωσης των φυσικών τμημάτων των ρεμάτων της Αττικής, οι πολίτες έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά ακόμα δεν έχει τελεσιδικήσει καμία προσφυγή. Συγκεκριμένα, για το ρέμα της Πικροδάφνης, η προσφυγή για το οποίο ξεκίνησε να εκδικάζεται στις 5 του περασμένου Δεκεμβρίου, διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο οριοθέτησης από τους επιμέρους Δήμους, από την επικράτεια των οποίων περνάει η κοίτη, και η διαδικασία της προσφυγής δεν μπόρεσε καταρχάς να προχωρήσει, ενώ δόθηκε νέα προθεσμία από τον πρόεδρο του ΣτΕ.
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί κάτι ενδεικτικό της κατάστασης, όπως το επισήμανε στην «Εποχή» η κα Δημητρίου. «Στην οριοθέτηση του ρέματος της Πικροδάφνης έχει συμπεριληφθεί το τμήμα μέχρι την οδό Σαρανταπόρου στην Ηλιούπολη, έχοντας αφήσει εκτός οριοθέτησης το τμήμα από εκεί μέχρι τις εκβολές του ρέματος, τμήμα μήκους περίπου δυόμιση χιλιομέτρων, που έχει υπογειοποιηθεί και έχει τη μορφή κλειστού οχετού. Όμως, όπως διαπίστωσαν πολίτες που πορεύτηκαν στον κλειστό οχετό της Πικροδάφνης, η είσοδος είναι χτισμένη, κλειστή. Δηλαδή τα νερά από το βουνό δεν μπορούν να μπουν και να ακολουθήσουν τη ροή του ρέματος. Το γεγονός αυτό, έχουμε δημοσιοποιήσει και κοινοποιήσει σε σειρά δημόσιων υπηρεσιών, που όλες δηλώνουν αναρμόδιες. Συγκεκριμένα, από την Περιφέρεια Αττικής απάντησαν ότι δεν γνωρίζουν ποιος έκλεισε την είσοδο του οχετού και ότι δεν το θεωρούν μεγάλης σημασίας, αφού πια η Πικροδάφνη δεν μαζεύει πολλά νερά. Ωστόσο, μόλις την περασμένη Παρασκευή, οι δήμαρχοι Ηλιούπολης και Βύρωνα έδωσαν συνέντευξη Τύπου για μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο στον Καρέα, ακριβώς πάνω από την χτισμένη είσοδο του ρέματος. Ξεκινούν δηλαδή μεγάλα έργα χωρίς να έχει διαπιστωθεί αν ο φυσικός αγωγός του νερού έχει προσκόμματα;»
Ζωή Γεωργούλα