Σε επιφυλακή για την ανάσταση

ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΑΓΙΔΕΣ



Πα­ρα­δο­σια­κά, για τις α­ρι­στε­ρές και τους α­ρι­στε­ρούς, το «κα­λή α­νά­στα­ση», ως ευ­χή, εί­χε  και άλ­λους α­κό­μη συμ­βο­λι­σμούς, πέ­ραν αυ­τών των χρι­στια­νών, οι ο­ποίοι συν­δέ­ο­νταν με το ό­ρα­μα της α­πε­λευ­θέ­ρω­σης, της α­να­τρο­πής, της αρ­χής μιας νέ­ας ε­πο­χής και άλ­λα πολ­λά. Φέ­τος, εν μέ­σω μια σκλη­ρής δια­πραγ­μά­τευ­σης  με ε­ταί­ρους, που έ­χουν πλή­ρως με­ταλ­λα­χθεί σε ι­διο­τε­λείς δυ­νά­στες, οι ο­ποίοι βά­ζουν ό­ρους που ο­δη­γούν σε συ­νέ­χι­ση των χρό­νων των πα­θών, η ευ­χή έ­χει, σχε­δόν, μο­νο­σή­μα­ντο πε­ριε­χό­με­νο: κα­λή α­παλ­λα­γή.
Όμως, ταυ­τό­χρο­να με την ελ­πί­δα να βγει η ευ­χή α­λη­θι­νή, ας εί­μα­στε και προ­σε­κτι­κοί. Ας εί­μα­στε, δη­λα­δή, σ’ ε­πι­φυ­λα­κή για την α­νά­στα­ση, έ­τοι­μοι και α­πο­φα­σι­στι­κοί να α­πο­κρού­σου­με τους εκ­βια­σμούς και ταυ­τό­χρο­να ευέ­λι­κτοι για να α­πο­φεύ­γου­με τις πα­γί­δες.
Οι α­ντί­πα­λοί μας που η­γε­μο­νεύουν στους ευ­ρω­παϊκούς και άλ­λους διε­θνείς θε­σμούς, ελ­πί­ζουν στη δι­κή μας ήτ­τα ή υ­πο­χώ­ρη­ση, για να ε­ξα­σφα­λί­σουν τη συ­νέ­χι­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής τους. Η ητ­τη­μέ­νη α­ντι­πο­λί­τευ­ση στο ε­σω­τε­ρι­κό, ε­πί­σης, έ­χει χά­σει ό­λα τα στοι­χή­μα­τα και την ελ­πί­δα να κα­ταρ­ρεύ­σει η κυ­βέρ­νη­ση με κορ­μό την Αρι­στε­ρά. Η Μ. Πέ­μπτη, προέ­βλε­παν, –εύ­χο­νταν δη­λα­δή– ό­τι θα εί­ναι η η­μέ­ρα που θα προ­κλη­θεί το λε­γό­με­νο «α­τύ­χη­μα», δη­λα­δή η χρε­ο­κο­πία της χώ­ρας λό­γω α­σφυ­ξίας. Μή­πως η ΝΔ στον προ­ε­κλο­γι­κό της κα­ζα­μία,  εν εί­δει σπο­τ, δεν προέ­βλε­πε αυ­τή να εί­ναι ε­βδο­μά­δα των πα­θών για τους Έλλη­νες α­ντί α­νά­στα­σης;
Κα­λή α­νά­στα­ση, λοι­πόν, για ε­χθρούς και φί­λους.