Ο γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Πολ Ντενιζόν επιστρέφει στο θέατρο Εκστάν με το έργο «Η περαστική» και με την ιδιότητα του συγγραφέα, αυτή τη φορά. Παλαιότερα, είχε συνεργαστεί στη συγγραφή έργων, μεταξύ άλλων, με τον Ζαν Πολ Καριέρ στο «Il viaggio dell’ uomo che cercava», που είχε ανεβεί στο Μιλάνο και τη Ρώμη, και με τους Michael Schramm και Sabine Ziese στο Salto und mortale (8+) στη Νιρεμβέργη. Αυτό είναι το πρώτο εξολοκλήρου δικό του έργο: «Για δυο χρόνια, συγκέντρωνα ιδέες που έγραφα σε σκόρπια φύλλα χαρτί αλλά και κείμενα που μου άρεσαν, μετά πήγα στην εξοχή, απομονώθηκα για τρεις βδομάδες και το έγραψα. Είχα ήδη το υλικό», λέει στην Εποχή για την Περαστική, «είχα αυτήν την ιστορία στη σκέψη μου, μια ιστορία για το γήρας, καθώς μεγαλώνω κι εγώ, αλλά και για το θάνατο. Με ενοχλεί όταν ακούω “α! ο θάνατος, φυσικά τον δεχόμαστε”. Μου φαίνεται αυτάρεσκο, σαν να είναι πιο σημαντικό για κάποιον να γράψει ένα φιλοσοφικό δοκίμιο. Και το ακούω συχνά στη Γαλλία. Επαναστατώ ενάντια σ’ αυτό: Προφανώς και δεν μου αρέσει η ιδέα του θανάτου!». Στην Περαστική, η μνήμη, ο χρόνος και οι ανατροπές που φέρνει, η ελαφράδα, ο φόβος της φθοράς, η απειλή του θανάτου και η επιθυμία για ζωή, συνυπάρχουν ισότιμα. Άλλωστε, ο Ντενιζόν ανακαλεί συχνά τον αγαπημένο του Άντον Τσέχωφ, αφού και η πρώτη του συνεργασία με τον Πήτερ Μπρουκ, το 1980, ήταν στον Βυσσινόκηπο του ρώσου συγγραφέα. Πόσο άλλαξε το κείμενό του, δουλεύοντας με τους ηθοποιούς; «Οι ηθοποιοί είναι οι πρώτοι αναγνώστες. Κάναμε πολλές αλλαγές. Διέγραφα ατάκες, τις ξαναέγραφα. Μου άρεσε πολύ. Έχει πολύ ενδιαφέρον. Γράφεις κάτι, μετά δουλεύεις με τον ηθοποιό, έρχεσαι σε αντιπαράθεση κι αυτός λέει: “κοίτα! υπάρχει αυτό κι εκείνο”, που εγώ δεν το είχα δει, δεν το ήξερα… και ξαναέγραφα».
Η Ελένη Παπαχριστοπούλου, που μετέφρασε και παίζει στο έργο, σημειώνει: «Η περαστική είναι ένα πολυσύνθετο έργο, γραμμένο ωστόσο απλά, με χιούμορ και ευαισθησία. Ένας άντρας και μια γυναίκα ξαναβρίσκονται μετά από είκοσι χρόνια χωρισμού. Μια σχέση κάτω από το βάρος του χρόνου. Δυο πρόσωπα ανάμεσα στον χρόνο που υπήρξαν και στον χρόνο που μεταφέρεται στο μέλλον. Δυο πρόσωπα, δυο τρόποι ζωής. Θα ενωθούν οι ιδέες τους ή θα τραβήξει ο καθένας το δρόμο του;
Εκείνος, είναι συγγραφέας. Είναι ο σκεπτόμενος άνθρωπος της εποχής μας. Στριμωγμένος τώρα ανάμεσα στα βιβλία του, που νιώθει ότι δεν χρησίμευσαν παρά μόνο στο να γίνει πιο πολύ γνωστός από τους άλλους, και τη βιβλιοθήκη του. Με τη συναίσθηση ότι το «βέλος» του χρόνου τον πλησιάζει, έχει επιλέξει τη μοναξιά του…
Εκείνη, είναι ηθοποιός. Εκπροσωπεί την ευχαρίστηση ως αφιέρωμα στη ζωή και ως αντίσταση, ως πρόκληση στην ιδέα του θανάτου.
Ο Ζαν Πολ Ντενιζόν που τον ανακαλύπτουμε φέτος και από την πλευρά του συγγραφέα, μας προσφέρει το δικό του προβληματισμό στο δύσκολο τού να ζεις σήμερα, και παράλληλα στη μάχη ενάντια στον χρόνο στον οποίο είμαστε ανίκανοι να επιβληθούμε.»
Σκηνοθεσία: Ζαν Πολ Ντενιζόν, μετάφραση: Ελένη Παπαχριστοπούλου, μουσική: Γιάννης Κ. Ιωάννου, σκηνικά-κοστούμια: Μπέτυ Λυρίτη, φωτισμοί: Παναγιώτης Μαζαράκης. Παίζουν: Γιάννης Σταματίου και Ελένη Παπαχριστοπούλου.
Παραστάσεις: κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στις 9μμ, στο Θέατρο Εκστάν (Καυταντζόγλου 5 και Πατησίων, τηλ.: κρατήσεων: 2130210339).
Επίσης στον ίδιο χώρο, «Οι καρέκλες» του Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Ζαν Πωλ Ντενιζόν, με τους Γιάννη Σταματίου και Ελένη Παπαχριστοπούλου, που πήραν φέτος το Βραβείο Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου, παίζονται για τρίτη χρονιά, κάθε Κυριακή στις 9μμ.