Απόκριες, το παγανιστικό μεσοδιάστημα ανάμεσα στα κρέατα και τους χαρταετούς. Μαινάδες στους δρόμος και σερπαντίνες και τσικ – τσικ, πυροτεχνήματα τσέπης, πλαστικά βυζιά πάνω σε αγόρια, σέξυ μάγισσες, σέξυ νοσοκόμες, σέξυ νταλικέρηδες, σέξυ Αμβρόσιος με ζαρτιέρες.
Και πώς ήταν εκείνη η καταπληκτική ταινία του Αλμοδόβαρ με τις καλόγριες που σούταραν πρέζα στο μοναστήρι; Απόκριες, καλόγριες τζάνκια, καλόγριες σαν εκείνη του Μίλο Μανάρα που αυνανίζεται πάνω από τα ιερά κείμενα, απόκριες τι να’ ναι, μήπως οι πολλές μας φαντασιώσεις μαζεμένες σε δύο Κυριακές; Και μετά; Μετά τέλος.
Να βγάλουμε τα μέσα μας στη φόραΣυγυρισμένα τα πράγματα, οι γυναίκες ντύνονται φαντασίωση βγαλμένη από τα περιοδικά του Κωστόπουλου κι οι άντρες ντύνονται γυναίκες. Ίσως για να ικανοποιήσουν τα εφηβικά τους κεσάτια: Σκύβεις το κεφάλι προς τα κάτω και βλέπεις βυζιά κι είναι τόσο αστεία κι ατσούμπαλα τα αγόρια, χουφτώνουν ο ένας τα πλαστικά βυζιά του άλλο και γελάνε, γελάνε, γελάνε με χείλια γεμάτα κραγιόν, γελάνε. Πιάνονται μεταξύ τους με μια τεράστια ευκολία που τους απαγορεύεται όλες τις υπόλοιπες ημέρες.
Απόκριες, μαλάκα μου, να βγάλουμε τα μέσα μας στην φόρα. Όπως κάνουμε σχολαστικά, αλλά με προσοχή, σε όλη την ζωή μας, αλλά με στολή, με μάσκα. Ευκολίες. Αυτή που αναρωτιέται αν θα είναι ποτέ αρκετά όμορφη για να αγαπηθεί, αυτός που έχει οιδιπόδειο και θα του άρεσε να μπορεί να θηλάσει πλαστικά βυζιά, ο-με-χιούμορ, που προσπαθεί να γαμήσει τις γκόμενες, που συνήθως του τρώει ο ωραίος της παρέας.
Απόκριες. Παιδάκια ντυμένα σούπερ ήρωας, νεράιδα, βασίλισσα, πώς γίνεται κι οι κοριτσίστικες στολές να έχουν πάντα τούλια και πίπουλα; Από μικρές στα βάσανα, να περιμένουν τον πρίγκιπα. Μικρή μου 5χρονη πριγκίπισσα, σε 15 χρόνια θα ντύνεσαι σέξυ κουραμπιές για να σε αγαπήσει ο 5χρονος καουμπόης, που θα ντύνεται ντραγκ κουήν.
Ένα τεράστιο σόουΧωρίς να το ξέρει. Αλλά για εμάς τους αρνητές, έτσι μόνο υποφέρονται οι απόκριες. Άμα κλείσεις τα μάτια σου και μόλις τα ξανανοίξεις δεις την πόλη γεμάτη drag queens. Άντρες και γυναίκες, σα να το έχουν σκάσει από σόου στις Κούκλες. Χοροπηδηχτά γελάκια στους δρόμους με ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα βυζιά, βινύλ στολές και περούκες.
Και λέει, είναι όντως ένα τεράστιο drag show. Που τραγουδάνε και χορεύουν. Ξέρετε, όπως σε εκείνα τα λαμπερά μέρη, τα μέρη που κάποιοι από εμάς αγαπήσαμε για την υγρή τους, την αλμοδοβαρική την πραγματικότητα, τα μέρη που κρατάνε εχεμύθεια και φτιάχνουν ιστορίες. Εκεί που άντρακλες, από αυτούς που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα στον δρόμο, υποτάσσονται στην καταληκτική γοητεία του αγοριού που μεταμορφώνεται σε γυναίκα. Ίσως να ερωτεύονται, μυστικά και λιγάκι, για όσο κρατάει η ένωση και το άλλο Σάββατο και το παράλλο, στο ίδιο τρομερό μέρος με τα μεταμορφωμένα, πανέμορφα άτομα, με τα μεγάλα χείλη και τις ένοχες αγκαλιές.
Όλη η πόλη ένα drag show, γεμάτη νεραϊδένια, ερμαφρόδιτα, μοναδικά θηρία. Είναι, άραγε η μέρα του χρόνου που ζει χωρίς ενοχές;
Όλα είναι φυσιολογικά στις ΑπόκριεςΜασκαράδες. Στις Απόκριες είναι σωστό, αλλιώς είσαι προδότης των «φυσιολογικών» ανθρώπων.
Μασκαράδες. Κρυμμένοι για μία και μόνο μέρα πίσω από οργάντζες –τι οργάντζες, μωρέ, από πλαστικά τούλια να λέω καλύτερα. Φιλιούνται κι αγαπιούνται «για πλάκα» μεταξύ τους τα αγόρια, τα κορίτσια, για πλάκα, μην και τους κρεμάσουν κουδούνια, αν και στις Απόκριες τραβιέται το κουδούνι, μη νομίζεις. Όλα είναι φυσιολογικά στις Απόκριες κι ούτε που θα μιλήσει κανένας για υποκρισία, ούτε που θα φοβηθεί τις νεράιδες, ούτε που θα προστατεύσει τον ανδρισμό του. Χουφτώματα, υπονοούμενα, ποιος ξέρει πόσοι απελευθερώνονται από τα βαριά δεσμά των αλυσίδων τους;
Όλα είναι κανονικά και λίγο μεθυσμένα. Πώς το τρίβουν το πιπέρι; Με τον πούτσο τους το τρίβουν και το διπλοκοσκινίζουν. Έτσι λέει το δημοτικό τραγούδι κι αν κάποιος ξέρει να κελαηδάει τα καλά φυλαγμένα «μυστικά» των μικρών κοινωνιών –τι νομίζεις, όλες οι κοινωνίες μικρές είναι, φτιάχνουμε τις φούσκες μας και μετά τις κατοικούμε- αυτός είναι το δημοτικό τραγούδι.
Να, σαν εκείνον τον τύπο, που βαστούσε –λέει το άσμα- ένα κόκκινο τριαντάφυλλο κι ήθελε να κάψει πολλές καρδιές, να κάψει νιές και να κάψει νιούς.
Όλα είναι εφικτά στις απόκριες. Όλα. Κι αν την επόμενη μέρα ξυπνήσεις και δεν είσαι πια drag queen, θα φταίει το ποτό. Όλοι πίνουν στις απόκριες, όλοι.
Κι η πόλη τους ανήκει. Η ίδια πόλη που τον υπόλοιπο χρόνο μισεί τις νεράιδες και τις σκοτώνει, σαν γιγαντιαία μυγοσκοτώστρα. Όπως εξόντωσε τον Ζακ Κωστόπουλο.
Όλγα Στέφου