«Ο χορός της πραγματικότητας» (La Danza De La Realidad) του Αλεχάντρο Χοδοροφσκι: Σε μια μικρή παραλιακή πόλη της Χιλής, στην Τοπκαπίλα, γεννιέται το 1929 ένα αγόρι. Παιδί μιας ξεριζωμένης οικογένειας αρχίζει να ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα κι έτσι αποφασίζει να ασχοληθεί με το σινεμά.
«Σε επιφυλακή» (Qui Vive) της Μαριάν Ταρντιέ: Ο Σερίφ θέλει να γίνει νοσηλευτής και για να εξοικονομήσει τα προς το ζην εργάζεται ως σεκιουριτάς σε ένα εμπορικό κέντρο. Πηγαίνει καλά στις εξετάσεις, γνωρίζει την Τζένη, και η ζωή του φαίνεται να στρώνει. Όμως μια συμμορία παιδιών τον ενοχλεί διαρκώς στο πολυκατάστημα που εργάζεται. Για να γλυτώσει συμφωνεί με κάποιον γνωστό του για να τον βοηθήσει., με αντάλλαγμα κάποιες πληροφορίες για ένα φορτίο εμπορευμάτων.
«Η δεύτερη αλήθεια» (En Chance Til) της Σουζάνε Μπίερ: Δύο φίλοι αστυνομικοί, ο Αντρέας κι ο Σιμόν, ο πρώτος οικογενειάρχης κι ο δεύτερος χωρισμένος που διασκεδάσει σε ένα στριπτιτζάδικο. Μια έφοδος σε ένα σπίτι τοξικομανών τους φέρνει μπροστά σε ένα τρομερό θέαμα. Ένα μωρό κλειδωμένο σε ντουλάπα μέσα στις ακαθαρσίες.
«Πρωταθλητές με ψυχή» (McFarland, USA) της Νίκι Κάρο: Ο προπονητής Νικ Γουάιτ αναλαμβάνει την ομάδα στίβου της Μακ Φάρλαντ που ζουν κυρίως Λατινοαμερικάνοι. Η ομάδα «πετάει» και η οικογένεια του Τζιμ θα βρει τον τόπο που αναζητούσαν για σπίτι τους.
«Η συμμορία του παρκούρ» (Tracers) του Ντανιέλ Μπενμαγιόρ: Ο Καμ προσπαθεί να επιβιώσει. Συναντά τη μυστηριώδη, Νίκι. Μία συναρπαστική ταινία δράσης με φόντο τον επικίνδυνο κόσμο του παρκούρ
«Το τίμημα της δόξας» (La rançon de la gloire) του Ξαβιέ Μποβουά: Ο Τσάρλι Τσάπλιν πέθανε το 1977 στην Ελβετία. Τρεις μήνες μετά, εκλάπη το σώμα του μέσα από τον τάφο! Αυτή η αληθινή ιστορία είναι η βάση για το σενάριο μιας ευχάριστης, διασκεδαστικής, έξυπνης ταινίας.
«Αδέσποτα σκυλιά» (Jiao You) του Τσάι Μινγκ Λιανγκ: Ένας αλκοολικός άνδρας, που εργάζεται ως άνθρωπος-πινακίδα, και τα δυο του μικρά παιδιά, μόλις και μετά βίας επιβιώνουν στην Ταϊπέι. Μια υπάλληλος παντοπωλείου θα τους βοηθήσει να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή.
«Αναρχία» (Anarchy) του Μάικλ Αλμερέιντα: Μια σύγχρονη εκδοχή του «Κυμβελίνου» του Ουίλιαμ Σέξπιρ. Ο αρχηγός μια συμμορίας μοτοσικλετιστών, ο έρωτας της κόρης του με ένα πρωτοπαλίκαρό του, η αρχή μιας τραγωδίας.
«Το μυστικό της Ανταλάιν» (The Age Of Adaline), του Λι Τόλαντ Κρίγκερ: Η Ανταλάιν Μπόουμαν, γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα, γλυτώνει από ατύχημα και στα 29 της χρόνια σταματά να μεγαλώνει. Ζει έτσι 80 χρόνια και ξαφνικά ερωτεύεται.
«Παραμονεύοντας» (Lurk) του Βασίλη Κατσίκη: Για την πολύ καλή αυτή ελληνική ταινία έχουμε γράψει σε παλαιότερο φύλλο.
«Παράδοξη πατρίδα» του Νίκου Ασλανίδη: Ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Στάθη Χαϊτίδη, που στα 8 του χρόνια σώθηκε όταν το χωριό του καταστράφηκε από τους ναζί και εκτελέστηκαν 353 κάτοικοι. Έχασε τη μητέρα του, τη γιαγιά του, τέσσερα αδέλφια ενώ ο πατέρας του εκτελέστηκε στον εμφύλιο.
«Δύο παιδιά της γειτονιάς» (Dvoe Iz Odnogo Kvartala) των Ίλια Γκουρίν, Αζντάρ Ιμπραγκίμοφ: Ταινία του 1957 το σενάριο της οποίας έγραψε ο Ναζίμ Χικμέτ. Δύο φίλοι που ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας θα συμβιβαστεί κι ο άλλος θα γίνει αντιστασιακός.
Σινεφίλ