Την ίδια στιγμή που στην Πολωνία καταστρέφεται το μνημείο «Νικος Μπελογιάννης» και η επιγραφή στη μνήμη των μαχητών του ΔΣΕ
Ο πολωνικός αντικομμουνιστικός νόμος έχει τεθεί σε πλήρη εφαρμογή από τις αρχές, απαγορεύοντας «τη διάδοση του κομμουνισμού ή άλλων ολοκληρωτικών καθεστώτων με τις ονομασίες κτιρίων, συγκροτημάτων και εξοπλισμών κοινής ωφέλειας». Στο πλαίσιο αυτού, οι πολωνικές αρχές απομάκρυναν την επιγραφή του μνημείου για τους τραυματίες μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ενώ την περασμένη εβδομάδα κατέστρεψαν το μνημείο του Νίκου Μπελογιάννη στην πόλη Βρότσλαβ. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος όταν ενημερώθηκε για το ζήτημα δεσμεύτηκε ότι θα πραγματοποιήσει σχετικό διάβημα, ενώ η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, που ανέδειξε το θέμα, κατέθεσε ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε να τοποθετηθεί για «τις απαράδεκτες αντικομμουνιστικές βεβηλώσεις μνημείων στην Πολωνία που τροφοδοτούνται από την ίδια την πολιτική της».
Τέτοιου είδους ενέργειες, πάντως, πλήττουν ανεπανόρθωτα την ιστορική μνήμη και αμαυρώνουν τους αγώνες που έδωσαν χιλιάδες άνθρωποι, προκειμένου να σβηστεί από την Ιστορία, ο κομμουνισμός. Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη αξία η μόνιμη έκθεση «Νίκος Μπελογιάννης», ως ελάχιστη απόδοση τιμής σε έναν άνθρωπο που έγινε σύμβολο του αγώνα για ειρήνευση και δημοκρατία στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, η οποία φιλοξενείται στο σπίτι του Νίκου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα και είναι ανοιχτή για το κοινό καθημερινά (Ερμού και Καλαβρύτων, Αμαλιάδα, τηλ: 2622360502).
Πριν λίγες μέρες, η Βιβλιοθήκη της Βουλής εξέδωσε τον κατάλογο της μόνιμης έκθεσης, υπό την επιμέλεια της Έλλης Δρούλια, του Δημήτρη Ζαζά και του Στάθη Κουτρουβίδη. Σε αυτή αποτυπώνεται όλο το ιστορικό αρχείο της έκθεσης, με εκθέματα που έχει δωρίσει η οικογένεια του Νίκου Μπελογιάννη (Βασιλική Μπελογιάννη, Διδώ Σωτηρίου, Έλλη Παππά και Νίκος Μπελογιάννης) αλλά και 27 φορείς, οι περισσότεροι τοπικοί της Ηλείας. Όπως τόνισε ο γιος του Νίκου Μπελογιάννη, «το μουσείο που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2017, δρομολογήθηκε το 1995. Ακολούθησαν 22 χρόνια καθυστερήσεων, αδέξιων χειρισμών και παλινδρομήσεων, ώσπου να βρεθούμε στην παρακάτω ευνοϊκή συγκυρία. Η τωρινή δημοτική αρχή υπό τον Χρήστο Χριστοδουλόπουλο να θεωρήσει το Μουσείο έργο προτεραιότητας… η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Γεωργοπούλου, να αφοσιωθεί στην υπόθεση του Μουσείου… Η Βουλή να υιοθετήσει με προθυμία το έργο της διαμόρφωσης και να το αναθέσει στη Βιβλιοθήκη της Βουλής».
Στην πρώτη αίθουσα του μουσείου, οι επισκέπτες έρχονται σε επαφή με πρωτότυπα τεκμήρια που αναφέρονται στον τόπο καταγωγής, το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, καθώς και εκθέματα που αφορούν την παιδική ηλικία, τις σχολικές επιδόσεις και το πλήθος των ενδιαφερόντων του Μπελογιάννη. Στη δεύτερη αίθουσα, τα τεκμήρια αφορούν στη δράση του Νίκου Μπελογιάννη κατά τη διάρκεια της αντίστασης και της εμφυλιακής περιόδου (1943-1950). Η τρίτη αίθουσα αναφέρεται στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας, στην εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των τριών συντρόφων του, υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών φορτηγών, της 30η του Μάρτη του 1952, στις 4.12 τα ξημερώματα. Όπως είχε δηλώσει ο Μπελογιάννης στην απολογία του «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατήγορούς μας… Αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν για τη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό… όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας».
•