Συνέντευξη με την Λουτσιάνα Καστελίνα, υποψήφια ευρωβουλεύτρια με τον ΣΥΡΙΖΑ
Την Κυριακή στο θέατρο Quirino στη Ρώμη θα παρουσιαστεί η λίστα «La sinistra» (H αριστερά), ο οποία φέρει τα διακριτικά σήματα της ευρωομάδας της αριστεράς Gue / Ngl και του ΚΕΑ. Μεταξύ των διοργανωτών, η Ιταλική Αριστερά, η Κομμουνιστική Επανίδρυση, το Tranform και η Άλλη Ευρώπη, μεταξύ των υποψηφίων και η Λουτσιάνα Καστελίνα, που επέλεξε να αποδεχθεί την πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα να είναι στη λίστα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Μπορείς να μας εξηγήσεις τη γένεση αυτής της υποψηφιότητας στις ευρωπαϊκές εκλογές τον Μάη;Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι με μεγάλη πλειοψηφία ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να με βάλει υποψήφια, ως κατ’ εξοχήν προσωπικότητα της ευρωπαϊκής αριστεράς. Είναι επίσης μια υποψηφιότητα αλληλεγγύης προς τον Τσίπρα, ο οποίος στα χρόνια αυτά δεν μπορούσε να κάνει τίποτε περισσότερο από όσα έκανε για τη χώρα του, μια χώρα που είμαι πολύ δεμένη.
Ναι, η Ελλάδα για σένα είχε να πει πολλά.Ναι, έχω μια βαθιά σχέση με την Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν εργαζόμουν στην εφημερίδα Paese Sera. Μετά επέστρεψα στην Ελλάδα όταν δούλευα για το περιοδικό Rinascita, και το 1967, όταν έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, είχα επίσης συλληφθεί. Αμέσως μετά το πραξικόπημα, το ΚΚΕ διασπάστηκε, πριν ακόμα και από εμάς του Μανιφέστο, και υπήρξε ένα μέρος του κόμματος που έσπασε τους δεσμούς του με τη Μόσχα. Ήταν η αρχή μιας διαδρομής που, με την πάροδο των χρόνων, οδήγησε στη γέννηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορείς να καταλάβεις πόσο συνδέεται με εκείνη την εμπειρία.
Συνεπώς είναι μια σχέση που διαρκεί εδώ και δεκαετίες.
Κοίτα, αυτές τις μέρες είμαι στο Λέτσε, στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Αλλά μετά το καθολικό Πάσχα επιστρέφω στην Αθήνα, για να μου δώσουν ένα βραβείο για εκείνα που έκανα στη δεκαετία του ’80, όταν ήμουν η ευρωπαία συντονίστρια του Κινήματος Αφοπλισμού. Ένα μεγάλο κίνημα που αγωνίστηκε ενάντια στις πυραυλικές εγκαταστάσεις. Εδώ στην Ιταλία ήταν στο Κομίζο και πολλοί Ιταλοί θυμούνται πόσες εκδηλώσεις διοργανώθηκαν για να μην εγκατασταθούν. Αλλά υπήρχαν άλλες βάσεις πυραύλων σε ολόκληρη την Ευρώπη, φυσικά και στην Ελλάδα. Ήταν οι πρώτες μάχες σε πανευρωπαϊκή βάση, για να τις θυμηθούμε διοργανώθηκε ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο. Με προσκάλεσαν και θα μου δώσουν αυτό το βραβείο, περιττό να σου πω ότι είμαι περήφανη για αυτό. Θα είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος για να ανοίξει η προεκλογική εκστρατεία.
Μια προεκλογική εκστρατεία που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις και στα δύο μέτωπα;Σίγουρα, δεν θα κάνω προεκλογική εκστρατεία μόνο στην Ελλάδα, αλλά και εδώ στην Ιταλία. Δεν θα είναι εύκολο, ακόμα κι αν η δική μου είναι μια συμβολική υποψηφιότητα, θα χρειαστεί να δουλέψω σκληρά. Αλλά, σου επαναλαμβάνω, δεν θα μπορούσα ποτέ να πω όχι. Εδώ και πενήντα χρόνια πηγαινοέρχομαι στην Ελλάδα και με τον Τσίπρα έχει δημιουργηθεί μια ειδική σχέση. Σε αυτά τα χρόνια έχει δεχθεί πολλές επιθέσεις, ακόμα και από εκείνο τον ανόητο τον Βαρουφάκη, αλλά σε τελική ανάλυση είναι πολιτικός με την καλύτερη έννοια του όρου και έχει κάνει τόσα πολλά για τον λαό του και για ολόκληρη την ευρωπαϊκή αριστερά.
Μετάφραση από το «Μανιφέστο»: Λευτέρης Στουκογιώργος***
Για ένα ευρωπαϊκό υποκείμενο
με διαπραγματευτική ισχύ ανάλογη με την πρόκληση
Δήλωση στην «Εποχή»
Της Λουτσιάνα ΚαστελίναΣυγκινήθηκα πολύ με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να είμαι υποψήφια στο ψηφοδέλτιό του. Είναι μια κίνηση εμπιστοσύνης που με τιμά πολύ. Επιτρέπει στην ιταλική αριστερά να δείξει την αλληλεγγύη της στην Ελλάδα για τις ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες, που της επέβαλε η ευρωπαϊκή τρόικα, και την εμπιστοσύνη της στον Αλέξη Τσίπρα, που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει την εξαιρετικά σκληρή κατάσταση που υπέμεινε η χώρα.
Για μια συλλογική δύναμηΕμείς, η Ιταλική Αριστερά, που τώρα κατεβαίνουμε στις ευρωεκλογές στην Ιταλία με ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο που έχει αναφορά, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην ευρωομάδα της GUE, είμαστε βέβαιοι ότι ο Τσίπρας κινήθηκε με θάρρος και ικανότητα, προσπαθώντας να κατανείμει, έστω μέσα στα στενότατα περιθώρια που είχε στη διάθεσή του, με δίκαιο τρόπο τα βάρη που είχαν επιβληθεί στη χώρα, θυσιάζοντας όσο λιγότερο ήταν δυνατό τα κοινωνικά στρώματα που είχαν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Κάτι που ασφαλώς η δεξιά δεν θα είχε κάνει ποτέ. Ο Τσίπρας είχε τη γενναιότητα να αναλάβει ένα μη δημοφιλές, αλλά αναγκαίο καθήκον: η έξοδος από το ευρώ θα συνεπαγόταν μοιραία μια έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα άφηνε την Ελλάδα σε μια μη βιώσιμη κατάσταση, γιατί καμία χώρα μόνη της δεν μπορεί σήμερα να σκεφτεί να ξεφύγει από την πραγματική εξουσία, εκείνη που δρα σε παγκόσμιο επίπεδο μέσα από οικονομικές και χρηματοπιστωτικές ομάδες που επιβάλλουν κανόνες χωρίς κανένα δημοκρατικό έλεγχο. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι μόνο μια συλλογική δύναμη, ένα ευρωπαϊκό υποκείμενο, θα έχει μια διαπραγματευτική ισχύ ανάλογη με την πρόκληση. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αυτό το υποκείμενο. Οι πολιτικές της, οι οποίες υπαγορεύονται από τις κάκιστες Συνθήκες της, την οδήγησαν αυτά τα χρόνια εντελώς εκτός δρόμου: αντί να χαρακτηρίζεται από το ιστορικό της μοντέλο, που ήταν θεμελιωμένο στο κοινωνικό κράτος, υποτάχθηκε στις επιταγές των ισχυρών παγκόσμιων εξουσιών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όμως το συγκεκριμένο ιστορικά έδαφος, εκείνο πάνω στο οποίο πρέπει να δράσουμε, αν δεν θέλουμε να είμαστε πλέον θύματα της παγκοσμιοποίησης. Ο Αλέξης κατάλαβε ότι αυτή είναι η πρόκληση, και γι’ αυτό τον ευγνωμονούμε.
Κομμάτι της πατρίδας μουΤο να είμαι υποψήφια σε μια ξένη χώρα θα φανεί παράξενο. Για μένα, όμως, η Ελλάδα δεν είναι μια ξένη χώρα. Για πολλούς λόγους τη θεωρώ ένα κομμάτι της πατρίδας μου. Από την αρχή της δεκαετίας του ’60, ως δημοσιογράφος αλλά και ως μέλος της αριστεράς, παρακολούθησα προσωπικά τα γεγονότα αυτής της χώρας: θυμάμαι τον προεκλογικό αγώνα κατά του Καραμανλή που διεξήγαγε η ΕΔΑ. Θυμάμαι επίσης την πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος, το ’65, όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήθελε, στο όνομα των αμερικανών, να επιβάλλει στον γηραιό πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, έναν υπουργό άμυνας αρεστό στο ΝΑΤΟ. Για μήνες ήμουν κι εγώ στην πλατεία Συντάγματος φωνάζοντας Ένα Ένα Τέσσερα, το άρθρο 114 του Συντάγματος που έπρεπε να τηρηθεί. Τέλος, θυμάμαι το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, όταν συνέλαβαν κι εμένα, πρώτη ξένη δημοσιογράφο. Επίσης, θυμάμαι την παράνομη επιστροφή μου –με είχαν απελάσει από την Ελλάδα- όταν ο βασιλιάς έκανε εκείνη τη γελοία απόπειρα πραξικοπήματος για να απαλλαγεί από την υπερβολικά αναίσχυντη κυβέρνηση των συνταγματαρχών και η εφημερίδα μου, η Paese sera, με έστειλε στην Αθήνα, λέγοντάς μου «έτσι κι αλλιώς τώρα φθάνει ο βασιλιάς στη Θεσσαλονίκη επικεφαλής των εξεγερμένων στρατιωτικών μονάδων και ασφαλώς δεν θα απελάσει ξανά αυτούς που έχουν απελαθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση». Όμως, εγώ βρέθηκα στην Αθήνα χωρίς να ξέρω πού να καταφύγω το ίδιο εκείνο βράδυ που ο βασιλιάς είχε πετάξει στη Ρώμη, αντί να ηγηθεί της εξέγερσης, εγκαταλείποντας την Ελλάδα στη μοίρα της. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ευτυχισμένη είμαι που μπορώ σήμερα να είμαι υποψήφια για τις ευρωεκλογές σ’ αυτή τη χώρα, επιτέλους νόμιμη! Υποψήφια μάλιστα ενός κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, που καθοδηγεί την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα!
Μετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς