Της Δώρας ΚαλλιπολίτηΧρειάζεται ακόμη να εξηγούμε γιατί είναι σημαντική η συμμετοχή στις εκλογές της 26ης Μάϊου; Η επανάληψη ποτέ δεν έβλαψε. Διπλές εκλογές, λοιπόν.
Για την Ευρώπη της οποίας οργανικό μέρος είμαστε κι εμείς. Η χώρα μας, η Ελλάδα. Για την Ευρώπη όπου λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον μας, το δικό μας παρόν και μέλλον. Για την Ευρώπη όπου ο κίνδυνος στασιμότητας και οπισθοδρόμησης από βασικές ιδρυτικές της αρχές είναι παραπάνω από ορατός. Όπου ο φοβισμός, ο λαϊκισμός, η ακροδεξιά και ο φασισμός της χτυπούν πόρτα. Όπου η δράση μας ως ευρωομάδα χαρακτηρίζεται εξόχως θετική – όχι μόνο από εμάς.
Για την αυτοδιοίκηση, για τα προβλήματα της περιφέρειας και του δήμου μας. Για το σχεδιασμό της ζωής μας: δικαιώματα (και υποχρεώσεις), περιβάλλον, πολιτισμός, υγεία, περίθαλψη, μετακινήσεις. Για το σχεδιασμό και τον έλεγχο πραγματοποίησής του. Για να κρίνουμε το χτες και να συναποφασίσουμε το αύριο. Το δικό μας και των παιδιών μας, των απόμαχων αλλά και των νέων ψηφοφόρων. Για να δοκιμάσουμε στην πράξη τις δυνατότητες στο νέο τοπίο, της απλής αναλογικής. Να μάθουμε να συνεννοούμαστε, να συνεργαζόμαστε, χωρίς να συμφωνούμε κατ’ ανάγκην σε όλα.
Και για το δήμο μας, το δικό μας σπίτι. Που τον θέλουμε να εξαντλεί όλες τις δυνατότητες (θεσμικές και οικονομικές) που διαθέτει για να αντιμετωπίζονται και να λύνονται τα μικρά και μεγάλα προβλήματα των δημοτών, όλων των δημοτών. Και του κέντρου και της πίσω αυλής. Γιατί οι δημότες είναι όλοι ίσοι, τα δικαιώματά τους έχουν την ίδια αξία και η ικανοποίησή τους διαμορφώνει και κάνει καλύτερη τη ζωή όλων μας.
Τόσο απλά; Θα αναρωτηθεί κάποιος. Ε ναι τόσο απλά και καθόλου απλοϊκά. Έτσι έχω μάθει εγώ. Να συμμετέχω, να αγωνίζομαι, να αντιστέκομαι, να ασκώ την κριτική μου, να βλέπω τις προσπάθειες, να βλέπω τα θετικά μέτρα – θα μπορούσε να είναι και περισσότερα; —να βλέπω τις δυνατότητες και για άλλες παρεμβάσεις, να βλέπω τι σημαίνει τέρμα η σκληρή εποπτεία, να βλέπω την ελπίδα να προχωρήσουμε μαζί οι πολλοί. Να συμμετέχω με άποψη, με την πολιτική μου θέση, με την ψήφο μου, να είμαι παρούσα, να μην προσφεύγω στο «παρών» στις ψηφοφορίες, να είμαι όσο πιο σαφής και ξεκάθαρη γίνεται.
Έτσι έχω μάθει εγώ. Να είμαι παρούσα, ως γυναίκα, ως εργαζόμενη, ως συνταξιούχος. Δεν είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά. Είμαι η Δώρα Καλλιπολίτη, φιλόλογος, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Ανοιχτή Πόλη.