Οι εκλογές σήμερα είναι κρίσιμες, γιατί το ευρωκοινοβούλιο είναι το μόνο σώμα που εκλέγονται τα μέλη του με την άμεση και γενική ψηφοφορία των ευρωπαίων πολιτών. Το ευρωκοινοβούλιο μπορεί να μην έχει όλες τις αρμοδιότητες, ο ρόλος του όμως είναι καθοριστικός, καθώς εμπλέκεται, συζητά και συναποφασίζει τόσο για τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, όσο και για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τους λαούς των χωρών της ΕΕ –και όχι μόνο– για το σήμερα και το αύριο της Ευρώπης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι συνεπώς ο χώρος όπου εκφράζονται και αντιπαρατίθενται οι διαφορετικές πολιτικές, προτάσεις και απόψεις. Μια γεύση για τις αντιπαραθέσεις αυτές πήραμε από το ντιμπέιτ, το μόνο που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, μεταξύ των έξι υποψηφίων που εκπροσώπησαν τις κυριότερες πολιτικές οικογένειες στον ευρωπαϊκό χώρο. Μια σύντομη αναφορά στις θέσεις τους, είναι ενδεικτική για τις πολιτικές που προτίθενται να ακολουθήσουν.
Ο Μάνφρεντ Βέμπερ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (PPE) υποστήριξε τις πάγιες και γνωστές νεοφιλελεύθερες απόψεις του για τα οικονομικά, κοινωνικά και εργασιακά ζητήματα και τις αντικοινωνικές του θέσεις για το μεταναστευτικό, αντιπαραθέτοντας μάλιστα την υπευθυνότητα στην αναγκαιότητα, θέτοντας το ερώτημα «αν η αλληλεγγύη είναι λύση για την ανεργία ή η υπευθυνότητα»!
Στις θέσεις αυτές θα βρισκόταν σχεδόν απομονωμένος, αν ο τσέχος Γιαν Ταχραντίλ των συντηρητικών-μεταρρυθμιστών (ACRE) δεν επανέφερε στη συζήτηση τις απαράδεκτες θέσεις για τα «κέντρα υποδοχής» των προσφύγων εκτός των συνόρων της ΕΕ.
Η δανή Μάγκρετ Βεσταγκέτ της Συμμαχίας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE), επίτροπος Ανταγωνισμού στην απερχόμενη Κομισιόν, υποστήριξε θέσεις για τη φορολογία των επιχειρήσεων που παρέκκλιναν (προς τα αριστερά) από αυτές του κόμματός της. Ακόμα πιο εμφανής ήταν η στροφή προς τα αριστερά του ολλανδού Φρανς Τίμερμανς του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος PES. Οι θέσεις του ήταν παρόμοιες με αυτές που είχε υποστηρίξει όταν επισκέφθηκε την Αθήνα, για την ανάγκη ενός μετώπου κατά της ακροδεξιάς που θα ξεκινάει από τον Τσίπρα και θα φθάνει μέχρι τον Μακρόν.
Η γερμανίδα Σκα Κέλερ για τους Ευρωπαίους Οικολόγους (EGP) τόνισε την ανάγκη της σύνδεσης του θέματος της κλιματικής αλλαγής με τις εμπορικές συμφωνίες για τη μεγαλύτερη μείωση των εκπομπών ρύπων. Τέλος, ο Νίκο Κούε, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (CUE-NVG), βέλγος συνδικαλιστής, έθεσε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο –έδειξε εκτός από τη συνδικαλιστική και την πολιτική ωριμότητα– τα μεγάλα προβλήματα της εργασίας, της ανεργίας των νέων, της οικολογίας και της μετανάστευσης.
Η συζήτηση αυτή, έστω και σύντομη, ανέδειξε τις διαφορές και τις συγκλίσεις των πολιτικών δυνάμεων, καθώς και τα ζητήματα που ήδη έχουν αρχίσει να συζητούνται και θα συνεχίσουν εντονότερα μετά τις εκλογές.
Η οικοδόμηση ενός μετώπου, έτσι όπως το πρότεινε ο υποψήφιος των σοσιαλιστών, η διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού τοπίου μετά τις εκλογές και η διαφαινόμενη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων συντηρητικών και σοσιαλιστών, θα βρεθεί στο κέντρο των προβληματισμών. Αυτό που προέχει αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, είναι η ευρύτερη κινητοποίηση και συμμετοχή στις εκλογές των πολιτών. Η αποχή είναι προς όφελος των συντηρητικών και ακροδεξιών δυνάμεων. Το νέο ευρωκοινοβούλιο έχει σημαντικό έργο μπροστά του και οι αριστερές δυνάμεις έχουν να παίξουν έναν αποφασιστικό ρόλο. Γι΄ αυτό χρειάζεται να βγουν ενισχυμένες από τις κάλπες.
Μ. Κοβάνης