Μεθαύριο Δευτέρα συζητείται η πρόταση δυσπιστίας προς το πρόσωπό του
Το «σκάνδαλο της Ίμπιζα», όπως καθιερώθηκε πλέον να το αποκαλούν δεν οδήγησε μόνο στην αποκάλυψη των μεθόδων της αυστριακής ακροδεξιάς. Έδειξε και πόσο ψεύτικο ήταν το λαμπερό προφίλ, που προσπαθούσε να κτίσει το τρομερό παιδί της ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας ο καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς. Όσοι πίστευαν ότι το τέρας μπορεί να εξημερωθεί και η ακροδεξιά να γίνει ένας σύμμαχος της Κεντροδεξιάς στον αγώνα για τον έλεγχο της Ευρώπης, θα πρέπει να βάλουν στο συρτάρι τα σχέδια τους.
Του Δημήτρη ΣμυρναίουΟ Σεμπάστιαν Κουρτς ήταν για πολλούς το «τρομερό παιδί» της ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας. Μόλις 32 ετών, λαμπερός, ατσαλάκωτος και καλογυαλισμένος ο πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος της Αυστρίας και καγκελάριος της χώρας εδώ και ενάμιση χρόνο, συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολλά από τα στοιχεία, που επιβάλει το σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ για να μπορεί να περνά αθόρυβα τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κουρτς ήταν και ένας από τους πιο στενούς φίλους του Μάνφρεντ Βέμπερ από τη γειτονική Βαυαρία. Μάλιστα, την περασμένη Δευτέρα, οι δυό τους είχαν προγραμματίσει μια κοινή προεκλογική εμφάνιση στην πόλη του Λιντς της Άνω Αυστρίας, ένα ακόμα χολυγουντιανό σόου, σαν εκείνο που μας είχε χαρίσει και στην Αθήνα το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όταν στο πλευρό του συντηρητικού υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν στεκόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η ζωή τα έφερε αλλιώς και οι δύο στενοί πολιτικοί φίλοι αναγκάστηκαν να ματαιώσουν την εμφάνισή τους. Και ίσως την άλλη Δευτέρα ο Κουρτς να μην είναι πια καγκελάριος αν η πρόταση δυσπιστίας προς το πρόσωπο του, την οποία κατέθεσε ένα μικρό κόμμα η «Λίστα Πιλτς» γίνει τελικά δεκτή από το αυστριακό κοινοβούλιο. Προς το παρόν κυβερνά ως μειοψηφία με την αρωγή «ειδημόνων».
Γερμανικός «δάκτυλος»Η χιονοστιβάδα άρχισε να κατρακυλάει το περασμένο Σάββατο, όταν δύο γερμανικές εφημερίδες η Süddeutsche Zeitung και το Spiegel έφεραν στο φως το περιβόητο βίντεο από την Ίμπιζα. Εκεί, ο αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος των «Ελευθέρων» Χάιντς Κρίστιαν Στράχε εμφανιζόταν να ζητάει χρήματα και να μοιράζει δουλειές σε ενδιαφερόμενους επιχειρηματίες από την Ρωσία. Προσέφερε μεταξύ άλλων προς πώληση όχι μόνο τη μεγαλύτερη κίτρινη φυλλάδα της χώρας (Kronen Zeitung), αλλά και ένα από τα κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης, την οποία έτσι κι αλλιώς οι ακροδεξιοί της Αυστρίας την είχαν πάντα στο μάτι και πολύ θα ήθελαν να καταργήσουν. Το βίντεο είχε τραβηχτεί το καλοκαίρι του 2017, τότε που οι Ελεύθεροι δεν είχαν ακόμα συγκροτήσει κυβέρνηση μαζί με το Λαϊκό Κόμμα και δείχνει τη χυδαιότητα και την κυνικότητα, με την οποία αντιμετωπίζει την πολιτική ένα κόμμα, που εδώ και δεκαετίες εμφανίζεται ως αντισυστημικό και αντι-ελιτίστικο και κατάφερε να σκαρφαλώσει ψηλά με ρητορείες κατά του διεφθαρμένου αυστριακού δικομματισμού. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να αναγκαστεί να παραιτηθεί ο Στράχε, αλλά να διαλυθεί ο συνασπισμός που κατά πολλούς αποτελούσε το πρόπλασμα για μια μεγάλη συμμαχία της Κεντροδεξιάς με την «σοβαρή» ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένα σχέδιο που στο πίσω μέρος του μυαλού του είχε πάντα ο ίδιος ο Βέμπερ.
Η Αυστρία βαδίζει πλέον σε άγνωστα μονοπάτια, όπως παραδέχτηκε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν, που ευτυχώς ματαίωσε αποφασιστικά τα αρχικά σχέδια των δύο μέχρι τώρα εταίρων να τελειώσουν την υπόθεση με «μπαλώματα». Το σίγουρο είναι ότι το αργότερο στα τέλη Σεπτεμβρίου θα διεξαχθούν πρόωρες γενικές εκλογές. Άγνωστο είναι αν ο Κουρτς θα μπορέσει να φτάσει έως αυτές ως πρόεδρος μιας μεταβατικής κυβέρνησης του κόμματός του με «ειδήμονες». Αυτό θα εξαρτηθεί από την τύχη της πρότασης δυσπιστίας προς το πρόσωπό του. Οι ακροδεξιοί που αποχώρησαν από την κυβέρνηση μετά την αποκαθήλωση και του υπουργού Εσωτερικών και θεωρητικού της ακροδεξιάς Χέρμπερτ Κικλ είναι άγνωστο ακόμα πώς θα ψηφίσουν. Και ο Σεμπάστιαν Κουρτς που αποφάσισε να φορέσει το μανδύα του εκκαθαριστή θα είναι δύσκολο να αναζητήσει αλλού στήριξη, τη στιγμή που ακόμα και το περασμένο Σάββατο εξέφραζε την ικανοποίησή του για τα κατορθώματα της κυβέρνησης Δεξιάς-Ακροδεξιάς.
Ασαφές είναι φυσικά και τι συνέπειες θα έχει το σκάνδαλο και για τις επιδόσεις των κομμάτων στις ευρωεκλογές της Κυριακής και όχι μόνο στην Αυστρία. Το γεγονός ότι το σκάνδαλο ξεσκεπάστηκε από γερμανικά μέσα έχει μεταφέρει τη σχετική συζήτηση και εκεί, με το ερώτημα που κυριαρχεί να είναι αν θα υπάρξουν επιπτώσεις και για τα αντίστοιχα γερμανικά κόμματα. Οι ίδιοι οι Γερμανοί ακροδεξιοί της AfD δηλώνουν ότι δεν τους αγγίζει αυτή η ιστορία. Ανήσυχοι είναι πάντως και οι Χριστιανοδημοκράτες, αφού η στενή σχέση Κουρτς-Βέμπερ ήταν γνωστή και τα ποσοστά τους έτσι κι αλλιώς σταθερά μένουν κάτω από το 30% στις δημοσκοπήσεις. Αν σκεφτεί κανείς ότι η Χριστανοδημοκρατική – Χριστιανοκοινωνική Ενωση θα είναι το πιο πολυπληθές κόμμα στην ευρωομάδα του Λαϊκού Κόμματος, καταλαβαίνει ότι οι απώλειες της θα μετρήσουν συνολικά και για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Το τέλος κάποιων μύθωνΣε κάθε περίπτωση το «σκάνδαλο της Ίμπιζα» εκτιμάται ότι θα έχει επιπτώσεις, ίσως όχι μόνο άμεσα εκλογικά, αλλά μεσοπρόθεσμα σε ό,τι αφορά τόσο τις διεργασίες που τρέχουν εδώ και καιρό σε μια προσπάθεια τω ακροδεξιών της Ευρώπης να ενώσουν τις δυνάμεις τους, όσο και αναφορικά με το μύθο περί «σοβαρής» ακροδεξιάς, που θα μπορούσε να εξημερωθεί ακόμα περισσότερο και να αποτελέσει το συνεργάτη της ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας πανευρωπαϊκά. Αποδείχτηκε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο και όσοι συνεχίζουν να διακινούν τέτοια σενάρια θα πρέπει να αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι όταν αγκαλιάζεσαι με τη βρωμιά, δεν θα την ξεπλύνεις. Εσύ θα βρωμίσεις.
Κάποιοι, πάντως, δεν παραβλέπουν την προσπάθεια που έκαναν οι Ελεύθεροι και άλλα συγγενικά τους κόμματα να παρουσιάσουν την υπόθεση ως «σκευωρία», «συνωμοσία», οργανωμένο «σχέδιο ξένων κέντρων», σε μια προσπάθεια να την κάνουν να λειτουργήσει υπέρ τους, συσπειρώνοντας το κοινό τους απέναντι στη «γερμανορωσική» παρέμβαση.
Τέλος, ακόμα και αν η επίσημη ρωσική πλευρά αρνείται οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση είναι βέβαιο ότι το σκάνδαλο της Ίμπιζα θα εντείνει τις διαφωνίες στις τάξεις της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς για ένα ζήτημα, που έτσι κι αλλιώς τη διχάζει από καιρό. Δηλαδή τη σχέση με κάποια κέντρα στη Μόσχα που υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ακροδεξιές, αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, αφού θεωρούν πως μια ΕΕ υπό διάλυση θα έχει πολύ λιγότερες δυνατότητες να διαπραγματευτεί με τους μεγάλους παγκόσμιους παίκτες.
Τα ερωτηματικά που γέννησε η υπόθεση είναι λοιπόν πολλά, αλλά η χρονική περίοδος που προέκυψαν, λίγες μόλις μέρες πριν τις ευρωεκλογές, μεταθέτει μετεκλογικά την απάντησή τους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δείχνει ότι η Κεντροδεξιά συνεχίζει να κλίνει και να κλείνει το μάτι προς τα «έξω δεξιά» της σε μια προσπάθεια να σταματήσει τη δική της κατρακύλα. Για να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο μιας νεοφιλελεύθερης-νεοφασιστικής συμμαχίας, απαιτείται πλέον η συγκρότηση ενός δημοκρατικού μετώπου στην Ευρώπη με συμμετοχή όλων των δυνάμεων που απεχθάνονται το τέρας, αλλά στη βάση ενός κοινού προγράμματος και με πρόσωπα που δεν έχουν ταυτιστεί με την απάνθρωπη εποχή των «μνημονίων» με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ενα τέ��οιο μέτωπο φαντάζει πλέον ορατό και αυτό εξηγεί και την νευρικότητα Χριστιανοδημοκρατών πολιτικών (Βέμπερ, Κουρτς, Μητσοτάκης κλπ) που βλέπουν την απειλή να απομονωθούν πολιτικά με μόνη ανοιχτή πόρτα εκείνη προς το δεξί τους μπαλκόνι... Που δεν έχει και κουπαστή.
•