Αν αύριο γίνονταν εθνικές εκλογές, η δεξιά θα ήταν η αδιαμφισβήτητη νικήτριαΑγνωστο το μέλλον της Ιταλίας. Μετά τη νίκη του στις ευρωεκλογές, κυρίαρχος πλέον στην πολιτική σκηνή είναι ο Ματέο Σαλβίνι. Στη Λαμπεντούζα, η Λέγκα συγκεντρώνει το 45%. «Το 45% των κατοίκων της Λαμπεντούζα, θέλει κλειστά λιμάνια», λέει η Άντζελα Μαραβεντάνο, εκπρόσωπος της Λέγκας στο νησί.
Σε ολόκληρη τη χώρα τα ποσοστά της Λέγκας είναι 34,2%. Οι ρόλοι αντιστρέφονται και το Κίνημα 5 Αστέρων φθάνει μόλις το 17%. Το Δημοκρατικό Κόμμα αυξάνει λίγο τα ποσοστά του, στο 22% χάρη στους ψηφοφόρους που επαναπατρίζονται, απογοητευμένοι από το Κίνημα 5 Αστέρων και από τη διακυβέρνησή του μαζί με τη Λέγκα. Η Forza Ιtalia είναι στο 8,7%, ενώ το ακροδεξιό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας φθάνει στο 6,45%. Η Αριστερά (Κομμουνιστική Επανίδρυση και Ιταλική Αριστερά μαζί) συγκεντρώνει ένα θλιβερό 1,75%.
Αδιάκοπο σφυροκόπημαΑν αύριο γίνονταν εθνικές εκλογές, η δεξιά θα ήταν η αδιαμφισβήτητη νικήτρια κι αυτό οφείλεται στο συνεχές και αδιάκοπο σφυροκόπημα των κοινωνικών δικτύων με ρατσιστικά συνθήματα, αλλά και στην πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος, που χάρισε τη χώρα στη δεξιά, αρνούμενο να συμπράξει με τους 5 Αστέρες. Ο Ρέντσι έφυγε, αλλά η πολιτική του συνεχίζεται. Καμία αυτοκριτική, καμία αλλαγή από πλευράς Τζινγκαρέτι, που μιλάει όμως για ένα «προοδευτικό μέτωπο από τον Τσίπρα ως τον Μακρόν».
Η οικονομία στην Ιταλία δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Αυξάνεται τον Απρίλιο στο 31,4% η ανεργία των νέων, το ΑΕΠ αυξάνεται μόνο κατά 0,1%, η Ιταλία είναι τελευταία στην Ευρώπη στις επενδύσεις, ενώ το έλλειμμα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Κομισιόν θα φθάσει το 2020 το 3,5%.
Η πολιτική του Σαλβίνι επικεντρώνεται στα κλειστά λιμάνια, στην πολεμική κατά των ΜΚΟ που διασώζουν μετανάστες και πρόσφυγες στη θάλασσα, στις επιθέσεις κατά των δικαιωμάτων, στο μένος κατά των πιο ευάλωτων μελών της κοινωνίας, των φτωχών, των μεταναστών και ρομά, φθάνοντας μέχρι του σημείου να μαλώνει με το Βατικανό γιατί επανασύνδεσε το ρεύμα σε κατειλημμένο κτήριο. Εμφανίζεται όμως, στη συνέχεια, σε προεκλογική συγκέντρωση, κρατώντας ένα κομποσκοίνι, σαν καλός χριστιανός, στο άκρο άωτο της υποκρισίας. Δεν παραλείπει, από την άλλη, στο πλαίσιο του συνθήματος «Πρώτα η Ιταλία», τους λεονταρισμούς απέναντι στην ΕΕ, με φράσεις του τύπου «στην Ευρώπη δεν μας ενδιαφέρουν οι καρέκλες, αλλά η αλλαγή».
Συνεχείς αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβερνητικών εταίρωνΕίναι σαν η Ιταλία να βρίσκεται σε μια μόνιμη προεκλογική περίοδο. Όλοι αναρωτιούνται: «Πότε θα αφαιρέσει ο Σαλβίνι το καλώδιο από την πρίζα της κυβέρνησης;» Ο ίδιος επιμένει ότι δεν έχει σκοπό να οδηγήσει τη χώρα άμεσα σε εκλογές, εκβιάζει όμως τους κυβερνητικούς του συμμάχους δηλώνοντας ότι εάν μέσα σε δεκαπέντε μέρες δεν αλλάξουν τακτική, θα υπάρξει πρόβλημα. Οι 5 Αστέρες, από την πλευρά τους, αγωνίζονται να αποδείξουν στους δικούς τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους και στα μέλη τους που διαμαρτύρονται ότι εφαρμόζουν την κυβερνητική συμφωνία. Προσπαθούν να περάσουν τον κώδικα που θα ρυθμίζει τις εργολαβίες, που η Λέγκα δεν τον θέλει και ζητά την αναβολή του και την άμεση εκκίνηση των μεγάλων έργων που έχουν σταματήσει εξαιτίας των ενδοκυβερνητικών διαφωνιών.
Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων δεν σταματούν. Ο πρόεδρος της Βουλής, Ρομπέρτο Φίκο, από την αριστερή πτέρυγα των 5 Αστέρων, αφιερώνει στους μετανάστες και τους ρομά την εθνική εορτή της 2ας Ιουνίου (εορτή της Δημοκρατίας), εξαγριώνοντας τον Σαλβίνι, που απαντά: «αναμένουμε και τη γιορτή των τσαντάκηδων και αυτών που πλένουν τα τζάμια των αυτοκινήτων στα φανάρια».
Άδικα πασχίζει ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, απειλώντας μέχρι και με παραίτηση, να δημιουργήσει ένα κλίμα συνεννόησης μέσα σε αυτό το χάος, ζητώντας από όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι παράταιροι εταίροι εξακολουθούν να μαλώνουν.
Νέα αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή ΕπιτροπήΜέσα σε όλη αυτή την πολεμική ατμόσφαιρα έρχεται, μετά από μια περίοδο σχετικής νηνεμίας, η νέα αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία αποφάσισε ότι η πειθαρχική διαδικασία κατά της Ιταλίας για την παραβίαση των κανόνων για το χρέος είναι δικαιολογημένη. Ζητά επαναφορά των μεταρρυθμίσεων των συντάξεων της κυβέρνησης Ρέντσι, και «μείωση του βάρους των συντάξεων γήρατος στον προϋπολογισμό, υπέρ μέτρων ανάπτυξης». Τα spread στα ύψη, οι αποδόσεις των ιταλικών κρατικών ομολόγων αυξάνονται επικίνδυνα, ενώ τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν τις συγκρίσεις με την Ελλάδα, κλαίνε για τις αποδόσεις των ελληνικών κρατικών ομολόγων που μειώνονται διαρκώς και, ταυτόχρονα, προσπαθούν να αποδείξουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη σε μαύρη κρίση, ότι δεν έχει βελτιωθεί καθόλου η καθημερινότητα των πολιτών, ότι οι Έλληνες πεθαίνουν από την πείνα. Η μόνιμη επωδός είναι «Δεν είμαστε σαν κι αυτούς, είμαστε η τρίτη βιομηχανική δύναμη στην Ευρώπη, δεν είναι δυνατό να έχουμε την ίδια μεταχείριση».
Ο Ματέο Σαλβίνι απαντά στην προαναγγελία πειθαρχικών μέτρων από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαρακτηρίζοντας τους όρους απαράδεκτους και ζητώντας 3% έλλειμμα για όλες τις χώρες. Εκφράζει παράλληλα «πλήρη εμπιστοσύνη» προς τον πρωθυπουργό για τη διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες. Όμως, ο Τζουζέπε Κόντε, από το Ανόι όπου βρίσκεται σε επίσημη επίσκεψη, δεν δείχνει να συντονίζεται απόλυτα με τη σκέψη του αντιπροέδρου. Στην ουσία λέει ότι η Ιταλία θέλει να αλλάξει τους ευρωπαϊκούς κανόνες, οι οποίοι δεν είναι «δόγματα», προσθέτει όμως ότι «εν αναμονή των αλλαγών ακολουθούμε αυτούς τους κανόνες».
Καθοριστικός, σε όλα αυτά, θα ήταν ο ρόλος της οργανωμένης αριστεράς, αν βέβαια υπήρχε ως τέτοια. Μόνη ευχάριστη νότα στο συνολικό ζοφερό περιβάλλον, οι διαδηλώσεις των νέων ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Νέα ζητούμενα, νέος τρόπος διεκδίκησης. Ίσως να είναι ώρα οι σκόρπιες αριστερές δυνάμεις να προσαρμοστούν.
Τόνια Τσίτσοβιτς