Η ηγεσία της ΝΔ αποφάσισε ότι δεν γίνεται να πάει στις εθνικές κάλπες μόνο με το λακωνικό σύνθημα «μείωση φόρων, ανάπτυξη, νέες ευκαιρίες». Έκρινε ότι της χρειάζεται, έστω, μια περίληψη προγράμματος, που να επιλέγει, όμως, την αποσιώπηση για ζητήματα στα οποία οι επικοινωνιολόγοι τής συνιστούν να μην επανέρχεται, γιατί οι εκφρασμένες θέσεις της είναι ιδιαίτερα αντιδημοφιλείς.
Έτσι, στο προεκλογικό της πρόγραμμα δεν θα βρούμε καμιά αναφορά στο ασφαλιστικό, για το οποίο προφορικά έχουν πολλές φορές δηλώσει πως ετοιμάζουν κατάργηση του ΕΦΚΑ και δυνατό ανταγωνιστικό ιδιωτικό πυλώνα. Ούτε και για την τήρηση του κανόνα 1 προς 5 για τις προσλήψεις στο δημόσιο θα βρούμε κάποια νύξη. Η σιωπή, όμως, του προεκλογικού προγράμματος για την πρόσληψη 15.000 εκπαιδευτικών, που έχει ήδη νομοθετηθεί και δρομολογηθεί, μας λέει πολλά για την εμμονή της ΝΔ στον κανόνα 1 προς 5. Το ίδιο και η σιωπή για τις συλλογικές συμβάσεις και οποιοδήποτε μέτρο προστασίας της εργασίας.
Η εκλογική επιτυχία στις ευρωεκλογές, πάντως, ενθάρρυνε την ηγεσία της ΝΔ να προχωρήσει στην προβολή άλλων νεοφιλελεύθερων χαρακτηριστικών του προγράμματός της, τα οποία μπορεί ακόμα να παρουσιάζει σε συσκευασία μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει η φοροελάφρυνση των επιχειρηματικών κερδών, που υπόσχεται να φέρει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, καθώς και ο στόχος για λιγότερο κράτος, που απαξιώνεται σαν ανταγωνιστής της ανάπτυξης, γιατί απορροφά πόρους. Το ίδιο συμβαίνει και με τη νεοφιλελεύθερη, στην πραγματικότητα νεοσυντηρητική, ατζέντα της ασφάλειας. Η επαναφορά των φυλακών τύπου Γ’, η κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου, η ακύρωση διατάξεων των πρόσφατα ψηφισμένων ποινικών κωδίκων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού άσυλου, η μεταναστευτική πολιτική τύπου Σαλβίνι κ. α. κραυγάζουν την αντίληψη «νόμος και τάξη», που συνοδεύει σαν επιδόρπιο κάθε νεοφιλελεύθερο οικονομικό και κοινωνικό σχέδιο.
Ο συνδυασμός δεν είναι αντιφατικός, όπως φαίνεται με μια πρόχειρη ματιά. Τόσο αυτά που αναδεικνύονται ηθελημένα, όσο και εκείνα που φρόνιμα αποσιωπούνται, μπορούν κάλλιστα αύριο να συναποτελέσουν την πολιτική μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, χωρίς καμιά αναστολή. Γι’ αυτό τουλάχιστον, θα έπρεπε να έχουμε από καιρό πειστεί.