Οταν η ηγεσία της ΝΔ αποφάσισε πια ότι με τη γραμμή της καταστροφολογίας δεν μπορεί να πάει στις εκλογές, καθώς η καταστροφή, όπως τουλάχιστον εκείνη την εννοούσε, δεν είχε επέλθει, χρειάστηκε να επιλέξει νέα γραμμή. Δεν μπορούσε, βέβαια, να απαρνηθεί εντελώς το παρελθόν της, άλλωστε λίγη καταστροφολογία θα ήταν χρήσιμη όποια γραμμή κι αν επέλεγε. Η γραμμή που διάλεξε, λοιπόν, αξιοποιούσε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που είχε παγιωθεί, πρόβαλλε το αίτημα για πολιτική αλλαγή και συνθηματοποιούσε τον νεοφιλελεύθερο πυρήνα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής με το τρίπτυχο λιγότεροι φόροι, περισσότερες επενδύσεις χάρη στο φιλικότερο γι’ αυτές περιβάλλον, άρα περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες δουλειές.
Ήταν ένα τρίπτυχο με το λιγότερο δυνατό κράτος, το οποίο, με την τροπή που πήραν οι ευρωεκλογές και με το γνωστό αποτέλεσμα, μπορούσε άνετα να ισχυριστεί ότι έγινε δεκτό από την πλειονότητα του εκλογικού σώματος. Από εκείνη τη στιγμή, μάλιστα, προστέθηκε στις άμεσες επιδιώξεις της και η διεκδίκηση στις εθνικές εκλογές της «ισχυρής εντολής», που μάλλον πρέπει να μεταφραστεί σε επιδίωξη της αυτοδυναμίας. Ο λόγος; Η ευχέρεια να εφαρμοστεί χωρίς περικοπές το σχέδιο της ΝΔ, που κατά τεκμήριο το εκλογικό σώμα είχε ήδη υποδεχτεί θετικά. Σε μια συνέντευξή του, μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ, από τη στιγμή που η κ. Γεννηματά διαφωνεί με την κατάργηση του πανεπιστημιακού άσυλου. Τόσο πολύ περιφρουρούσε την αρτιμέλεια του προγράμματός του!

Σκίτσο του Χρήστου Πικριδά


Τα όρια της ευελιξίας

Ώρες αργότερα, βέβαια, μιλώντας για το ίδιο θέμα, δεν ήταν τόσο απόλυτος για την επείγουσα ανάγκη κατάργησής του. Θα το συζητήσω, είπε, πρώτα με τις πρυτανικές αρχές. Και δεν είναι το μόνο θέμα στο οποίο παρατηρούμε ένα στρογγύλεμα των αιχμών, μια ευελιξία και ελαστικότητα στη διατύπωση των μέχρι χτες γνωστών θέσεων. Ωράριο εργασίας και εργάσιμη εβδομάδα, κοινωνικά επιδόματα, προσλήψεις 1 προς 5 για το δημόσιο και άλλα πολλά επαναδιατυπώνονται κατά περίπτωση, με ένα πνεύμα εξουδετέρωσης οποιασδήποτε πιθανής δυσαρέσκειας, που θα μπορούσε να προκληθεί από την επιμονή στην καθαρότητα της γραμμής.
Επειδή βρισκόμαστε μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, θα πρέπει να θεωρήσουμε αυτή την τακτική δεδομένη, καθώς δεν υπάρχει χρόνος ώστε να μεταβληθεί. Γιατί το κάνει αυτό ο κ. Μητσοτάκης; Έχει κάποιες ενδείξεις ότι δεν είναι και τόσο ελκυστική η νεοφιλελεύθερη καθαρότητα; Το κάνει επειδή πιστεύει ότι η αυτοδυναμία, το άλλο όνομα της ισχυρής εντολής, δεν μπορεί διαφορετικά να επιδιωχθεί; Θέλει με κάθε θυσία την αυτοδυναμία και για την κυριαρχία στο εσωτερικό του μέτωπο; Μήπως φοβάται ότι μερικά πράγματα είναι επικίνδυνο να επιδιωχθεί να αλλάξουν, γιατί οι ρυθμίσεις που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και οι καθυστερημένες, έχουν γίνει ήδη αποδεκτές από τον κόσμο ως θετικά μέτρα;
Για πολλούς από αυτούς τους λόγους και για άλλους ακόμα. Το ζήτημα είναι ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα αυτών των, φαινομενικά τουλάχιστον, αντιφατικών τοποθετήσεων στην πράξη. Η επικοινωνιακή ευελιξία λειτουργεί σαν απλό μέσο για την επίτευξη του σκοπού, της «ισχυρής εντολής», ή η αυτοδυναμία επιδιώκεται σαν μέσο για τη διεύρυνση των περιθωρίων πολιτικής ευελιξίας;
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να πεις ότι πρόκειται για μια απλή επιχείρηση εξαπάτησης. Αλλά στην πραγματικότητα, ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεται κάποιος στο εκλογικό σώμα, μειοψηφίες και πλειοψηφίες, προδικάζει και τον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες μερίδες αυτού του σώματος θα διεκδικήσουν την εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους από μια μελλοντική κυβέρνηση. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το συνταξιοδοτικό.

Η τροπή των πραγμάτων

Διακηρυγμένη θέση της ΝΔ είναι η κατάργηση του νόμου που ιδρύει τον ΕΦΚΑ και ρυθμίζει τα συνταξιοδοτικά των νέων συνταξιούχων. Όπως, επίσης, και η εισαγωγή του τρίτου, ιδιωτικού ασφαλιστικού πυλώνα στο δημόσιο σύστημα. Σε όλη την προεκλογική περίοδο, απέφυγε προσεκτικά να αναλύσει ειδικότερα τις θέσεις αυτές, πολλές φορές και να τις επαναλάβει. Όμως, καθώς τα ερωτήματα πληθαίνουν και η ηθελημένη ασάφεια δεν αρκεί, ενώ όσοι ενδιαφερόμενοι είχαν προεξοφλήσει μεγάλες προσδοκίες δεν μπορούν να περιμένουν, τα στελέχη της ΝΔ πιέζονται ασφυκτικά να εξηγήσουν τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί. Αυτό, λοιπόν, που δηλώνεται και προεκλογικά, είναι ότι στο σύστημα επικουρικής σύνταξης, δίπλα στο δημόσιο φορέα, θα προστεθεί ένας ιδιωτικός για τους νεοασφαλιζόμενους. Ο,τι πρέπει, δηλαδή, για να μείνει από έσοδα το δημόσιο επικουρικό, καθώς δεν θα εισπράττει εισφορές που ως τώρα εισέπραττε. Με αποτέλεσμα να μένει ως αναγκαστική λύση ο ιδιωτικός πυλώνας. Και να αλώνεται από μέσα ο δημόσιος χαρακτήρας του συνταξιοδοτικού. Πιο ισχυρή από την εντολή που ζητάει από το εκλογικό σώμα ένας επίδοξος πρωθυπουργός, αποδεικνύεται συχνά ότι είναι η εντολή των αφανών εντολέων.
Τι δηλοί ο μύθος; Ότι ακόμα κι αν η πρόθεση είναι να παίξει κανείς με την ευελιξία, όχι μόνο για την άγρα ψήφων, η ενταγμένη στο συνεκτικό ιδεολογικό πλαίσιο αρχική θέση, ιδίως για κρίσιμης σημασίας θέματα, αναδύεται την κατάλληλη στιγμή, για να διεκδικήσει τον καθοριστικό ρόλο της. Μπορεί, λοιπόν, σε κάποια δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα η ευελιξία να έχει αντίκρισμα, γιατί κανείς δεν θέλει συγκρούσεις που μπορεί να τις χάσει. Για τα κύρια και σημαντικά, όμως, η ίδια η τροπή των πραγμάτων, η κοινωνική δυναμική που ωθεί ένα κόμμα στην κυβέρνηση, έχει προδιαγράψει σε μεγάλο βαθμό την εφαρμογή τους. Μια τέτοια προδιαγεγραμμένη πορεία μπορεί να ανατραπεί μόνο υπό το βάρος ενός ισχυρού αντίπαλου κοινωνικού κινήματος.
Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο οι δηλώσεις και οι δηλώσεις προθέσεων που πρέπει να παίρνουμε υπόψη μπροστά στην κάλπη, αλλά κυρίως αυτή την τροπή των πραγμάτων, που μιλάει με τη φωνή των κομμάτων και προαναγγέλλει συνήθως τι , καλό ή κακό, πρόκειται να συμβεί στους ψηφοφόρους.

Χ.Γεωργούλας
ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet