Επιστροφή στις κάλπες στις 10 Νοεμβρίου
Του Αργύρη Παναγόπουλου«Δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι το Σεπτέμβριο, πρέπει να ξεκινήσουμε αμέσως τις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης» μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου, τόνισε απευθυνόμενη προς τους σοσιαλιστές την επομένη της αποτυχίας του Πέδρο Σάντσεθ να επανεκλεγεί πρωθυπουργός η Ιρένε Μοντέρο, η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Unidas Podemos και σύντροφος του Πάμπλο Ιγκλέσιας, καθιστώντας σαφές ότι η επιστροφή στις κάλπες στις 10 Νοεμβρίου θα αποτελεί το επισφράγισμα της αποτυχίας της προοδευτικής Ισπανίας να χαράξει μια άλλη πορεία για τη ταλανισμένη από την κρίση χώρα.
Πολιτική ίσων αποστάσεωνΔυστυχώς, όμως, ο Πέδρο Σάντσεθ φαίνεται ότι θέλει να συνεχίσει την πολιτική ίσων αποστάσεων στη βουλή επιμένοντας να διεκδικήσει και την αποχή του Λαϊκού Κόμματος και των Πολιτών τη στιγμή που θα συζητά και με την Αριστερά, γνωρίζοντας ότι όλες οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις που στήριξαν την εκλογή του στην πρωθυπουργία θα ψηφίσουν κατά, εναντίον οποιασδήποτε συμφωνίας με το Λαϊκό Κόμμα ή τους Πολίτες. Ακόμη χειρότερα ζήτησε από τη δεξιά μια αντιδημοκρατική συνταγματική μεταρρύθμιση για την εκλογή του πρωθυπουργού, που θα επιτρέπει το σχηματισμό κυβερνήσεων μειοψηφίας από το μεγαλύτερο κόμμα, ακόμη και από ένα σαν το δικό του που αντιπροσωπεύει λίγο παραπάνω από το εν τέταρτο του εκλογικού σώματος.
Για να είμαστε λοιπόν έστω και λίγο ακριβοδίκαιοι πρέπει να τονίσουμε ότι για την ελεεινή και τρισάθλια εικόνα των ισπανικών προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων το τελευταίο διάστημα δεν ευθύνονται όλοι το ίδιο. Ο Ιγκλέσιας και η Αριστερά έκαναν πολλά και μεγάλα λάθη. Δεν έκριναν όμως αυτά την αποτυχία του Σάντσεθ, γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Σάντσεθ και οι σοσιαλιστές, ακόμη και οι «καλοί» και «αριστεροί» σοσιαλιστές, δεν μπορούν να αποδεχθούν την ιδέα ότι στη χώρα τους υπάρχει πλέον μια μεγάλη Αριστερά, που ήρθε για να μείνει και να συζητά μαζί τους σε ισότιμη βάση και με πλήρη σεβασμό της αυτονομίας της. Μια πολιτική αναπηρία από την οποία πάσχει η ευρωπαϊκή και όχι μόνο σοσιαλδημοκρατία. Μια Αριστερά που έχει δείξει, παρά τους οποιουσδήποτε σεχταρισμούς και αστοχίες, μια τεράστια συνέπεια και ευθύνη στη διαχείριση μεγάλων Περιφερειών (Αυτονομιών) και δήμων σε συνεργασία με τους σοσιαλιστές, ξεκινώντας από τον ισότιμο και γενναιόδωρο τρόπο που η δήμαρχος της Βαρκελώνης Άντα Κολάου συμπεριφέρθηκε στους σοσιαλιστές της Βαρκελώνης που στηρίζουν τη δημαρχία της. Μια Αριστερά που στάθηκε με συνέπεια στο πλευρό του Σάντσεθ για να έχει μια πετυχημένη και… αριστερή κυβερνητική πολιτική, αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό κατά 23% και όχι μόνο.
Πέρα από τα διάφορα Fake News για το πόσα υπουργεία ζητούσε το Unidas Podemos και πόσα δεν θα του έδινε ο Σάντσεθ, η αλήθεια είναι ότι το Unidas Podemos και ο ίδιος ο Ιγκλέσιας έκαναν πολλά βήματα πίσω και μάλιστα σε πρωτοφανείς αξιώσεις του Σάντσεθ για τη μη συμμετοχή του ηγέτη της Αριστεράς σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, γιατί θα είχε το διπλό ρόλο του αρχηγού κόμματος και του υπουργού ή ακόμη χειρότερα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ή της ανάθεσης στην Αριστερά μιας συμβολικής αντιπροεδρίας χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Με όχημα τη στρατηγική της καμένης γηςΟ Σάντσεθ μάλιστα έφθασε να ισχυρίζεται στην ισπανική βουλή ότι το Unidas Podemos δεν μπορεί να αναλάβει οικονομικά υπουργεία γιατί δεν έχει εμπειρία κυβερνητικής διαχείρισης όταν η Ισπανία γονάτισε από την οικονομική κρίση εξαιτίας των Golden Boys που είχαν την εμπειρία της… διαχείρισης και που σήμερα πολλά από αυτά τα ταλαντούχα «παιδιά» βρίσκονται στο εδώλιο για κακουργήματα ή εκτίουν ήδη πολύχρονες ποινές φυλάκισης, ενώ πάνω από 7.000 άτομα έχουν αυτοκτονήσει από τις αρχές της κρίσης εξαιτίας της κατάσχεσης περίπου μισού εκατομμυρίου ακινήτων πρώτης κατοικίας.
Ο Σάντσεθ επέλεξε να ανεβεί το Γολγοθά της ψήφου εμπιστοσύνης πραγματοποιώντας γύρω του τη στρατηγική της καμένης γης. Υποτίθεται ότι θα διεκδικούσε μια κυβέρνηση μειοψηφίας και ζητούσε επί δύο ώρες στην πρωτομιλία του στη βουλή την αποχή του δεξιού Λαϊκού Κόμματος και των λαϊκιστών υπερ-νεοφιλελεύθερων Πολιτών, αφιερώνοντας στην κυριολεξία μόνο λίγα δευτερόλεπτα στο Unidas Podemos, που υποτίθεται ότι είναι οι στρατηγικοί σύμμαχοί του για να κυβερνήσει, και αποφεύγοντας οποιαδήποτε ουσιαστική αναφορά στο καταλανικό όταν ήξερε ότι η αποσχιστική Δημοκρατική – Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλωνίας (ERC) και άλλα συντηρητικά, μετριοπαθή και αριστερά εθνικιστικά κόμματα ήταν αποφασισμένα να διευκολύνουν το σχηματισμό της κυβέρνησης του, όπως είχαν κάνει για τον φέρουν στην πρωθυπουργία και να διώξουν τον Ραχόι. Ξεκινώντας μάλιστα από τους δεξιούς Βάσκους του PNV, που πριν από λίγες ημέρες θα ψήφιζαν υπέρ του για να καταλήξουν να απέχουν εκλιπαρώντας τον να διαπραγματευτεί με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που ανέτρεψαν τη δεξιά του Ραχόι. Ο Σάντσεθ τους έκλεισε την πόρτα και στο τέλος έλαβε μόλις 123 ψήφους και στις δύο ψηφοφορίες, τους 123 βουλευτές των σοσιαλιστών και τον ένα βουλευτή το μικρού τοπικού κόμματος της Καντάβριας, ενώ στη δεύτερη ψηφοφορία μέτρησε 155 κατά και 67 αποχές, εκ των οποίων των 42 βουλευτών του Unidas Podemos, που θα είχαν διασφαλίσει μια σταθερή κυβέρνηση μειοψηφίας με τουλάχιστον 165 βουλευτές.
•