Και ξαφνικά το «δελτίο καιρού» που εκδίδει το μέγαρο Μαξίμου, άρχισε να γεμίζει με αναγγελίες εξεταστικών επιτροπών: εξεταστική ΄για τη ΔΕΗ (διά στόματος κ. Χατζηδάκη), εξεταστική για το τρίτο μνημόνιο (διά στόματος κ. Γεραπετρίτη) και μια εξεταστική -πρόβλεψη για τη «σκευωρία Νοβάρτις» (διά στόματος του κ. Χιώτη, από τον «Σκάι» που γνωρίζει περισσότερα από εμάς και πριν από εμάς για εμάς).
Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του κ. Γεραπετρίτη να πείσει, ως «αντ΄ αυτού», ότι «δεν θα υπάρξει βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών», δύο (ή τρεις;) εξεταστικές στον πρώτο ενάμιση μήνα ζωής της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν είναι επίδοση που θα την έλεγες... οικοτεχνική.
Αν η εξεταστική για τη ΔΕΗ θα μπορούσε να εξηγηθεί σαν αντίβαρο για την προσπάθεια εξισορρόπησης των σημαντικών αυξήσεων στο ρεύμα, οι άλλες προαναγγελίες έχουν καθαρό χαρακτήρα πολιτικής εκδίκησης και αντιπερισπασμού, καθώς η μία αφορά καθαρά ζήτημα πολιτικής επιλογής, η δε δεύτερη δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν ανταποδοτική κίνηση, καθώς η υπόθεση Νοβάρτις δεν έμεινε στη Βουλή, αντίθετα επιστράφηκε στην αρμόδια δικαστική εξουσία για περαιτέρω διερεύνηση.
Η εκτίμηση, συνεπώς, ότι η προαναγγελία βροχής εξεταστικών λειτουργεί ως πολιτικός αντιπερισπασμός, δεν απέχει από την πραγματικότητα. Αντιπερισπασμός, όμως, για ποιο λόγο;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίστηκε με μεταρρυθμιστική ορμή και με στόχο το «επιτελικό κράτος», αλλά στην πράξη άρχισε την οικοδόμηση ενός κράτους κομματικού, συγκεντρωτικού και αυταρχικού. Ως μέσο για την επίτευξη του στόχου αυτού χρησιμοποίησε τη διάψευση μιας άλλης εξαγγελίας: της «καλής νομοθέτησης». Όταν το νομικό πλαίσιο δεν βολεύει, τόσο το χειρότερο γι΄ αυτό. Με τη μέθοδο του κατεπείγοντος, των απίθανων τροπολογιών, της εξαπίνης εισαγωγής διατάξεων και της αναδρομικής ισχύος η άλωση θέσεων και θεσμών καλά κρατεί. Ακόμα και η φίλα προσκείμενη «Καθημερινή» δημοσιεύει άρθρο του Χιούγκο Ντίξον, που επικρίνει την κυβέρνηση για τους χειρισμούς στο θέμα των επικεφαλής της ΕΥΠ και της Επιτροπης Ανταγωνισμού.
Από την άλλη, η ανάπτυξη δεν επιταχύνεται με μαγικό ραβδί, οι επενδύσεις δεν συρρέουν μόλις άλλαξε η κυβέρνηση , παρά τις διαρκείς «εξυπηρετήσεις», ενώ το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο δεν γέμισε τις αποσκευές της επιστροφής με ενθάρρυνση για φορολογικές ελαστικότητες και μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Ενόψει της κατάθεσης του σχεδίου Προϋπολογισμού για το 2020, τα μηνύματα δεν είναι τόσο ευνοϊκά όσο διαφημίστηκαν προεκλογικά. Και καθώς δεν μπορούν να αναιρέσουν τα στοιχεία που δείχνουν ότι δεν παρέλαβαν «καμμένη γη», πρέπει με κάποιον άλλο τρόπο να πουν ότι οι προηγούμενοι ευθύνονται για τα σημερινά προβλήματα. Η μπάλα, λοιπόν, νωρίς νωρίς στις εξεταστικές.