«Η ΕΜΜΟΝΗ»Αναζητώντας την αλήθεια
Επιμέλεια: Στράτος ΚερσανίδηςΕνα από τα θέματα που συχνά απασχολούν την κοινή γνώμη είναι η απονομή της δικαιοσύνης. Δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις συγκάλυψης ή απόκρυψης, αλλά σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες εξεύρεσης των αληθινών ενόχων. Όταν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ενοχής και η κοινή γνώμη λειτουργεί περισσότερο με το θυμικό, τις προκαταλήψεις και τις αναπόδεικτες «βεβαιότητες».
«Λόγω έλλειψης στοιχείων, η δικαστική αλήθεια είναι ουσιαστικά βασισμένη σε φήμες και συκοφαντίες. Είναι εύκολο να δημιουργήσεις έναν ένοχο βασισμένο σε συναισθήματα, προβολές και φαντασιώσεις», λέει ο Αντουάν Ρεμπό, σκηνοθέτης της ταινίας «Η εμμονή» (Une intime conviction), η οποία πραγματεύεται μια τέτοια υπόθεση.
Καταρχάς να σημειώσουμε πως η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, συγκεκριμένα στην υπόθεση Ζακ Βιγκέρ, η οποία απασχολεί από το 2009 τη γαλλική κοινή γνώμη. Ο σκηνοθέτης μιλώντας για τον άνθρωπο από τον οποίο εμπνεύστηκε λέει:
«Ένας φίλος μου, το 2009, μου μίλησε για τον Ζακ Βιγκέρ, καθηγητή Νομικής στην Τουλούζη. Μου τον περιέγραψε ως έναν κάπως παράξενο άνδρα, αλλά πολύ κινηματογραφόφιλο, τον οποίο είχε γνωρίσει σε ένα φεστιβάλ και ο οποίος κατηγορείτο πως δολοφόνησε τη σύζυγό του, που είχε εξαφανιστεί πριν από εννέα χρόνια. Πρότεινε το θέμα αυτό να γυριστεί σε ταινία».
Επιφυλακτικός στην αρχή, ο Αντουάν Ρεμπό γοητεύτηκε από την υπόθεση και παρακολούθησε στο κακουργιοδικείο δύο δίκες σχετικά με την υπόθεση, όπου γνώρισε τα δύο παιδιά του κατηγορούμενου, τα οποία μεγάλωσαν ακούγοντας επί μια δεκαετία πως η μητέρα τους εξαφανίστηκε και πως ο πατέρας τους κατηγορείται πως την έχει δολοφονήσει. «Ξαφνικά ανακάλυψα τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μου, αλλά και τον πόνο μιας οικογένειας καταδικασμένης στην αβεβαιότητα», λέει ο Ρεμπό. Κάπως έτσι αποφάσισε να μπει στην περιπέτεια να μεταφέρει στον κινηματογράφο την υπόθεση Βιγκέρ.
Στην ταινία βλέπουμε την Νόρα, μια γυναίκα ένορκο στην πρώτη δίκη, να προσπαθεί να βρει στοιχεία υπέρ του κατηγορούμενου επειδή πιστεύει με πάθος πως είναι αθώος. Έτσι απευθύνεται σε έναν γνωστό δικηγόρο και τον πείθει να αναλάβει την υπεράσπιση του Βιγκέρ στο Εφετείο. Οι δυο τους ξεκινούν μια δύσκολη μάχη για την απονομή δικαιοσύνης, ενώ η θέση του κατηγορουμένου γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Όπως λέει ο σκηνοθέτης, «ο κινηματογράφος οφείλει μεταξύ άλλων να δίνει και μια άλλη προοπτική. Να αφηγηθεί αυτή τη δίκη και να φωτίσει από κοντά τη διαδικασία της δικαιοσύνης. Να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την πολυπλοκότητα της διαδικασίας και να κατανοήσουμε το δράμα που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια μιας δίκης. Η ταινία σέβεται όσα ελέχθησαν στο κοινό και στις τηλεφωνικές συνομιλίες. Αναφορικά με την υπόθεση δεν χρειάστηκε να επινοήσουμε κάτι. Τα πάντα είναι αληθινά. Μόνο η Νόρα είναι φανταστικό πρόσωπο στην υπόθεση αυτή».
Τελειώνοντας αξίζει να σταθούμε στις εξαιρετικές ερμηνείες της Μαρίνα Φόις και του Ολιβιέ Γκουρμέ.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ ΜΠΕΡΝΑΝΤΕΤ;»
Παράξενη εξαφάνιση
«Είναι ένα σύνθετο πορτρέτο μιας ώριμης γυναίκας που ενώ τυγχάνει να είναι διάνοια, δεν εξασκεί την τέχνη της. Η Μπερναντέτ είναι ένα μαγευτικό πρόσωπο, μια δυναμική γυναικεία παρουσία, που είναι ταυτόχρονα και η φωνή πολλών ανθρώπων. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία είναι η δυσκολία ενός καλλιτέχνη ή κάποιου ατόμου που δημιουργεί να συνεχίσει να δημιουργεί εξαιτίας κάποιων παραγόντων», σημειώνει ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, αναφορικά με την ταινία του «Που χάθηκες Μπερναντέτ;» (Where’s you go Bernadette?).
Η υπόθεση της ταινίας έχει να κάνει με την εξαφάνιση μιας γυναίκας. Πρόκειται για την Μπερναντέτ Φοξ, η οποία ζει μια ευτυχισμένη ζωή με το σύζυγο και τη 15χρονη κόρη της. Αν κάτι λείπει από την -υπέροχη κατά τα άλλα- ζωή της, είναι λίγη περιπέτεια. Ενώ η οικογένεια ετοιμάζεται να κάνει ένα ταξίδι στην Ανταρκτική, η Μπερνεντέτ εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Η κόρη της, ενώ προσπαθεί να την εντοπίσει, θα ανακαλύψει μια σειρά από συγκλονιστικά στοιχεία που έχουν σχέση με το παρελθόν της εξαφανισμένης μητέρας της.
Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή ταινία του Λινκλέιτερ, ο οποίος έχει σκηνοθετήσει την τριλογία «Πριν το ξημέρωμα» (1995), «Πριν το ηλιοβασίλεμα» (2004) και «Πριν τα μεσάνυχτα» (2013) καθώς και τις ταινίες «Νεανικά μπερδέματα» (1993), «Μεγαλώνοντας» (2014, Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας) κ.ά., είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μαρία Σεμπλ το οποίο κυκλοφόρησε το 2012.
Η πρωταγωνίστρια Κέιτ Μπλάνσετ, μιλώντας για το βιβλίο της Σεμπλ, λέει: «Ήταν όντως συναρπαστικό, ξεκαρδιστικό στο να το διαβάζεις μα πολύ δύσκολο να γίνει μεταφορά στην οθόνη. Η Μαρία Σεμπλ έχει φτιάξει μερικούς πραγματικά ασυνήθιστους χαρακτήρες».
Ο σκηνοθέτης, δημιουργός πολλών αγαπημένων ταινιών, μπόρεσε και εντόπισε τις βασικές θεματικές του βιβλίου που ενδιαφέρουν το κοινό. Ο ίδιος λέει: «Η ιστορία αυτή στοχεύει σε κάτι που μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη πολλών ανθρώπων: Το πιο επικίνδυνο πράγμα στον κόσμο είναι ένας δημιουργός που δεν δουλεύει.»
Σ.Κ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Το Αυτό: Κεφάλαιο 2» (It chapter two) του Αντρέ Μουσιέτι: Έχουν περάσει 27 χρόνια όταν το Κακό επισκέπτεται και πάλι την πόλη του Ντέρι. Έτσι οι παλιοί φίλοι και μέλη του Κλαμπ των Χαμένων, αν και έχουν μεγαλώσει, ξανασυναντιούνται για να το αντιμετωπίσουν. Βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ.
«Angry birds: Η ταινία 2» (The angry birds movie 2) του Θάροπ Βα Όρμαν: Τα θυμωμένα πουλιά που δεν πετάνε και τα κακόβουλα πράσινα γουρούνια αντιμετωπίζουν μια κοινή απειλή που βάζει σε κίνδυνο τα νησιά τους. Ο Ρεντ, ο Τσακ, ο Μπομπ και ο Σούπερ Αετός επιστρατεύουν την αδελφή του Τσακ, Σίλβερ, και ενώνουν τις δυνάμεις τους με το γουρούνι Λέοναρντ, τη βοηθό του Κόρτνεϊ και τον Γκάρι για να κάνουν ανακωχή και να σχηματίσουν μια απίθανη ομάδα που θα σώσει τα νησιά τους.
«Η τελευταία ταινία» (The last movie) του Ντένις Χόπερ: Ένα κινηματογραφικό συνεργείο από το Χόλιγουντ γυρίζει ένα γουέστερν στο Περού. Όταν τα γυρίσματα τελειώνουν, ο κασκαντέρ Κάνσας δεν επιστρέφει στις ΗΠΑ αλλά μένει στο Περού αναζητώντας τη λύτρωση. Στο μεταξύ, οι ντόπιοι, χρησιμοποιώντας το εγκαταλειμμένο σκηνικό της ταινίας, ετοιμάζουν μια τελετουργική αναπαράστασή της, με τον Κάνσας ως εξιλαστήριο θύμα. Μετά από τον «Ξένοιαστο καβαλάρη», ο Ντένις Χόπερ γύρισε ένα εμβληματικό φιλμ για το αμερικάνικο σινεμά, το οποίο βάζει στο στόχαστρο της κριτικής του την ψευδαίσθηση του χολιγουντιανού μοντέλου και την ίδια την κινηματογραφική βιομηχανία. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1971, αποθεώθηκε από την κριτική αλλά «τιμωρήθηκε» από τη χολιγουντιανή βιομηχανία και τα στούντιο δεν επέτρεψαν ποτέ την προβολή της στις αίθουσες! Το εξαφανισμένο μέχρι πρότινος αριστούργημα του Ντένις Χόπερ, διανέμεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
«Πορφυρά ποτάμια» (Les rivieres pourpres) του Ματιέ Κασοβίτς: Ένας βίαιος φόνος έχει συνταράξει την Γκερμόν, μια κωμόπολη στους πρόποδες των Άλπεων, κέντρο της οποίας είναι το πανεπιστήμιο. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Πιερ Νιεμάν. Την ίδια ώρα, ο Μαξ Κερκεριάν ερευνά τη βεβήλωση ενός νεκροταφείου και τη διάρρηξη ενός σχολείου, στο Σαρζάκ, μια πόλη 300 χιλιόμετρα μακριά από την Γκρεμόν. Όμως η έρευνα των δύο υποθέσεων οδηγεί στο μυστηριώδη θάνατο ενός κοριτσιού 20 χρόνια πριν. Εξαιρετικό ατμοσφαιρικό θρίλερ με ανατροπές.
«Νύχτες της Καμπίρια» (Le notti di Cabiria) του Φεντερίκο Φελίνι: Γυρίστηκε το 1957, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και η πρωταγωνίστρια Τζουλιέτα Μασίνα -και σύζυγος του σκηνοθέτη- κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στις Κάνες. Η Καμπίρια είναι μια καλόκαρδη πόρνη η οποία αναζητά τον αληθινό έρωτα. Όμως όλοι όσοι της υπόσχονται αγάπη το μόνο που θέλουν είναι να την εκμεταλλευτούν. Κάποιος της κλέβει την τσάντα, η Καμπίρια θέλει να πέσει στον Τίβερη, ο Όσκαρ που τον ερωτεύεται αποδεικνύεται προικοθήρας.
«Ο δράκος του Ντίσελντορφ» (M) του Φριτζ Λανγκ: Αριστούργημα που γυρίστηκε το 1931, με θέμα έναν τρομερό κατά συρροή δολοφόνο παιδιών ο οποίος δρα στο Βερολίνο το 1930. Το μοναδικό στοιχείο είναι πως ο δολοφόνος σφυρίζει πάντα έναν συγκεκριμένο σκοπό. Η έντονη αστυνόμευση αναγκάζει τους μικροκακοποιούς της πόλης, οι οποίοι δεν μπορούν να δράσουν λόγω της αστυνομικής παρουσίας, να ψάξουν οι ίδιοι να ανακαλύψουν το δολοφόνο. Σύντομα θα τα καταφέρουν όταν ένας τυφλός ζητιάνος θα τον ακούσει να σφυρίζει. Οι κακοποιοί τον πιάνουν και τον οδηγούν σε αυτοσχέδια δίκη.
Σινεφίλ