Η εισαγωγή των συμβάσεων με μεγάλες πολυεθνικές πετρελαίου στη βουλή προς επικύρωση – ψήφιση, όπως ήταν αναμενόμενο άνοιξε ολόκληρο το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και των υποχρεώσεων της χώρας στους διεθνείς σχεδιασμούς και υποχρεώσεις. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα μια περίοδο όπου φουντώνουν οι κινητοποιήσεις των νέων για την κλιματική αλλαγή διεθνώς, συνιστά μια μεγάλη δοκιμασία και δυσκολία γιατί έχει, δυστυχώς, την ευθύνη της πρώτης υπογραφής των συμβάσεων και τώρα καλείται να επανατοποθετηθεί. Δύσκολο.
Απόφαση για μη υπερψήφισηΔύσκολο, διότι τώρα ενώ δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται το λάθος, η απαγκίστρωση από τις προγενέστερες αποφάσεις απαιτεί μια σε βάθος επανατοποθέτηση και όχι εξοικονόμηση μιας κάποιας θέσης. Απ’ αυτή την άποψη, το ότι το θέμα συζητήθηκε, λόγω σοβαρότητας, στα αρμόδια όργανα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι θετικό, όπως και θετική η απόφαση για τη μη υπερψήφιση. Να σημειωθεί ότι αυτό συνέβη για πρώτη φορά: ολόκληρη η ενεργειακή πολιτική του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως το συγκεκριμένο ζήτημα των εξορύξεων, ουδέποτε συζητήθηκε σε κάποιο συλλογικό όργανο, κανένας δεν ξέρει το σκεπτικό αυτής της κατεύθυνσης, τον εγκλωβισμό. Παρά το πρόγραμμα του κόμματος. Ακόμη και τα προβαλλόμενα ως γεωπολιτικά επιχειρήματα είναι απολύτως αμφιλεγόμενα ή ξεπερασμένα και πάντως δεν έχουν καμιά σχέση με τις συμβάσεις για την Ήπειρο, το Ιόνιο και τον Πατραϊκό!
Όχι αρκετόΕίναι να απορεί κανείς ότι οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματολογούσαν και προεκλογικά υπέρ των συμβάσεων όταν οι σχεδιασμοί για αγωγούς και εξορύξεις δεν έχουν ικανή βάση στήριξης και οικονομικοτεχνικά. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, πχ, αναμένεται τις επόμενες μέρες να απαγορεύσει τη χρηματοδότηση ανάλογων έργων. Το υποστηρίζει ήδη η Γαλλία και άλλες χώρες. Εν τω μεταξύ, στην ιταλική Απουλία όπου σχεδιάζεται να βγει ο υπέρ-αγωγός από το Ισραήλ που θα διασχίζει τη Μεσόγειο κτλ, κτλ υπάρχει ήδη δυναμικό κίνημα εναντίον. Ούτε η νέα κυβέρνηση φαίνεται να το εγκρίνει. Τι θα λέμε, άραγε, στους συντρόφους του κινήματος εκεί;
Έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ να κατανοήσουμε, ως κόμμα, τα οικολογικά ζητήματα που έχουν τεθεί, το βάθος και το εύρος τους. Μερικοί, επιφανείς μελετητές λένε ότι η αφύπνιση των νέων που καταγράφεται, ως ένα δυναμικό κίνημα, ως μια διάχυτη αντισυστημική πλημμυρίδα, είναι ένα «νέο 1968». Εμείς το βλέπουμε αυτό ή παθιαζόμαστε με το παρελθόν και προσφεύγουμε για νέες πηγές αναζωογόνησης – ενός επιβραβευμένου από την κοινωνία κόμματος, ιδίως τους νέους – στο παλαιό ΠΑΣΟΚ, που οι ίδιοι οι πολίτες που το ακολούθησαν έχουν αποτιμήσει το έργο του.
Είναι θετικό το βήμα της μη υπερψήφισης αλλά καθόλου αρκετό. Γι’ αυτό θα είναι δικαιολογημένο να καταψηφίσει ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται ένας εκ βάθρων αναστοχασμός και αυτοκριτική, γνώση και μελέτη καθώς και ευθύνη από συντρόφους που όλα αυτά τα κατανοούν, εμπνέονται και μπορούν να εμπνεύσουν και μας. Σε μια τέτοια βάση, πειστική για το βάθος της νέας γραμμής και τον καθαρό προσανατολισμό της, μπορούσαμε και να καταψηφίσουμε. Πάντως, αυτή η συζήτηση πρέπει να ολοκληρωθεί στην πορεία προς το συνέδριο.
Π.Κλ.