«Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΝΑΠΟΛΗΣ»Ανήλικοι σε παιχνίδια ενηλίκων
Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης
«Η βία είναι διαρκώς παρούσα σε πόλεις σαν την Νάπολη και στις κουλτούρες μας κι αυτό δεν ισχύει μόνον στην Δύση», λέει σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης της ταινίας «Η μεγάλη νύχτα της Νάπολης» (La paranza dei bambini), Κλαούντιο Τζιοβανέζι.
Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα «Η τράτα των παιδιών», του Ρομπέρτο Σαβιάνο, τον οποίο γνωρίσαμε από το μυθιστόρημα «Γόμορρα», το οποίο κυκλοφόρησε το 2006 και ήταν μια αποκάλυψη του εγκληματικού κόσμου της Μαφίας. Η ταινία είχε μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο το 2008 από τον Ματεο Γκαρότι. Να σημειώσουμε δε πως ο συγγραφέας από τότε ζει υπό αστυνομική προστασία καθώς η ζωή του απειλείται από τη Μαφία.
Για τη «Μεγάλη νύχτα της Νάπολης», ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Η ταινία μιλά για την ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στην εφηβεία και την παρανομία, το να βιώνεις δηλαδή τα πιο σημαντικά συναισθήματα της εφηβείας -αγάπη, φιλία- ενώ ζεις στην παρανομία».
Είναι μια παρέα παιδιών στην εφηβεία. Παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου το έγκλημα αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητάς τους. Ανάμεσά τους κι ο 15χρονος Νίκολα ο οποίος μαζί με τους φίλους του περιφέρονται στην κακόφημη συνοικία Σάνιτα μιμούμενοι τους μαφιόζους. Χρησιμοποιούν όπλα, ζουν από τις παρανομίες, θέλουν να έχουν χρήματα. Δεν φοβούνται το κίνδυνο και ρίχνονται σε μια ξέφρενη ζωή, με ληστείες, όπλα, πρέζα, εκβιασμούς, δολοφονίες. Αγαπιούνται μεταξύ τους, θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον, τιμούν τη φιλία. Είναι παιδιά που έαν βρισκόταν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά. Έτσι κι ο Νίκολα τη μια στιγμή χαίρεται διασκεδάζοντας με την αγαπημένη του στο λούνα παρκ και την άλλη πυροβολεί ανθρώπους. Ανήλικα παιδιά σε παιχνίδια ενηλίκων, παιχνίδια επικίνδυνα που δεν μπορεί παρά να έχουν οδυνηρές συνέπειες. Παιδιά που δεν βίωσαν την αθωότητα της ηλικίας τους αλλά πέρασαν απότομα στην ενηλικίωση.
«Επιλέξαμε να δούμε την ιστορία μέσα από τα μάτια των παιδιών, χωρίς να τα κρίνουμε, και να δείξουμε πώς είναι να είσαι έφηβος και να έρθεις αντιμέτωπος με εγκληματικές δραστηριότητες και την εθιστική φιλοδοξία για εξουσία», σημειώνει ο σκηνοθέτης. Και συνεχίζει: «Η εγκληματική τους δράση αναδύεται σε σχέση με τα δικά τους συναισθήματα, τις φιλίες και τους έρωτές τους, που είναι μοιραίο να αποτύχουν ακριβώς εξαιτίας της παρανομίας. Παρόλο που οι πρωταγωνιστές είναι μόλις 15 ετών, ζουν καθημερινά με το θάνατο και μαθαίνουν να τον θεωρούν μια πραγματική πιθανότητα, αφού επιλέγουν -ανεύθυνα- τον πόλεμο. H επιλογή τους αυτή κρύβει ένα κάπως αφελές παράδοξο: θέλουν να κάνουν το καλό μέσα από το κακό, να αποκτήσουν δύναμη μέσα από την ψευδαίσθηση ότι μπορεί μια εγκληματική συμμορία να δρα ηθικά».
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Έντμοντ ένας απρόβλεπτος συγγραφέας» (Edmond) του Αλεξίς Μισαλί: Αλήθεια ξέρουμε πως γράφτηκε το περίφημο θεατρικό έργο «Σιρανό ντε Μπερζεράκ»; Μάλλον όχι! Ας δούμε, λοιπόν, τι συνέβη εκείνο το Δεκέμβρη του 1897, στο Παρίσι. Ο συγγραφέας Έντμοντ Ροστάν, είναι δυο χρόνια χωρίς έμπνευση. Δεν έχει κλείσει ακόμη τα 30, είναι πατέρας δύο παιδιών και ζώντας μέσα στις ευθύνες και το άγχος αδυνατεί να συγκεντρωθεί. Ευρισκόμενος σε πολύ δύσκολη κατάσταση, παίρνει μια απόφαση γεμάτη ρίσκο. Προσφέρει στο διάσημο ηθοποιό της εποχής, Κονστάντ Κοκλέν, ένα έργο για να παίξει στο θέατρο. Μόνο που το έργο αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμη! Το μοναδικό πράγμα που γνωρίζει είναι ο τίτλος του: Σιρανό ντε Μπερζεράκ! Κι έτσι μέσα σε έναν κυκεώνα προβλημάτων που έχουν να κάνουν με τη ζήλια της γυναίκας του, τις ιδιοτροπίες των ηθοποιών και τις απαιτήσεις των παραγωγών, ο Έντμοντ προσπαθεί να φέρει σε πέρας την υποχρέωση που ανέλαβε.
«Ράμπο: Το τελευταίο αίμα» (Rambo: Last blood) του Άντριαν Γκρούνμπεργκ: 37 χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία «Ράμπο: Το πρώτο αίμα», ο ήρωας, εμφανώς γερασμένος, επανέρχεται σε μια τελευταία επικίνδυνη αποστολή, με μια περιπέτεια εκδίκησης και αίματος.
«Ο κυνηγός της νύχτας» (Nomis) του Ντέιβιντ Ρέιμοντ: Γυναίκες απάγονται και δολοφονούνται. Ένας κουρασμένος αστυνομικός και ένα άνδρας ο οποίος αναλαμβάνει το ρόλο του τιμωρού, εμπλέκονται στο κυνήγι των ενόχων. Εξαιρετικά ενδιαφέρον και συναρπαστικό θρίλερ.
«Τρομακτικές ιστορίες στο σκοτάδι» (Scary stories to tell in the dark) του Αντρέ Όβρενταλ: Η μικρή Σάρα Μπίλοου, η οποία έζησε στη μικρή πόλη Μιλ Βάλει, έχει αφήσει μια σειρά από τρομακτικές ιστορίες από τη ζωή της γραμμένες σε ένα βιβλίο. Όταν μια παρέα εφήβων ανακαλύπτει το βιβλίο της Σάρα, οι τρομακτικές ιστορίες ζωντανεύουν. Η ταινία διασκευάζει διάφορες ιστορίες τρόμου που έχει γράψει ο Άλβιν Σβαρτς.
«Απρόσμενος έρωτας» (El amor menos pensado) του Χουάν Βέρα: Μετά από 25 χρόνια γάμου και αφού ο γιος τους έχει φύγει για σπουδές, ο Μάρκος και η Άνα ανακαλύπτουν πως ο γάμος τους βρίσκεται σε κρίση. Έτσι αποφασίζουν να χωρίσουν, χωρίς κραυγές και μελοδραματισμούς. Ενώ η νέα τους ζωή αρχικά μοιάζει συναρπαστική, δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν οι αμφιβολίες και τα ερωτηματικά για την επιλογή τους. Και τότε θα αποφασίζουν κάτι που θα αλλάξει για πάντα τις ζωές τους. Πολύ έξυπνη, τρυφερή κι ευαίσθητη κωμωδία, διανθισμένη με αρκετό χιούμορ και με μεγάλο ατού τις θαυμάσιες ερμηνείες της Μερσέντες Μοράν και του Ρικάρντο Νταρέν.
«Αναμνήσεις» (Rocordi?) του Βαλέριο Μιέλι: Εκείνος κι εκείνη ζουν έναν δυνατό έρωτα. Αγγίζουν τα όρια της υπέρτατης ευτυχία και ο φόβος πως ποτέ δεν θα είναι ξανά τόσο όμορφα στοιχειώνει τη σχέση τους. Μια σχέση γεμάτη που οι αναμνήσεις που αφήνει μπορούν να γεμίσουν δυο ζωές! Όμως «οι αναμνήσεις λένε ψέματα. Κάνουν ωραία πράγματα που δεν ήταν», λέει Εκείνος, καθώς η ρευστότητα του χρόνου και η παροδικότητα των αναμνήσεων αναμειγνύονται με τα συναισθήματα και η αγάπη συναντά την αμφιβολία, την αμφισημία, όρια νοερά, αλλά και υπαρκτά. Τρυφερή, ονειρική, ποιητική ταινία για τον έρωτα. Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ της Βενετίας.
«Τυφλωμένος από το φως»
«Τυφλωμένος από το φως» (Blinded by the light) του Γκούριντερ Τσάντα: Ο Τζέιβντ, παιδί της εργατικής τάξης, ζει στο Λούτον, το 1987. Είναι βρετανός πακιστανικής καταγωγής και βρίσκεται σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης και φυλετικών διακρίσεων. Για να ξεφύγει από το αυστηρό οικογενειακό του περιβάλλον αλλά και από τη μισαλλοδοξία που επικρατεί, γράφει ποιήματα. Όταν ένας συμμαθητής του θα τον μυήσει στη μουσική του Μπρους Σπρίγκστιν, ο Τζέιντ θα ανακαλύψει πως μέσα από τους στίχους του αναπαριστάται η ζωή της τάξης που ανήκει και της οικογένειάς του. Έτσι θα βρει μια διέξοδο για να ακολουθήσει τα όνειρά του αλλά και να εκφραστεί με τη δική του φωνή. Θυμίζουμε πως ο Γκούριντερ Τσάντα είχε σκηνοθετήσει το 2001 τη μεγάλη επιτυχία «Κάν’ το όπως ο Μπέκαμ».
«Το παιχνίδι του ρόδου» (Bajo la rosa) του Χοσουέ Ράμος: Ένα 10χρονο κορίτσι, η Σάρα, εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Οι γονείς της δεν μπορούν να εξηγήσουν την εξαφάνιση της κόρης τους μέχρι τη στιγμή που φτάνει στο σπίτι τους ένα ανώνυμο γράμμα. Αποστολέας είναι ο απαγωγέας της Σάρα ο οποίος για να την απελευθερώσει ζητάει μόνον ένα πράγμα: να συναντηθούν! Τα ερωτήματα αρχίζουν να πληθαίνουν καθώς δεν μπορούν να φανταστούν ποιος είναι ο άγνωστος και τι μπορεί να θέλει να τους πει. Κι όταν η συνάντηση με τον μυστηριώδη απαγωγέα θα πραγματοποιηθεί η εξέλιξη θα είναι εντελώς αναπάντεχη! Πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο θρίλερ μυστηρίου, με πολλά ψυχολογικά στοιχεία που μιλά για την ανοχή, την τιμωρία, τη λύτρωση.
«Ντιέγκο Μαραντόνα» (Diego Maradona) του Άσιφ Καπάντια: Η ζωή του μεγάλου Ντιέγο Μαραντόνα από τις φτωχογειτονιές στην απόλυτη δόξα. Ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ, με σπάνια ντοκουμέντα από το προσωπικό αρχείο του Μαραντόνα, στο οποίο ο σκηνοθέτης συνθέτει την πολυτάραχη, γεμάτη πάθος ζωή του, πάθος το οποίο τον γκρέμισε από την κορυφή. Η ταινία συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Καννών.
«Το μαγικό χαλί» (Hodja fra pjort) του Κάρστεν Κίλριχ: Ταινία κινουμένων σχεδίων με ήρωα τον Χότζα, σε μια εκδοχή του γνωστού παραμυθιού «Χίλιες και μια νύχτες». Πρωταγωνιστούν ένα χωριατόπαιδο, η πιστή του γίδα, ένας άπληστος για εξουσία σουλτάνος, δύο πεινασμένοι αλιγάτορες, ένας αδίστακτος κακοποιός, ένα κορίτσι της πόλης, ένας αφηρημένος πωλητής χαλιών και, φυσικά, ένα ιπτάμενο χαλί.
Σινεφίλ