Την ώρα που εντείνονται οι διαβουλεύσεις για λύση πριν τις 5 Ιουνίου o γερμανός ΥΠΟΙΚ συνεχίζει τον “ανένδοτο” αγώνα εναντίον της Αθήνας
Του Δημήτρη ΣμυρναίουΑκόμα και η επιλογή της τοποθεσίας για τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των 7 ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη ήταν στοχευμένη προκειμένου να υπηρετήσει το αφήγημα, που με τόση συνέπεια ακολουθεί εδώ και χρόνια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η Δρέσδη, πρωτεύουσα του κρατιδίου της Σαξωνίας, έπρεπε να παρουσιαστεί ως η απτή απόδειξη κατά το συντηρητικό Tύπο της χώρας ότι η ανάπτυξη μπορεί να συμβαδίσει με τη λιτότητα. Αυτή είναι η φανερή πλευρά της ιστορίας, όπως θέλει να την παρουσιάσει ο πιο πιστός υποστηρικτής της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, πίσω από ένα συρματόπλεγμα αξίας 80.000 ευρώ, που υψώθηκε για να κρατήσει υπουργούς και κεντρικούς τραπεζίτες των χωρών του G7 μακριά από ενοχλητικές συναντήσεις με διαδηλωτές.
Αυτό που δεν μπόρεσε να αποφύγει ο κ. Σόιμπλε ήταν οι ενοχλητικές παρεμβάσεις κάποιων ομολόγων του, που αμφισβητούν όχι μόνο τη στάση του απέναντι στην Ελλάδα, αλλά συνολικότερα την οικονομική πολιτική της Γερμανίας. Η απαίτηση για ενίσχυση των επενδύσεων εντός της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης είναι σχεδόν πάνδημη, αφού θεωρείται αναγκαία για να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση, όχι μόνο εντός των συνόρων αλλά και σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Αλλά στο επιτελείο του γερμανού υπουργού Οικονομικών προτιμούν να κάνουν ότι δεν ακούν τέτοιου είδους εκκλήσεις.
Σε σχέση με την Ελλάδα, τα πράγματα μοιάζουν ακόμα πιο μπερδεμένα. Η παρέμβαση του αμερικανού υπουργού Οικονομικών για το ζήτημα της χώρας μας έγινε με προαναγγελία, ακριβώς για να μην επιχειρηθεί να κρατηθεί το θέμα «εμπιστευτικό» εντός των τειχών της συνόδου. Αν μάλιστα ισχύει η πληφορορία ότι έγινε και με παραγγελία της ίδιας της κυρίας Μέρκελ, τότε μιλάμε για ένα σοβαρό χάσμα μεταξύ καγκελαρίας και υπουργείου Οικονομικών. Ο κύριος Σόιμπλε απάντησε ξερά «έχουμε δείξει ευλυγισία απέναντι στην Ελλάδα» για να δείξει πόσο ενοχλήθηκε. Είχαν προηγηθεί και άλλες φαρμακερές δηλώσεις, όπως εκείνη η απειλητική που άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων στην Ελλάδα. Το ίδιο βράδυ γύρναγε στα κανάλια για να διαψεύσει την αισιοδοξία της Αθήνας για την εκκίνηση της διαδικασίας συγγραφής μιας συμφωνίας.
Ο στραγγαλισμός της κυβέρνησης ΤσίπραΑν κάτι δεν μπορεί να προσάψει κανείς στον 72χρονο πολιτικό, είναι, λοιπόν, η ασυνέπεια. Όπως έχουμε ξαναγράψει, εδώ και μήνες ακολουθεί πιστά το σχέδιο που ήθελε την «απομυθοποίηση» και στη συνέχεια τον «ολοκληρωτικό στραγγαλισμό» της κυβέρνησης Τσίπρα, προκειμένου να την οδηγήσει στην υποταγή. Μονότονα από τις 26 Ιανουαρίου και μετά απαιτεί την ολοκλήρωση του υπάρχοντος προγράμματος και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους θεσμούς, χωρίς να δείχνει την παραμικρή διάθεση να διαπραγματευτεί το οτιδήποτε. Αυτό που ίσως να είχαν υποτιμήσει στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών ήταν οι αντοχές της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της κοινωνίας. Ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να αντιστέκεται στο σενάριο της άνευ όρων παράδοσης και η πλειοψηφία των Ελλήνων να τον υποστηρίζει, έστω και αν τα σχετικά ποσοστά έχουν μειωθεί. Αυτό μάλλον οδηγεί σε σκλήρυνση στάσης από τον γερμανό πολιτικό, που είναι πλέον ολοφάνερο ότι προκρίνει τη λύση ενός μεγάλου σοκ, υπό τη μορφή πιστωτικού γεγονότος με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται και δεν αποκλείει, αν χρειαστεί, ακόμα και την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Λέγεται, μάλιστα, ότι μετά τη θετική έκβαση των περιφερειακών εκλογών της Ισπανίας για το κίνημα των Podemos, το οποίο κάποιοι είχαν προσπαθήσει να ξεγράψουν δημοσιογραφικά πριν την ώρα του, ο γερμανός ΥΠΟΙΚ αποφάσισε να τραβήξει το σκοινί μέχρι τα άκρα, αφού πιστεύει ότι μόνο αν γονατίσει τους Ελληνες θα αποτρέψει και άλλους ...μιμητές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι όλη την εβδομάδα δεν άφησε ούτε μια είδηση, ούτε μια πληροφορία από την Αθήνα να πέσει κάτω, χωρίς να την απαντήσει.
Το «εμπόδιο» ΣόιμπλεΕίναι πάντως ενδιαφέρον ότι για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα επιβεβαιώθηκε και ημιεπίσημα ότι αυτή του η εμμονή έχει αρχίσει να ανησυχεί ακόμα και την καγκελάριο του. Όταν συντηρητικά, φιλοκυβερνητικά έντυπα σαν την «Ντι Βελτ» και την «Χάντελσμπλατ» μιλούν για διαφωνία ή ακόμα και για «μονομαχία Μέρκελ-Σόιμπλε», τότε προφανώς δεν υπάρχει απλά καπνός, αλλά κάπου έχει ανάψει και μια φωτιά. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει. Ως πού είναι διατεθειμένη να τραβήξει αυτή τη διαφωνία η καγκελάριος και μπορεί να βάλει χαλινάρι στον υπουργό της; Πολλοί αμφιβάλουν για αυτό. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την κυρία Μέρκελ είναι να μην της χρεωθεί η διάλυση της ευρωζώνης. Από τη στιγμή, που θα έχει το άλλοθι ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να την αποφύγει, ίσως και μην την ενδιαφέρει και τόσο αν τελικά συμβεί κιόλας πραγματικά. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, συνεχίζουν να σκέφτονται αν και πώς θα μπορούσε να ξεπεραστεί το «εμπόδιο» Σόιμπλε.
Πάντως όπως διαρρέει η καγκελαρία, η γερμανίδα καγκελάριος φέρεται να έχει «καλή διάθεση» απέναντι στον έλληνα πρωθυπουργό, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτός θα ακολουθήσει μια «ρεαλιστική γραμμή». Κινείται, δηλαδή, στο μήκος κύματος που κινήθηκε στην πρόσφατη συνέντευξή του και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Αυτό αναμένεται να «δοκιμαστεί» και στην τριμερή συνάντηση στις αρχές της εβδομάδας με τη συμμετοχή και του Φρανσουά Ολάντ. Μια συνάντηση που πιθανώς να αναδείξει ακόμα πιο έντονα την πολιτική απομόνωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μετά και την ανοιχτή διαφωνία του με τον αμερικανό ομόλογο του το τελευταίο τριήμερο στη Δρέσδη. Το σίγουρο είναι ότι σε μια σειρά από πρωτεύουσες δεν συμμερίζονται τις απόψεις του «άτεγκτου» γερμανού θησαυροφύλακα. Αντίθετα, θεωρούν ότι όσο ζυγώνει η 5η Ιουνίου και το ενδεχόμενο ενός ατυχήματος, τόσο θα πρέπει να επικρατήσει η λογική και να παραμεριστούν οι υπερβολικές απαιτήσεις, ώστε να δοθεί ένα τέλος στο θρίλερ, που κρατάει πλέον τέσσερις μήνες και βάλε. Ειδικά τώρα που ανοίγουν και άλλα ζητήματα στην «κλονισμένη Ευρώπη», όπως η έναρξη της διαδικασίας του δημοψηφίσματος στη Βρετανία για ένα ενδεχόμενο Brexit ή ακόμα και το σαφές μήνυμα ευρωσκεπτικισμού από τις προεδρικές εκλογές στην Πολωνία, μια χώρα που ουσιαστικά έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα στις Βρυξέλλες ότι δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να κάνει το αφελές βήμα εισόδου της σε αυτή την ευρωζώνη.
•