Θέλει ο νεοφιλελεύθερος να κρυφτεί πίσω από το προσωπείο τού μεταρρυθμιστή-εκσυγχρονιστή και η δεξιά ψυχή του δεν τον αφήνει…
• Στη δεύτερη κιόλας απεργιακή κινητοποίηση, ο κ. Μητσοτάκης θυμήθηκε πόσο κακό είναι να απεργεί ο εργαζόμενος και πόσο χρήσιμο για την κυβέρνηση να ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό. Και να το κάνει όταν οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αγωνιστούν, για να ανακτήσουν τις σοβαρότατες απώλειες σε εισόδημα και δικαιώματα επί οχτώ χρόνια, και να αποκρούσουν τις επιθέσεις που εξαγγέλλει η κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι βαθιά χαραγμένο στη νοοτροπία της δεξιάς ότι σωστός εργαζόμενος είναι εκείνος που περιμένει την ευεργεσία τού εργοδότη. Κάθε άλλη συμπεριφορά είναι αντικοινωνική.
• Στην πρώτη αύξηση των προσφυγικών ροών, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ που «έκανε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι», ο κ. Μητσοτάκης εξήγησε μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή με τον πιο σαφή τρόπο γιατί ανέθεσε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη την… προστασία τους: γιατί αυτοί που προσπαθούν να επιβιώσουν προσβλέποντας σε καλύτερες συνθήκες ζωής, αποτελούν απειλή, η οποία μόνο με «σφράγισμα των συνόρων» αντιμετωπίζεται. Επαναφέρει, λοιπόν, το δόγμα της αποτροπής, της απώθησης και της επαναπροώθησης, αδιαφορώντας αν αυτό αποδεδειγμένα σημαίνει πολλαπλασιασμό των πνιγμών, ακόμα και χωρίς αυξημένες ροές. Δεν μπορεί, ωστόσο, να σταθεί καθόλου αδιάφορος μπροστά στις αντιδράσεις των δικών του ανθρώπων, που εξέθρεψε με την ακροδεξιά ρητορική τα προηγούμενα χρόνια. Αντιδράσεις που εξηγούν τη δίμηνη αδράνεια της κυβέρνησης της ΝΔ, που προκάλεσε τη διόγκωση του ήδη απαράδεκτα υψηλού αριθμού προσφύγων στα ΚΥΤ, και προδιαγράφουν τα αδιέξοδα της δεξιάς θεώρησης του προσφυγικού.
• Φαίνεται, όμως, πως ανακάλυψε κάτι ενοχλητικό και στο ΚΕΘΕΑ, που αποφάσισε να το θέσει υπό τον έλεγχο του Μαξίμου. Τι ήταν αυτό; Το αυτοδιοίκητό του, η εκλογή του ΔΣ από το σύνολο της κοινότητας, μαζί και των γονέων, η συμμετοχικότητα, η εθελοντικότητα που χαρακτήριζαν τη λειτουργία του και το κατέστησαν πρότυπη και αποτελεσματική θεραπευτική κοινότητα. Μόνο ένας φοβικός απέναντι σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά δεξιός αυταρχικός νους μπορεί να τα εχθρεύεται. Και να τα αντισταθμίζει με το πελατειακό βόλεμα μερικών «δικών μας παιδιών» στο ΔΣ, με το αζημίωτο πάντοτε.
•