«ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ»
Ανεκπλήρωτες ζωές
Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης Πώς μπορεί να είναι μια ζωή προκαθορισμένη από άλλους, μια ζωή σχεδιασμένη ερήμην του ανθρώπου που θα την ζήσει, μια ζωή φυλακισμένη σε αυθαίρετους, ανάλγητους και απάνθρωπους κανόνες;
Η ταινία «Το πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται» (Portrait de la jeune fille en fue), της Σελίν Σιαμά, εντυπωσίασε στο 72ο Φεστιβάλ των Κανών, κάποιοι μίλησαν για κομψοτέχνημα και τελικά τιμήθηκε δίκαια με το Βραβείο Σεναρίου. Μιλάει για αυτές τις λειψές, τις ανεκπλήρωτες ζωές που έζησαν και ζουν, πολλοί άνθρωποι. Κι αυτό όχι εξαιτίας μιας αντικειμενικής συνθήκης η οποία μπορεί να στερήσει από κάποιους τα στοιχειώδη δικαιώματα, όπως μπορεί να είναι η ανέχεια ή ο πόλεμος, αλλά εξαιτίας κάποιων ανάλγητων κοινωνικών κανόνων. Όπως αυτούς που βίωναν οι γυναίκες το 18ο αιώνα και τις οποίες εκπροσωπούν οι δύο κεντρικοί γυναικείοι χαρακτήρες της ταινίας, δυο γυναίκες που συναντήθηκαν τυχαία, επειδή κάποιοι άλλοι το είχαν αποφασίσει!
Οι γυναίκες αυτές είναι η Ελοΐζ και η Μαριάν. Η συνάντησή τους θα γίνει στη Βρετάνη, στην έπαυλη όπου ζει η Ελοΐζ με την οικογένειά της. Εκεί θα φτάσει η Μαριάν, νεαρή και ταλαντούχα ζωγράφος η οποία έχει προσληφθεί για να φιλοτεχνήσει το γαμήλιο πορτρέτο της, το οποίο προορίζεται για το μέλλοντα σύζυγό της, κάτι που συνηθιζόταν τότε στις τάξεις των ευγενών. Όμως η Ελοΐζ δεν θέλει αυτόν το γάμο, τον οποίο αποφάσισε ο πατέρας της χωρίς να την ρωτήσει. Γι’ αυτόν το λόγο δεν δέχεται να ποζάρει, ως πράξη αντίδρασης στην απόφαση της οικογένειάς της. Έτσι, η μητέρα της έχει προσλάβει την Μαριάν, την οποία θα παρουσιάσει στην κόρη της ως συνοδό της στους περιπάτους. Αυτό το οποίο θα κληθεί να κάνει η ζωγράφος είναι να παρατηρεί τη μελλόνυμφη και να τη σκιτσάρει κρυφά από μνήμης, μέχρις ότου καταφέρει να ολοκληρώσει το πορτρέτο της.
Η Μαριάν, από την πλευρά της, είναι ζωγράφος αλλά δεν μπορεί να υπογράψει τα έργα της και αναγκάζεται να υπογράφει με αντρικό όνομα. Γιατί εκείνα τα χρόνια δεν μπορούσε μια γυναίκα να είναι επαγγελματίας ζωγράφος! Δεν μπορούσε να έχει το δικό της ατελιέ και να ζωγραφίζει, έτσι αναγκάζεται να παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής σε κοπέλες. Όμως είναι μια γυναίκα συνειδητοποιημένη, χειραφετημένη και ανεξάρτητη αλλά όχι ελεύθερη.
Αυτές οι δύο γυναίκες, οι οποίες αναζητούν η καθεμία την ταυτότητά της σε έναν ανδροκρατούμενο και γεμάτο απαγορεύσεις κόσμο εξαιτίας του φύλου τους, θα βρεθούν κοντά η μία στην άλλη. Και σιγά-σιγά θα αρχίσει να ανάβει η φλόγα του ερωτικού πάθους ανάμεσά τους, ενός πάθους που φουντώνει και θα οδηγήσει σε έναν έρωτα απαγορευμένο και με αβέβαιο μέλλον.
Ένα λεσβιακό δράμα εποχής, μια ταινία δυνατή, η οποία φλέγεται από το πάθος που καίει τις δύο ηρωίδες. Οι οποίες διεκδικούν το δικαίωμα στην ίδια τους τη ζωή και τις ίδιες τους τις επιλογές.
Συγκινητική ταινία με σαφές κοινωνικό μήνυμα, καλογραμμένη, καλοσκηνοθετημένη, έξυπνη. Η Σελίν Σιαμά σκηνοθετεί μια ταινία στην οποία οι άνδρες απουσιάζουν. Η παρουσία είναι αόρατη αλλά η εξουσία της πατριαρχικής κοινωνίας ιδιαίτερα εμφανής στις ζωές των ηρωίδων. Τους δύο ρόλους ερμηνεύουν δύο θαυμάσιες ηθοποιοί, η Αντέλ Χένελ και η Νοεμί Μαρλάν.
strakersan@gmail.com
kersanidis.wordpress.com
«ΜΗ ΧΑΜΗΛΩΝΕΙΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ»
Ζώντας με τους εφιάλτες
Πριν από 12 χρόνια ο Φλόριαν Χένκελ Φον Ντόνερσμαρκ είχε γοητεύσει με την ταινία «Οι ζωές των άλλων» και είχε κερδίσει το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Είχε κατορθώσει μέσα από μια πραγματικά ανθρώπινη ιστορία και χωρίς πολιτική δημαγωγία να μιλήσει για τις ζωές των ανθρώπων στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Με μια ταινία όπου αυτό που κυριαρχούσε ήταν ο ανθρώπινος παράγοντας και όχι η εύκολη πολιτική σπέκουλα.
Τώρα, με την τελευταία του ταινία «Μη χαμηλώνεις το βλέμμα» (Werk ihne autor), μιλά και πάλι για το παρελθόν της πατρίδας του και για την Ιστορία η οποία έχει αφήσει ανεπούλωτες πληγές. Η αφήγηση του ξεκινάει από το 1937 στη Δρέσδη και ο ήρωάς του, ο Κουρτ Μπάρνετ, είναι ένα καλλιτέχνης ο οποίος μεγαλώνει στην Ανατολική Γερμανία. Στην ταινία παρακολουθούμε τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής του, οπότε εν μέσω Ψυχρού Πολέμου και με τη λαχτάρα της ελεύθερης δημιουργίας, αποφασίζει και καταφέρνει να αποδράσει στη Δυτική Γερμανία. Μαζί του όμως θα πάρει και τους εφιάλτες από το παρελθόν. Από τα παιδικά του χρόνια που έζησε τον εφιάλτη του ναζισμού και την παράνοια των προγραμμάτων ευθανασίας των ναζί και στη συνέχεια την παράνοια της χωρισμένης στα δύο πατρίδας του και τη σκληρότητα του ανατολικογερμανικού καθεστώτος.
Ωστόσο, ο Κουρτ ζει με τη δίψα της δημιουργίας, αγωνίζεται να κατακτήσει το προσωπικό του ύφος στην τέχνη και με τον τρόπο του να αντισταθεί. Η γνωριμία του με τη νεαρή σπουδάστρια Έλι θα τον κάνει να πιστέψει πως βρήκε την αληθινή αγάπη και αρχίζει να δημιουργεί με τους πίνακές του να αποτυπώνουν τα τραύματα της γενιάς του.
Μια ταινία φιλόδοξη, καλογυρισμένη, με ωραίες ιδέες η οποία προδίδεται από τη μεγάλη της διάρκεια, η οποία υπερβαίνει τις τρεις ώρες, με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία να γίνεται κουραστική.
Σ.Κ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Gemini man» του Ανγκ Λι: Μπροστά σε εικόνες από το μέλλον ενός θαυμαστού, εφιαλτικού κόσμου μάς φέρνει ο ταϊβανέζος σκηνοθέτης μέσα από μια ιδιαίτερα καλογυρισμένη περιπέτεια δράσης. Πρωταγωνιστής είναι ο 50χρονος Χένρι Μπρόγκαν, ένας επαγγελματίας δολοφόνος ο οποίος έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Όμως ο 24χρονος κλώνος του τον καταδιώκει αυτόν και τους αδίστακτους συναδέλφους του, Ντάνι και Μπάρον. Οι τρεις άνδρες γυρίζουν όλο τον κόσμο κυνηγημένοι σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν την αλήθεια. Όταν αυτό θα συμβεί ο Χένρι θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ίδιο το νεότερο εαυτό του.
«Ο κυνηγός της νύχτας» (Nomis) του Ντέιβιντ Ρέιμοντ: Γυναίκες απάγονται και δολοφονούνται. Ένας κουρασμένος αστυνομικός και ένας άνδρας ο οποίος αναλαμβάνει το ρόλο του τιμωρού, εμπλέκονται στο κυνήγι των ενόχων.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον και συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ.
«Ντιέγκο Μαραντόνα» (Diego Maradona) του Ασίφ Καπάντια: Η ζωή του μεγάλου Ντιέγο Μαραντόνα από τις φτωχογειτονιές στην απόλυτη δόξα. Ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ, με σπάνια ντοκουμέντα από το προσωπικό αρχείο του Μαραντόνα, στο οποίο ο σκηνοθέτης συνθέτει την πολυτάραχη ζωή του. Μια ζωή γεμάτη πάθος το οποίο και τον γκρέμισε από την κορυφή.
Η ταινία συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Κανών.
«Οροσειρά των ονείρων» (La cordillera des songes) του Πατρίσιο Γκουσμάν: Μετά το «Νοσταλγώντας το φως» (2010) και «Το μαργαριταρένιο κουμπί» (2015), ο Πατρίσιο Γκουσμάν, ο οποίος εγκατέλειψε την πατρίδα του τη Χιλή όταν ο Πινοτσέτ ανέτρεψε την κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Αγιέντε, ολοκληρώνει την τριλογία της ιστορικής μνήμης. Αυτή τη φορά, και αφού με τις δύο προηγούμενες ταινίες του εξερεύνησε το Βορρά και το Νότο της επιμήκους χώρας του, τώρα ρίχνει τη ματιά του στη ραχοκοκαλιά της, την Κορδιέλα, την οροσειρά των Χιλιανών Άνδεων.
Ο ευφυής αυτός σκηνοθέτης και ερευνητής της ιστορίας, προσεγγίζει το φυσικό τοπίο της Χιλής, με τρόπο ποιητικό και βαθιά πολιτικό, συνδέοντας τον άνθρωπο με τη φύση και την Ιστορία, σε ένα αδιαίρετο και αλληλοεξαρτούμενο σύνολο.
«Σον το πρόβατο ταινία: Φαρμαγεδών» (A Shawn the sheep movie: Farmageddon) των Ρίτσαρντ Φέλαν και Γουίλ Μπέχερ: Η Λου-Λα, μια παράξενη εξωγήινη, προσγειώνεται στο αγρόκτημα. Ο Σον προσπαθεί να την βοηθήσει να βρει το χαμένο της διαστημόπλοιο για να επιστρέψει στο σπίτι της ενώ την ίδια ώρα τους καταδιώκει η κρατική Αντί-Εξωγήινη Υπηρεσία! Κινούμενα σχέδια.
Σινεφίλ