Φώναξαν τον Τσίπρα στις Βρυξέλλες για να του δώσουν πρόταση λύσης ή κοινοποίηση έξωσης με της σφραγίδα της “καλόβολης” κυρίας Μέρκελ
Του Δημήτρη Σμυρναίου Προφανώς το μεσημέρι της Τετάρτης, όταν και επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο με προορισμό τις Βρυξέλλες, ο Αλέξης Τσίπρας δεν φανταζόταν ότι θα γυρίσει την επόμενη μέρα όχι απλά με άδεια τα χέρια, αλλά και με πρόσθετα βάρη στην πλάτη του. Το κείμενο, που του επέδωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έμοιαζε να έχει γραφτεί από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και μάλιστα σε κάποια στιγμή, που ο γερμανός ΥΠΟΙΚ πρέπει να είχε τα νεύρα του. Φαίνεται ότι τελικά το χέρι του σκληρού συντηρητικού πολιτικού είναι πολύ μακρύτερο από ότι φαντάζονταν ακόμα και οι εχθροί του. Και οι σύμμαχοί του εντός και εκτός Ευρώπης παραμένουν ολοκληρωτικά ευθυγραμμισμένοι μαζί του.
Το ερώτημα που προκύπτει και είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί με σιγουριά στην παρούσα στιγμή είναι απλό: Έχουμε να κάνουμε με την απόλυτη μπλόφα λίγο πριν το τέλος της διαπραγμάτευσης ή με την τέλεια παγίδα; Γιατί η πρόσκληση προς τον πρωθυπουργό να μεταβεί στις Βρυξέλλες και η όλη «θετική και εποικοδομητική» ως τώρα στάση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα αισιοδοξίας στην ελληνική πλευρά, που θεωρούσε ότι ως ένα βαθμό είχαν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειες της για «πολιτικοποίηση» του ελληνικού ζητήματος.
Για να βγει το καλοκαίριΤο αστείο της υπόθεσης είναι ότι την επόμενη μέρα, και ενώ στην Αθήνα προσπαθούσαν να καταλάβουν «πού το πάνε οι θεσμοί με τα παράλογα αιτήματά τους» για ακόμα περισσότερη λιτότητα, από τη Γερμανία άρχισαν να εκπέμπονται «αισιόδοξα» μηνύματα. Οι γερμανικές εφημερίδες επαναλάμβαναν τη «διαρροή» ότι η Ανγκέλα Μέρκελ θα ήθελε να κλείσει θετικά αυτή την εκκρεμότητα, πριν από τη σημερινή σύνοδο κορυφής του G7 στη Βαυαρία και η ίδια η γερμανίδα καγκελάριος μιλούσε στο BBC υποσχόμενη για μια ακόμα φορά ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να αποφευχθεί ένα Grexit. Μάλιστα, η «ντι Βελτ» έφτανε να αποκαλύψει σχέδιο για να επιστραφούν στην Ελλάδα τα 11 περίπου δισεκατομμύρια από το ΤΧΣ, στα οποία τόσο πολύ υπολόγιζε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος, έτσι ώστε η χώρα μας να μπορέσει να «βγάλει» και το καλοκαίρι μέσω μιας νέας «παράτασης».
Η ίδια η εφημερίδα ανέλυε ολόκληρα σενάρια για το πώς θα μπορέσει να περάσει μια παράταση του ελληνικού προγράμματος από τη γερμανική Βουλή, αλλά και ένα ενδεχόμενο νέο πρόγραμμα το ερχόμενο φθινόπωρο. Μια άλλη συντηρητική εφημερίδα η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» έδινε ιδιαίτερο βάρος στην ομαδοποίηση και μετάθεση της πληρωμής των δόσεων προς το ΔΝΤ, χαρακτηρίζοντας τη ως μια ένδειξη καλής θέλησης όλων των πλευρών προς την Αθήνα και αναφερόταν επίσης στο ενδεχόμενο «επιστροφής» των 10,9 δισ. του ΤΧΣ. Πρόσθετε, επίσης, τις δηλώσεις Ντράγκι υπέρ παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ αλλά και την «ελαστικότητα» της Κριστίν Λαγκάρντ απέναντι στη χώρα μας. Ξαφνικά όλοι παρουσιάζονταν καλοί, συγκαταβατικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Το μόνο, που σχεδόν πέρασε ασχολίαστο από το γερμανικό τύπο ήταν ότι τα προτεινόμενα από τους «θεσμούς» μέτρα είναι σκληρότερα και από εκείνα, που θα είχαν το θράσος να απαιτήσουν από μια «δική τους», υπάκουη κυβέρνηση.
Επικοινωνιακή πολιτική;Με βάση τα παραπάνω μόνο υποψίες μπορεί να προκαλεί τελικά η τόση σιγουριά ότι η Ελλάδα θα συμφωνήσει, από τη στιγμή μάλιστα που ο έλληνας πρωθυπουργός είχε δημόσια δηλώσει ότι η υπάρχουσα πρόταση των δανειστών δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Το ερώτημα λοιπόν είναι θεμιτό: Μήπως όλα αυτά γίνονται για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, για να μπορέσει η κυρία Μέρκελ να απεκδυθεί των ευθυνών της σε περίπτωση οριστικού ναυαγίου των συνομιλιών. Δεν είναι υπερβολικό να υποψιαστεί κανείς ότι το όλο σχέδιο αποσκοπούσε τελι��ά να στηθεί αυτή η τέλεια παγίδα στην ελληνική κυβέρνηση. Πώς το έλεγε από την πρώτη στιγμή ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; «Είναι στο χέρι των Ελλήνων να σωθούν αν το θέλουν». Είναι άραγε τόσο σατανικό το σχέδιο της «δικαίωσης» του;
Πριν αρχίσουμε να ακροβατούμε γύρω από θεωρίες συνωμοσίας ας αναφερθούμε σε ένα δημοσίευμα μιας άλλης γερμανικής εφημερίδας, της «ντι Τσάιτ», η οποία ισχυρίζεται στο τελευταίο της τεύχος ότι έχει στα χέρια της ένα εμπιστευτικό γαλλογερμανικό κείμενο εργασίας, το οποίο μιλά για ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των θεσμών της ευρωζώνης και στενότερη οικονομική και πολιτική συνεργασία. Το σχέδιο αυτό περικλείει πολλά από τα στοιχεία του περιβόητου κειμένου «Σόιμπλε-Λάμερς» από το 1994, στο οποίο έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές από τις σελίδες της «Εποχής», για μια «Ευρώπη-πυρήνα», στην οποία θα παίρνουν μέρος οι ακμαίοι και πρόθυμοι. Κάτι που είχε ξαναβάλει στο τραπέζι προ ολίγων μηνών και πάλι ο γερμανός ΥΠΟΙΚ μιλώντας για την ανάγκη οικονομικής διακυβέρνησης στην ευρωζώνη. Μια ασθενής, χρεοκοπημένη Ελλάδα προφανώς και δεν χωράει σε τέτοια πλάνα. Ειδικά αν έχει χάσει το τρένο «με δική της ευθύνη», όπως θα έχουν πειστεί οι πολίτες της υπόλοιπης Ευρώπης μετά από τόσα χρόνια συστηματικής προπαγάνδας.
Ποιο είναι το σχέδιο;Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και την πιο δουλική και υποτακτική κυβέρνηση να είχαμε που θα ικανοποιούσε τη φαντασίωση Σόιμπλε-Ντάισελμπλουμ για μισθούς 300 ευρώ και συντάξεις των 160 ευρώ και πάλι αυτή δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ισχυρή και δυναμική οικονομία, που θα ανήκε στους «σκληρούς» της ευρωζώνης.
Υπό αυτή την έννοια, είναι ίσως χρήσιμο να καταλάβουμε αν τελικά το σχέδιο είναι να μας πετάξουν με τρόπο εκτός ευρωζώνης, χωρίς να αναλάβουν την ευθύνη ή αν η ιδεοληψία τους απλά συνεχίζει να τους κάνει επικίνδυνα ηλίθιους και πιστεύουν πραγματικά ότι θα μπορέσουν να εξευτελίσουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη.
•