Οι διαπραγματεύσεις θα συνεχισθούν

Tου Κώ­στα Με­λά

Πα­ρά­τα­ση παίρ­νει το θρί­λερ της συμ­φω­νίας της Ελλά­δας με τους δα­νει­στές. Οι συ­γκε­κρι­μέ­νες προ­τά­σεις των «θε­σμών», ό­πως αυ­τές διέρ­ρευ­σαν στον Τύ­πο, μπο­ρούν α­νε­πι­φύ­λα­κτα να θεω­ρη­θούν «α­κραίες» σε ε­πί­πε­δο πο­λι­τι­κής με­τα­ξύ «ε­ταί­ρων» και, ε­πι­πλέ­ον, α­τε­λέ­σφο­ρες σε οι­κο­νο­μι­κό ε­πί­πε­δο.
Εί­ναι δια­πι­στω­μέ­νη ι­στο­ρι­κά, ι­διαί­τε­ρα σε πε­ριό­δους δια­πραγ­μα­τεύ­σεων προ­κει­μέ­νου να ε­πι­λυ­θούν ση­μα­ντι­κά οι­κο­νο­μι­κά πρω­τί­στως προ­βλή­μα­τα, μια α­πα­ρά­δε­κτη ε­πι­μο­νή α­πό τη με­ριά των ι­σχυ­ρών χω­ρών σε α­διέ­ξο­δες «λύ­σεις» που δεν μπο­ρούν να ε­ξη­γη­θούν, πα­ρά μό­νο μέ­σω της τυ­φλής κυ­ριαρ­χίας, της βρα­χυ­πρό­θε­σμης ι­διο­τέ­λειας και της έλ­λει­ψης μα­κρο­χρό­νιας προο­πτι­κής.
Η ση­με­ρι­νή κα­τά­στα­ση θυ­μί­ζει, πα­ρά τις υ­πάρ­χου­σες ση­μα­ντι­κές δια­φο­ρές, την Αργε­ντι­νή το 2001, ό­ταν το ΔΝΤ ε­πέ­βα­λε συ­νε­χή δη­μο­σιο­νο­μι­κά μέ­τρα στην κυ­βέρ­νη­ση του Ντε λα Ρούα, προ­κει­μέ­νου να μη­δε­νι­σθεί το γε­νι­κό δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλ­λειμ­μα. Η α­δυ­να­μία ε­πί­τευ­ξης αυ­τού του στό­χου ο­δή­γη­σε το ΔΝΤ να αρ­νη­θεί την τε­λευ­ταία δό­ση του δα­νείου, «σπρώ­χνο­ντας» τη χώ­ρα στην πτώ­χευ­ση και στην α­δυ­να­μία πλη­ρω­μών.

Χά­σμα με­τα­ξύ Ελλά­δας και δα­νει­στών

Πα­ρό­τι εί­ναι α­ναμ­φι­σβή­τη­τες οι ση­μα­ντι­κό­τα­τες υ­πο­χω­ρή­σεις που έ­χει πραγ­μα­το­ποιή­σει η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά, γε­γο­νός που έ­χει φέ­ρει πλη­σιέ­στε­ρα τις δύο α­πό­ψεις, το χά­σμα με­τα­ξύ της χώ­ρας μας και των δα­νει­στών, ό­πως α­πο­τυ­πώ­νε­ται στις α­ντί­στοι­χες προ­τά­σεις που έ­βα­λε στο τρα­πέ­ζι η κά­θε πλευ­ρά πα­ρα­μέ­νει ση­μα­ντι­κό. Η πίε­ση του χρό­νου δεν εί­ναι πίε­ση μό­νο προς την ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά. Εί­ναι πίε­ση προς ό­λες τις πλευ­ρές, ει­δι­κά με­τά την α­πό­φα­ση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης να α­πορ­ρί­ψει την ε­ξω­φρε­νι­κή πρό­τα­ση των δα­νει­στών, α­φή­νο­ντας ό­μως να εν­νο­η­θεί ό­τι θα συ­νε­χί­σει τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. Μά­λι­στα, σύμ­φω­να με τις υ­πάρ­χου­σες πλη­ρο­φο­ρίες, οι δύο πλευ­ρές ή­δη ε­πε­ξερ­γά­ζο­νται τις α­ντι­προ­τά­σεις τους.
Όμως, με δε­δο­μέ­νο ό­τι μέ­χρι το τέ­λος του μή­να φαί­νε­ται να μην ε­παρ­κεί ο χρό­νος για την σύ­γκλι­ση των α­πό­ψεων και την ε­πί­τευ­ξη συμ­φω­νίας, η πα­ρά­τα­ση του υ­φι­στά­με­νου προ­γράμ­μα­τος φαί­νε­ται να κερ­δί­ζει έ­δα­φος.

Σο­λο­μώ­ντεια λύ­ση

Η πα­ρά­τα­ση θα α­πο­τε­λέ­σει μια «σο­λο­μώ­ντεια λύ­ση», προ­κει­μέ­νου να ε­κτα­μιευ­θούν χρή­μα­τα προς την Ελλά­δα α­πό το πο­σό των 10,9 δισ. ευ­ρώ, που προο­ρί­ζο­νταν για την α­να­κε­φα­λαιο­ποίη­ση των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών, ώ­στε να μπο­ρέ­σει η Ελλά­δα να συ­νε­χί­σει την α­πο­πλη­ρω­μή των υ­πο­χρεώ­σεών της και να μην ο­δη­γη­θεί σε χρεω­κο­πία με α­γνώ­στου με­γέ­θους συ­νέ­πειες για την ευ­ρω­ζώ­νη και την πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία. Αυ­τή τη φο­ρά, πά­ντως, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση γνω­ρί­ζει κα­λύ­τε­ρα και πε­ρισ­σό­τε­ρα ως προς το πε­ρι­βάλ­λον που εί­ναι υ­πο­χρεω­μέ­νη να κι­νη­θεί και δια­φαί­νε­ται η πρό­θε­ση α­ξιο­ποίη­σης της πα­ρά­τα­σης, προ­κει­μέ­νου να ε­πι­διω­χθεί  η ε­πα­νεκ­κί­νη­ση της δια­πραγ­μά­τευ­σης α­πό «μη­δε­νι­κή βά­ση»,  συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου και του ζη­τή­μα­τος του χρέ­ους. Μά­λι­στα, η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά έ­χει δια­τυ­πώ­σει και συ­γκε­κρι­μέ­νη πρό­τα­ση για την α­να­διάρ­θρω­ση του ελ­λη­νι­κού δη­μο­σίου χρέ­ους. Η πρό­τα­ση εί­ναι φι­λό­δο­ξη αλ­λά στο με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος της, ό­μως, εί­ναι πο­λι­τι­κά μη α­πο­δε­κτό για τους η­γέ­τες της ευ­ρω­ζώ­νης. Εκτός α­πό την ε­πέ­κτα­ση των λή­ξεων για τα δια­κρα­τι­κά δά­νεια του πρώ­του μνη­μο­νίου, οι ευ­ρω­παϊκές κυ­βερ­νή­σεις έ­δει­ξαν ό­τι εί­ναι α­πρό­θυ­μες να υ­πο­στη­ρί­ξουν ο­ποια­δή­πο­τε α­να­κού­φι­ση χρέ­ους, πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι το ΔΝΤ έ­χει πολ­λές φο­ρές υ­πο­στη­ρί­ξει ό­τι το χρέ­ος εί­ναι μη βιώ­σι­μο χω­ρίς αυ­τή.
 Τε­λι­κά φαί­νε­ται πως πά­με για «θερ­μό φθι­νό­πω­ρο» σε ό, τι α­φο­ρά την τύ­χη του προ­γράμ­μα­τος της Ελλά­δας,  κα­θώς ω­ρι­μά­ζει η ι­δέα μιας α­κό­μη πα­ρά­τα­σης του τρέ­χο­ντος προ­γράμ­μα­τος δα­νει­σμού προς την Ελλά­δα.