«ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ»Θύματα του συστήματος
Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης«Είναι μια ανθρωπιστική και ταυτόχρονα πολιτική ταινία που καταγγέλλει το σύστημα στο οποίο όλοι πέφτουν θύματα. Η ευθύνη μετατίθεται στους πολιτικούς και τα πράγματα μόνο χειροτερεύουν. Η ζωή στα προάστια απέχει πολύ από αυτό που δείχνει η τηλεόραση. Πώς θα μπορούσαν οι πολιτικοί να λύσουν τα προβλήματα μας όταν δεν ξέρουν καν πώς ζούμε;». Λόγια του Λαντζ Λι, ο οποίος μιλά για την ταινία του «Οι άθλιοι» (Les miserables), η οποία τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Κανών.
Η ταινία είναι γυρισμένη στη Μονφερμέιγ, γειτονιά στα προάστια του Παρισιού εκεί όπου τοποθετεί ο Βίκτορ Ουγκό το σκηνικό του μνημειώδους μυθιστορήματός του, με τον ίδιο τίτλο. Εκεί λοιπόν, στο σύγχρονο Παρίσι, είναι ο χώρος δράσης μια ομάδας αστυνομικών οι οποίοι ανήκουν σε μια ειδική μονάδα για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Όταν σε κάποια επιχείρηση οι τρεις αστυνομικοί προβαίνουν σε μια σύλληψη, δέχονται επίθεση από μια ομάδα νεαρών. Όλα όσα συμβαίνουν καταγράφεται από ένα ντρον (drone) και όσα «βλέπει» η κάμερα ενοχοποιούν τους αστυνομικούς για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το επεισόδιο.
Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την εξέγερση που ξέσπασε στο Παρίσι το 2005. Σε εκείνα τα γεγονότα είχαν σκοτωθεί δυο νέοι, ο Ζιεντ Μπενά και Μπουνά Τραορί, κάτι που θορύβησε τον Μαντζ Λι και είχε ως αποτέλεσμα το ντοκιμαντέρ «365 μέρες στο Σισί-Μονφερμέιγ», το 2007. Σε αυτό ο Λι παρακολουθεί και καταγράφει τα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά του επί έναν ολόκληρο χρόνο. Γέννημα θρέμμα της Μονφερμέιγ, ο σκηνοθέτης είναι κατά βάση ντοκιμαντερίστας και ασχολείται με την καταγραφή της κοινωνικής και πολιτική ζωής στη Γαλλία. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός το 1995 ως μέλος μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών μαζί με τους παιδικούς του φίλους, Κιμ Σαπερόν και Ρομέν Γαβράς. Οι Άθλιοι είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, εμπνευσμένη από την πρωτότυπη μικρού μήκους του ιδίου και με τον ίδιο τίτλο, την οποία γύρισε το 2017 και ήταν υποψήφια για το Βραβείο Σεζάρ.
«Σε αυτή την ταινία μιλάω λίγο για τη ζωή μου. Ό,τι βλέπετε βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Επί πέντε χρόνια κινηματογραφούσα ότι συνέβαινε στη γειτονιά μου, ειδικά την αστυνομία. Τη στιγμή που έκαναν την εμφάνιση τους, έπιανα την κάμερα μου κι έτρεχα. Ήθελα να δείξω την πολυπλοκότητα της γειτονιάς, μένω ακόμη εκεί, είναι η ζωή μου και το πλατό μου. Η πραγματικότητα είναι πάντα σύνθετη. Υπάρχει καλό και κακό σε όλες τις πλευρές. Προσπαθώ να κοιτάζω κάθε χαρακτήρα μου χωρίς να τον κρίνω. Οι γειτονιές μας είναι σε αναβρασμό, υπάρχουν φατρίες και συμμορίες, αλλά ζούμε όλοι μαζί και προσπαθούμε να κρατήσουμε τα πάντα υπό έλεγχο. Είναι πολύ εύκολο να συνυπάρχουμε όταν έχουμε χρήματα. Όταν δεν έχουμε πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να επιβιώνουμε. Το ίδιο ισχύει και για τους αστυνομικούς. Η ταινία δεν τοποθετείται, προσπάθησα να είμαι δίκαιος. Ήμουν 10 χρονών την πρώτη φορά που με σταμάτησε και με έψαξε η αστυνομία, άρα καταλαβαίνει κανείς πόσο οικεία μου είναι η διαδικασία. Οι περισσότεροι από τους αστυνομικούς δεν έχουν λάβει σωστή μόρφωση και οι ίδιοι ζουν σε δύσκολες συνθήκες στην ίδια γειτονιά».
Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας». Επίσης είναι η επίσημη πρόταση της Γαλλίας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ 2020.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΨΕΥΤΗΣ»
Γοητευτικές απάτες, γλυκές ίντριγκες
«Η ταινία πραγματεύεται τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης με χιούμορ μακάβριο» λέει ο σκηνοθέτης του ευφυέστατου και αγωνιώδους θρίλερ «Ένας καλός ψεύτης» (The good liar), στο οποίο συμπρωταγωνιστούν, για πρώτη φορά μαζί, η Έλεν Μίρεν και ο Ίαν Μακέλεν. Ο δεύτερος υποδύεται τον Ρόι Κόρντεϊ, έναν επαγγελματία απατεώνα, και η πρώτη το επόμενο θύμα του, την πλούσια χήρα Μπέτι ΜακΛις. Ο Ρόι βάζει σε ενέργεια το σχέδιό του και το πρώτο βήμα είναι να πλησιάσει την Μπέτι και να την γοητεύσει, η οποία ανυποψίαστη θα πέσει θύμα της γοητείας του. Όμως αυτήν είναι μόνον η αρχή καθώς στη συνέχεια η εξέλιξη θα μοιάζει με το κυνήγι γάτας και ποντικιού, θα αρχίσουν οι αποκαλύψεις, οι ίντριγκες και η προδοσία.
«Είναι ένα χιτσκοκικό θρίλερ, που υφαίνει μυστήριο, έγκλημα και ανθρώπινο δράμα μαζί. Στο επίκεντρο είναι δύο καταπληκτικοί σύνθετοι χαρακτήρες τους οποίους υποδύονται δύο από τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών, στην κορύφωση της τέχνης τους, που μας αφήνουν να αναρωτιόμαστε μέχρι τέλους, όπως συμβαίνει στις κλασικές ιστορίας μυστηρίου. Είναι διεστραμμένα αστείο», σημειώνει ο σκηνοθέτης.
Από τη δική του πλευρά ο σεναριογράφος Τζέφρι Χάτσερ λέει για την ιστορία του βιβλίου που μετέφερε σε κινηματογραφικό σενάριο: «Στη μέση της ιστορίας υπάρχει μια απάτη, στη μέση της απάτης υπάρχει μια ερωτική ιστορία και στη μέση της ερωτικής ιστορίας κάτι άλλο. Είναι σαν μπαμπούσκες, κάθε φορά που βγάζεις το κεφάλι της μιας, βρίσκεις μια άλλη μέσα».
«Η Μπέτι ψάχνει μια συντροφιά, κάποιον να πάει για δείπνο μαζί ή στο θέατρο. Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Ρόι, που είναι αστείος και γοητευτικός και μπορεί να είναι αυτό που ψάχνει ακριβώς» λέει η Έλεν Μίρεν. Ο Ίαν ΜακΚέλεν λέει: «Κρίνω ένα σενάριο κατά κύριο λόγο από το αν είναι μια ταινία που θέλω να δω και μου αρέσουν οι ιστορίες που δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Η ταινία έχει στιγμές που κόβουν την ανάσα».
Σ. Κ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Χωρίς οικογένεια» (Remi sans famille) του Αντουάν Μπλοσιέ: Ο Ρεμί είναι ένα ορφανό αγόρι που το μεγαλώνει η θετή του μητέρα, η κυρία Μπαρπερέν. Στα 10 του χρόνια όμως την αποχωρίζεται και θα βρεθεί μαζί με τον Βιταλίς, έναν μυστηριώδη περιπλανώμενο θιασάρχη. Ο Ρεμί ταξιδεύει μαζί του και, για να κερδίσει το ψωμί του, τραγουδά στο θίασο. Για παρέα του έχει τον Καπί, τον πιστό του σκύλο και τη Ζολί-Κοέρ, μια μικρή μαϊμού. Ταξιδεύοντας σε όλη τη Γαλλία θα ενηλικιωθεί και θα σκληραγωγηθεί και κάποτε θα μάθει ποια είναι η πραγματική του οικογένεια. Η ταινία είναι βασισμένη στο πολυδιαβασμένο, ομώνυμο κλασικό μυθιστόρημα του Έκτορα Μαλό, το οποίο για πρώτη φορά μεταφέρεται στον κινηματογράφο.
«Μια ευτυχισμένη γυναίκα» (The escape) της Ντόμινικ Σάβατζ: Η Τάρα ζει στα προάστια του Λονδίνου μαζί με τον σύζυγό της, το γιο και την κόρη της. Η ζωή της δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον, αφού το μόνο που κάνει είναι να επαναλαμβάνει την καθημερινή ρουτίνα φροντίζοντας την οικογένειά της. Καθώς ο άντρας της είναι απασχολημένος με τις δουλείες του και σχεδόν δεν της δίνει σημασία, η Τάρα αρχίζει να βυθίζεται στο λήθαργο της ανυπαρξίας. Όμως μια μέρα, και μη αντέχοντας την ανιαρή και χωρίς ενδιαφέρον καθημερινότητά της, παίρνει μια μεγάλη απόφαση. Αγοράζει ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή και φεύγει για το Παρίσι.
«Κόντρα σε όλα» (Le Mans 66) του Τζέιμς Μάνγκολντ: Δεκαετία του 1960. Δύο άνδρες, ο αμερικανός σχεδιαστής αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και ο βρετανός οδηγός Κεν Μάιλς, αναλαμβάνουν να κατασκευάσουν ένα πρωτοποριακό αγωνιστικό αυτοκίνητο για την εταιρεία Φορντ Μότορ. Το 1966 τολμούν να αναμετρηθούν στο 24ωρο ράλι του Λε Μαν με τα πανίσχυρα αυτοκίνητα του Έντσο Φεράρι. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία.
«Last Christmas» του Πολ Φέιγκ: Η Κέιτ περιφέρεται λυπημένη και γεμάτη μαύρες σκέψεις στο Λονδίνο. Όταν μπαίνει στη ζωή της ο Τομ, της φαίνεται υπερβολικά καλός για να είναι αληθινός! Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Μόνο που θα πρέπει η Κέιτ να ανοίξει τα μάτια και την καρδιά της.
«Σκυλομπελάς» (Trouble) του Κέβιν Τζόνσον: Η θεία πέθανε και τα ανίψια της είναι έτοιμα να ξεκοκαλίσουν την τεράστια περιουσία της! Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι οι χρυσοί κληρονόμοι δεν είναι αυτοί αλλά το καλοαναθρεμμένο της σκυλάκι, ο Μπελάς, που οι ίδιοι φρόντισαν να πετάξουν στον δρόμο. Τώρα θα πρέπει να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω πριν να είναι αργά.
Σινεφίλ