Υπερασπιζόμαστε τη Δημόσια Υγεία
Εχω την αίσθηση πως στη σημερινή Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ Υγειονομικών που θα διεξαχθεί στην Αθήνα (10π.μ.-8μ.μ., στον Πολυχώρο Πολιτισμού Ελληνικό Μολύβι, Ιερά Οδός 154 και Νάξου) θα προταχθεί η αναγκαιότητα υπεράσπισης του δημόσιου συστήματος υγείας και θα αναζητηθούν οι νέες στρατηγικές και πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας απέναντί του τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο διάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και της περίθαλψης.
Λέγοντας όμως Δημόσια Υγεία, πρέπει να διευκρινίσουμε πως εννοούμε και τις δημόσιες δομές υγείας που χρηματοδοτεί το κράτος για να λειτουργήσουν, αλλά και τις υπηρεσίες και τις παροχές υγείας που (μπορεί να) προσφέρονται από τον ιδιωτικό τομέα πάσης φύσεως, αλλά χρηματοδοτούνται από δημόσιες δαπάνες. Κι αυτό υποστηρίζεται επειδή οι εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών για τον κλάδο περίθαλψης που διαχειρίζεται ο ΕΟΠΥΥ, πρέπει να θεωρούνται δημόσια χρηματοδότηση, αφού στο πλαίσιο της αναδιανομής, τις διαχειρίζεται το κράτος μέσω του ΕΟΠΥΥ που αποτελεί σήμερα και τον μοναδικό αγοραστή (χρηματοδότη) Υπηρεσιών Υγείας.
Η υγειονομική πολιτική στη μεταμνημονιακή ΕλλάδαΗ 7η Συνδιάσκεψη Υγειονομικών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει το κόμμα στην αντιπολίτευση έπειτα όμως από μία 5ετή κυβερνητική θητεία και πολυεπίπεδο έργο υπέρ της κοινωνίας, με πλούσια συσσωρευμένη εμπειρία άσκησης πολιτικής στον υγειονομικό τομέα και γνώση των αναγκών του. Κι αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία, ως νέο δεδομένο, θα βοηθήσει να αναζητηθούν και να αποτυπωθούν στις θέσεις του Τμήματος Υγείας και του κόμματος, η νέα στρατηγική που απαιτείται για τον υγειονομικό χώρο, για τις υπηρεσίες υγείας προς τους ασθενείς πολίτες, αλλά και η πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να συνεχιστεί η απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στις υγειονομικές δομές, καθώς και η απρόσκοπτη παροχή υγειονομικών υπηρεσιών και από τον δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα υγείας που -όπως είπαμε- αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ.
Η 7η Συνδιάσκεψη των Υγειονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, καλείται να χαράξει την νέα πορεία του Τμήματος και του Κόμματος στον υγειονομικό χώρο και με το δεδομένο της εξόδου της χώρας από την μνημονιακή επιτροπεία!
Στην μεταμνημονιακή Ελλάδα, η υγειονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αγνοήσει την αναγκαιότητα να διεκδικηθούν όσα έχασαν οι υγειονομικοί εργαζόμενοι, από τις μνημονιακές πολιτικές που επέβαλαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, για τον απλούστατο λόγο ότι, για αυτά τα δύο κόμματα, δεν μπορεί να αποτελέσει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, την “κολυμβήθρα του Σιλωάμ”. Αντίθετα, θα’ λεγα πως τώρα, με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και με γνωστές τις πολιτικές της στοχεύσεις για πλιάτσικο, από τους “δικούς της”, στη δημόσια χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας, οι διεκδικήσεις των υγειονομικών πρέπει να είναι συγκεκριμένες, έντονες και επαναλαμβανόμενες, στην κατεύθυνση αναπλήρωσης όσων χάθηκαν (στην πραγματικότητα κλάπηκαν) στην περίοδο των μνημονίων, αλλά και υπεράσπισης των δημοσίων δομών και των υπηρεσιών που αυτές προσφέρουν στους ασθενείς.
Με βάση αυτή την στόχευση, οι υγειονομικοί του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να πρωτοστατήσουμε στην διαμόρφωση κινημάτων και διεκδικήσεων, δείχνοντας στους πολίτες αλλά και στους υγειονομικούς συναδέλφους μας, ότι συνεχίζουμε να παλεύουμε για τα προβλήματά τους που είναι προβλήματα όλων μας!
Προτάσεις και στοχεύσεις ανατροπήςΗ υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται για όλους μας αυτονόητη υποχρέωση, όποια και όση κριτική θα ήθελε κάποιος να ασκήσει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, διότι παρά το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο που μας είχε επιβληθεί, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας (Ξανθός και Πολάκης, Γιαννόπουλος, Μπασκόζος και Βαρδαρός) κατάφεραν εμβληματικές νομοθετήσεις υπέρ της χειμαζόμενης κοινωνίας, όπως ο νόμος 4368/2016 για την ελεύθερη πρόσβαση των ανασφάλιστων στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, αλλά και πολλές άλλες θεσμικές παρεμβάσεις που “ανέταξαν” και κράτησαν όρθιο το υγειονομικό σύστημα το οποίο είχαν “γονατίσει” οι μνημονιακές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ριζοσπαστικοί, ως Αριστεροί, οφείλουμε να διατυπώσουμε προτάσεις και στοχεύσεις ανατροπής όλων των θεσμικών ρυθμίσεων που επέβαλαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ την περίοδο των μνημονίων, αλλά και νομοθετήσεων που προηγήθηκαν και προετοίμασαν το έδαφος για την επιβολή των μνημονίων, αφού η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εφαρμοζόταν και πριν τα μνημόνια, προκαλούσε ανισότητες και μέσα στο υγειονομικό σύστημα, μεταξύ των εργαζομένων σε αυτό αλλά και στην σχέση του με τους πολίτες, ευνοώντας έτσι πολιτικές ενσωμάτωσης ιδιωτικών δραστηριοτήτων εντός του Δημοσίου Συστήματος Υγείας.
Διακριτοί ρόλοι και ισορροπίαΠρέπει ωστόσο να γίνει κατανοητό πώς, όταν αναφερόμαστε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) δεν πρέπει να εννοούμε μόνο το νοσοκομειακό σύστημα, αλλά να θεωρούμε ως ΕΣΥ το σύνολο των δομών υγείας, το σύνολο των υπηρεσιών υγείας που προσφέρονται σε αυτές και το σύνολο της δημοσίας χρηματοδότησης που διατίθεται γι αυτές τις υπηρεσίες, στους ασθενείς.
Σε αυτή την βάση, ασκώντας πολιτική, οφείλουμε να αναζητάμε και να αναδεικνύουμε τους διακριτούς ρόλους σε κάθε υγειονομικό χώρο και σε κάθε επίπεδο άσκησης ιατρικής και παροχής υγειονομικών υπηρεσιών αλλά και να βρίσκουμε σημεία ισορροπίας ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό. Αυτή η πολιτική μας υποχρεώνει να ζητάμε από το κράτος να ορίζει κανόνες λειτουργίας (κι αν ξαναγίνουμε κυβέρνηση, να ορίσουμε εμείς) κανόνες άσκησης της ιατρικής, κανόνες πολιτικής αποζημιώσεων, των υπηρεσιών υγείας, κανόνες ελέγχου των δαπανών που διατίθενται με κάθε μορφή, για τις υπηρεσίες υγείας. Θεωρώ άλλωστε πως η αντίληψη για ‘’συμπληρωματικότητα του ιδιωτικού τομέα’’ υγείας, προκαλεί μη ωφέλιμες αντιπαλότητες και μας αποστασιοποιεί από το σώμα των υγειονομικών που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα υγείας. Εναπόκειται στον παρεμβατισμό του κράτους να ασκήσει θεσμικά και λειτουργικά τον ρυθμιστικό του ρόλο, προσδιορίζοντας τους διακριτούς ρόλους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα άσκηση ιατρικής και παροχής υγειονομικών υπηρεσιών στους πολίτες.
Αποτελεί άλλωστε, χρέος για την Αριστερά, να υπερασπίζεται το δημόσιο, ως χώρο και ως χρηματοδότηση, διεκδικώντας την απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας αλλά και τη διάθεση των δαπανών, με ορθολογικό τρόπο και σύμφωνα με τους κανόνες που διατυπώνει η ιατρική επιστήμη για τις ενδείξεις κάθε νόσου.
Το κυβερνητικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτιμήσουν όλοι οι υγειονομικοί εργαζόμενοι αλλά αυτή η αξιολόγηση πρέπει να αποτελέσει αφετηρία αναδιαμόρφωσης της πολιτικής μας αλλά και αφετηρία αντίστασης στις επιδιώξεις της Κυβέρνησης της ΝΔ να εκχωρήσει τα δημόσια νοσοκομεία αλλά και την χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας του ΕΟΠΥΥ, σε ιδιώτες επιχειρηματίες που την εποφθαλμιούν εδώ και χρόνια.
Η περίοδος της κρίσης και των μνημονίων έδειξε ότι οι ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας (δηλαδή οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αλλά και οι ιδιωτικές δομές υγείας) δεν μπόρεσαν (και δεν θα μπορούσαν άλλωστε) να σηκώσουν το βάρος της αυξημένης ζήτησης υπηρεσιών υγείας ποιοτικά και ποσοτικά, κάτι που κατάφεραν οι δημόσιες νοσοκομειακές δομές, με σοβαρότητα, με ασφάλεια, με αξιοπιστία. Συνεπώς, η εμπειρία αυτή, μας υποχρεώνει να ζητήσουμε τον προσδιορισμό των διακριτών ρόλων, ανάμεσα στην ιδιωτική και νοσοκομειακή άσκηση ιατρικής αλλά και ανάμεσα στις δημόσιες και ιδιωτικές δομές υγείας.
Ως Αριστερά οφείλουμε να δούμε το ΕΣΥ καθολικά, όπως καθολικά διεκδικούμε την δημόσια Υγεία.
Κι “ο ΣΥΡΙΖΑ, είσαι ΕΣΥ” όπως λέει και το σύνθημα, τότε καθένας χωριστά και όλοι μαζί, οφείλουμε να παλέψουμε για το δικαίωμα στην καθολική υγεία, τη δική μας και των άλλων.
Τάκης Γεωργακόπουλος,γιατρός, διευθυντής ΕΣΥ/ΜΕΘ,πρώην Αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ