«BEANPOLE»
Ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ
Επιμέλεια: Στράτος ΚερσανίδηςΟ πόλεμος αφήνει σημάδια ανεξίτηλα στις ζωές των ανθρώπων. Δηλώνει διαρκώς την παρουσία του ακόμη κι όταν έχει τελειώσει, ακόμη κι όταν η ειρήνη έχει επικρατήσει οριστικά. Μόνον που και αυτήν ακόμη η ειρήνη εμπεριέχει ψήγματα πολέμου, έχει οικοδομηθεί επάνω του.
Βρισκόμαστε στο Λένινγκραντ το 1945. Η πόλη είναι ερειπωμένη και οι κάτοικοι προσπαθούν να συνέλθουν από όσα έχουν συμβεί. Ο πόλεμος έχει τελειώσει και η ζωή προσπαθεί να βρει τους κανονικούς της ρυθμούς. Η Ίγια είναι μια κοπέλα η οποία ξεχωρίζει επειδή είναι ψηλή και πολύ αδύνατη. Εκτός από αυτό, η Ίγια βρέθηκε στο μέτωπο και κουβαλά τον πόλεμο μέσα της. Την έχει σημαδέψει ο πόλεμος από τον οποίο κληρονόμησε ένα σύνδρομο το οποίο εμφανίζεται ξαφνικά και την αποκόπτει από όσα συμβαίνουν γύρω της. Αλλά και η δουλειά της έχει σχέση με τον πόλεμο, αφού εργάζεται σε ένα νοσοκομείο στο οποίο φροντίζει τραυματίες. Παράλληλα, ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα και μεγαλώνει με πολλή αγάπη το μικρό παιδί της φίλης της Μάσα, η οποία παρέμεινε στο μέτωπο. Τώρα όμως που ο πόλεμος τελείωσε, η Μάσα επέστρεψε και οι δύο φίλες είναι και πάλι μαζί. Η χαρά τους είναι μεγάλη αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ. Ένα καταστροφικό γεγονός θα φέρει μεγάλες ανατροπές. Σε μια πόλη ερειπωμένη δυο γυναίκες μετατρέπονται και οι ίδιες σε ερείπια, ανθρώπινα ερείπια. Τώρα αναδεικνύεται η κοινωνική πραγματικότητα της εποχής, οι συμπεριφορές των ανθρώπων οι οποίοι ακόμη κουβαλούν τα τραύματα του πολέμου.
Ο ρώσος σκηνοθέτης Κάντεμιρ Μπαλάγκοφ, στην ταινία «Beanpole», διεισδύει στον κόσμο των δύο γυναικών, στο σπίτι που ζουν και στο νοσοκομείο που δουλεύουν και οι δύο. Αυτές είναι οι πρωταγωνίστριες και οι υπόλοιποι ρόλοι βρίσκονται σε ένα διακριτικό περιθώριο. Δηλαδή ο γιατρός, ένας πλούσιος άνδρας φίλος της Μάσα, ένας τετραπληγικός ασθενής, μια γειτόνισσα μοδίστρα. Με υπαινικτική ματιά, ο Μπαλάγκοφ προσεγγίζει τους χαρακτήρες του και τις συνθήκες μέσα στις οποίες κινούνται. Κινηματογραφεί άμεσα και διεισδυτικά, αναπαριστά την εποχή και την ατμόσφαιρα με τρόπο πειστικό και διαθέτει δύο εξαιρετικές πρωταγωνίστριες για τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μάλιστα η Βικτόρια Μιροσνιτσένκο, κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία. Επίσης στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ των Κανών, η ταινία κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI).
Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της βραβευμένης με Νομπέλ Λογοτεχνίας, Σβετλάνα Αλεξέιβιτς, «Το μη γυναικείο πρόσωπο του πολέμου» (The unwomanly face of war).
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «Ο ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΜΕ ΤΙΣ ΧΕΛΩΝΕΣ»
Η πραγματικότητα σε κινούμενο σχέδιο
Το 1933, ο Λουίς Μπουνιούελ γύρισε ένα από τα πιο συγκλονιστικά κοινωνικά ντοκιμαντέρ στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο μεγάλος ισπανός σκηνοθέτης κινηματογραφεί τη σκληρή ζωή των ανθρώπων στην ορεινή κι απομονωμένη επαρχία Λας Ούρδες, κοντά στα πορτογαλικά σύνορα, όπου η πείνα και οι αρρώστιες μαστίζουν την περιοχή. Στην εξαιρετική ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο Μπουνιουέλ στο λαβύρινθο με τις χελώνες» (Bunuel en el leberento de las totugas) ο Σαλβαντόδ Σιμό αφηγείται τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γυρίστηκε εκείνη η ταινία.
Όλα ξεκινούν στο Παρίσι το 1930, όταν ο Μπουνιουέλ μετά από το σκάνδαλο που προκάλεσε η ταινία του «Χρυσή εποχή», εξαιτίας των ερωτικών της συμβολισμών και της χλεύης προς την επίσημη εκκλησία και την άρχουσα τάξη, ξεμένει από χρήματα. Έτσι το σχέδιό του να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ στη φτωχή περιφέρεια Λας Ούρδες φαίνεται να ματαιώνεται. Όμως ο φίλος του, γλύπτης Ραμόν Ασίν, αγοράζει ένα λαχείο και του υπόσχεται πως εάν κερδίσει θα του δώσει χρήματα για να γυρίσει την ταινία. Κάτι που τελικά συμβαίνει, δηλαδή κερδίζει το λαχείο και έτσι ξεκινούν τα γυρίσματα της ταινίας.
Ο Σαλβαντόρ Σιμό με την ταινία του αναπαριστά τη γέννηση του κινήματος των σουρεαλιστών, με τους Λουίς Μπουνιουέλ και Σαλβαντόρ Νταλί να είναι οι κυρίαρχες μορφές. Επιλέγοντας το κινούμενο σχέδιο περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ «Γη χωρίς ψωμί», η τρίτη ταινία του σκηνοθέτη. Βέβαια μια ταινία με ένα τέτοιο θέμα δεν θα μπορούσε παρά να έχει σουρεαλιστική ματιά.
Ταινία φόρος τιμής στον μεγάλο Μπουνιουέλ, υποψήφια για Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων στα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κινουμένων Σχεδίων Ανεσί 2019.
Σ. Κ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Λίλιαν» (Lillian) του Αντρέας Χόρβατ: Όταν οι αρχές ανακοινώνουν στην Λίλιαν, μια ρωσίδα μετανάστρια στη Νέα Υόρκη, πως η βίζα παραμονής της έχει εκπνεύσει, εκείνη αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι την Αλάσκα και από εκεί, μέσω του Βερίγγειου πορθμού, να περάσει απέναντι στη Ρωσία. Η ταινία παρακολουθεί την πορεία της Λίλιαν στις αχανείς εκτάσεις της αμερικανικής ηπείρου, μέσα από έρημες πόλεις και ατελείωτους αυτοκινητόδρομους. Η νεαρή Ρωσίδα μοιάζει με πλάσμα το οποίο βρέθηκε σε έναν κόσμο εντελώς άγνωστο ανάμεσα σε αγνώστους. Η αίσθηση αυτή περνά και στους θεατές καθώς δεν γνωρίζουμε τίποτε για την ίδια, ενώ δεν μιλά αγγλικά κάτι που την κάνει ακόμη πιο «ξένη».
«Στα μαχαίρια» (Knives out) του Ριάν Τζόνσον: Ο φημισμένος συγγραφέας Χάρλαν Θρόμπεϊ βρίσκεται νεκρός μετά τα 85α γενέθλιά του. Ο ντετέκτιβ Μπενουά Μπλανς προσλαμβάνεται μυστηριωδώς για να ερευνήσει και να εξιχνιάσει το μυστήριο του θανάτου του. Βρίσκεται μπροστά σε μια δυσλειτουργική οικογένεια και πρέπει να καταφέρει να ξεμπλέξει έναν ιστό ψεμμάτων, παραπλανήσεων και ελλιπών στοιχείων.
«Δίκτυο κατασκόπων» (Spider in the web) του Έραν Ρικλίς: Ένας πρώην κορυφαίος μυστικός πράκτορας αναλαμβάνει μια υπόθεση με πώληση χημικών όπλων στη Μέση Ανατολή. Στην ίδια όμως υπόθεση εμπλέκεται και ένας πράκτορας της Μοσάντ με στόχο μια αινιγματική γυναίκα. Σύντομα ο ήρωάς μας αντιλαμβάνεται πως από κυνηγός έχει γίνει θήραμα.
«Παίζοντας με τη φωτιά» (Playing with fire) του Άντι Φίκμαν: Ο πυροσβέστης Τζέικ Κάρσον και η ομάδα του καλούνται να διασώσουν τρία αδέλφια από μια πυρκαγιά. Σώζουν τα παιδιά αδυνατούν να εντοπίσουν τους γονείς τους κι έτσι αναλαμβάνουν οι ίδιοι χρέη μπεϊμπισίτερ!
«21 γέφυρες» (21 bridges) του Μπράιαν Κερκ: Ο Ντεντ Ντέιβις είναι ένας ατιμασμένος ντετέκτιβ στην αστυνομία της Νέας Υόρκης. Του δίνεται όμως η ευκαιρία να εξιλεωθεί όταν αναλαμβάνει να πιάσει έναν δολοφόνο και η έρευνά του τον οδηγεί στην ανακάλυψη μιας τεράστιας συνομωσίας στην οποία εμπλέκονται συνάδελφοί του αστυνομικοί. Ξεκινά ένα μεγάλο ανθρωποκυνηγητό, ενώ το Μανχάταν έχει αποκλειστεί καθώς και οι 21 γέφυρές που το ενώνουν με την υπόλοιπη χώρα είναι κλεισμένες!
«Η βασίλισσα της καρδιάς» (Dronningen) της Μέι Ελτούχι: Η πετυχημένη δικηγόρος Αν και ο πετυχημένος γιατρός σύζυγός της Πίτερ ζουν μια σχεδόν τέλεια ζωή μαζί με τις δύο δίδυμες κόρες τους. Όταν όμως ο Γκουστάβ, ο γιος του Πίτερ από προηγούμενο γάμο, έρχεται να ζήσει μαζί τους, η ζωή της Αν αναστατώνεται. Αιτία η έλξη που αρχίζει να νιώθει για το γιο του άντρα της και η ανταπόκρισή που βρίσκει από τη μεριά του. Έτσι δεν αργεί να ξεσπάσει ένα απαγορευμένο ειδύλλιο.
«Άγρια αγόρια» (Les garcons sauvages) του Μπερτράν Μαντικό: Αρχές του 20ού αιώνα στο νησί Ρεουνιόν στον Ινδικό Ωκεανό, πέντε νεαροί διαπράττουν ένα φρικτό έγκλημα. Αμέσως μετά μπαρκάρουν στο σαπιοκάραβο ενός ολλανδού καπετάνιου ο οποίος αναλαμβάνει να τους συμμορφώσει. Προορισμός είναι ένα κατάφυτο νησί αλλά στη διαδρομή σχεδιάσουν να διαπράξουν ανταρσία, καθώς ο καπετάνιος χρησιμοποιεί πολύ σκληρές μεθόδους σωφρονισμού.
«Η αντιπροσωπεία» (Delegacioni) του Μπουγιάρ Αλιμάνι: Το φθινόπωρο του 1990 μια ομάδα διπλωματών από τη Δύση φτάνουν στην Αλβανία για να διερευνήσουν τυχόν καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το τότε καθεστώς. Ο Λέο, ένας πολιτικός κρατούμενος που βρίσκεται στη φυλακή 16 χρόνια, βγαίνει με σκοπό για να συναντήσει τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας, τον οποίο γνώρισε στα φοιτητικά του χρόνια. Ο Λέο οδηγείται εκεί για να επιβεβαιώσει πως δεν γίνεται καμία παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, αλλά αποφασίζει να μην παίξει το παιχνίδι του καθεστώτος.
Σινεφίλ