Του Θωμά ΤσαλαπάτηIn arenas he kills for a prize,
Wins a minute to add to his life.
But the sickness is drowned by cries for more,
Pray to God, make it quick, watch him fall.
This is the way, step inside.
This is the way, step inside.
Joy Division,Atrocity exhibitionΒία, σκληρότητα, αυθαιρεσία. Βασανιστήρια, ξεγύμνωμα, εξευτελισμοί. Τα βίντεο, οι φωτογραφίες και οι μαρτυρίες για όσα έγιναν στα Εξάρχεια στις 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη, μαζί με μια σειρά από άλλα καθημερινά περιστατικά περιγράφουν την ενσάρκωση της κρατικής ιδεολογίας στους δρόμους της πόλης. Μια δράκα τραμπούκων, ένστολες συμμορίες ως τοποτηρητές της τάξης και της ασφάλειας, ένα καθημερινό μπούλινγκ απέναντι σε οποιονδήποτε μπορεί να βρεθεί μπροστά τους ανά πάσα στιγμή. Τα όρθια κτήνη δε έχουν ιδεολογία. Είναι ιδεολογία. Είναι οι πιο ξεκάθαροι ενσαρκωτές μιας συνολικής θέασης για τον κόσμο όπως την εφαρμόζει και την επιβάλει η πιο ακροδεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Το κράτος είναι αυτοί. Αυτοί που μας ενημέρωσαν πως το όνειρό τους επιτέλους έγινε πραγματικότητα: «αυτό ζητούσαμε, να λυθούν τα χέρια μας. Να υπάρξει μέσα στην κοινωνία, μέσα στην πόλη πραγματική τάξη.»
Οι εικόνες που έκαναν το γύρο του Διαδικτύου προκάλεσαν σάλο σε ένα κομμάτι της κοινής γνώμης. Έτσι απλά πέρασαν μπροστά μας ένας νέος που ξεγυμνώνεται και εξευτελίζεται από άνδρες των ΜΑΤ, κραυγές ενός πολίτη που φώναζε «παραδίνομαι» ενώ έτρωγε ανελέητο ξύλο, μια κοπέλα να σέρνεται με σηκωμένη την μπλούζα, ενώ φωνάζει «δεν έχω κάνει τίποτα». Ακόμα περισσότερο η απαράδεκτη ανακοίνωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ προβαίνει στο διαχωρισμό πολιτών, από την μία, και ταραχοποιών των Εξαρχείων, από την άλλη. Οι δεύτεροι δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Γδύνονται, δέρνονται, εξευτελίζονται. Μπροστά σε περαστικούς και μπροστά σε κάμερες.
Ασκήσεις ενός νέου κανόναΝομίζω όμως πως υπάρχει ένα μεθοδολογικό λάθος σε πολλά από τα κείμενα για τα περιστατικά της καταστολής, σε πολλές από τις διαμαρτυρίες. Κυρίως σε αυτές που κάνουν λόγο για έλλειψη διακριτικών, για υπέρβαση καθήκοντος, για αγριότητα της βίας κτλ
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι πράξεις περιγράφονται ως παραβάσεις ενός κανόνα. Στην πραγματικότητα είναι ασκήσεις ενός νέου κανόνα. Η αστυνομία δεν πράττει πέρα από ένα όριο. Έχει διευρύνει το όριο και το διατρανώνει. Με πεδίο της το σώμα του θύματός της.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις των ξεγυμνωμάτων συλληφθέντων και προσαχθέντων που ξεκίνησαν ήδη από το καλοκαίρι. Ως συμβολικός τρόπος εγγραφής και διατράνωσης ιδανικών, ιδεολογίας και πρακτικών. Η καταστολή μέσα από τις εικόνες αυτές δεν εγγράφεται μόνο στο σώμα του διαδηλωτή. Απευθύνεται και εγγράφεται και σε αυτόν που βλέπει την εικόνα. Η απόλυτη απομάκρυνση των ρούχων έχει ως στόχο την απομάκρυνση της ανθρώπινης ιδιότητας και αυτής του πολίτη. Αποτελεί διαπόμπευση και καταπάτηση του ιδιωτικού, απόλυτη κυριαρχία πάνω στο άτομο, περιφρόνηση αυτού που είθισται να θεωρείται ιερό στις περισσότερες κοινωνίες. Είναι μια εμμονή επαναπροσδιορισμού του σώματος και του ορίου, του επιτρεπτού και του απαράδεκτου. Της ίδιας της ισχύς και της εξουσίας των οργάνων του κράτους απέναντι σε όλους μας.
Κομμάτι της πολιτικής τηςΓι αυτό το λόγο οι φωτογραφίες, τα βίντεο και οι μαρτυρίες είναι κάτι που η κυβέρνηση επιθυμεί. Θα αρνηθεί βέβαια, ή θα κάνει λόγο για τη δυνατότητα καταγγελίας, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο για λόγους τυπικούς. Στην πραγματικότητα η διάδοση της σκληρότητας, η έκθεση των ωμοτήτων είναι κομμάτι της πολιτικής της. Κάλεσμα στο κομμάτι της κοινωνίας που συμφωνεί με το μέγεθος της καταστολής και πρόσκληση σε περαιτέρω φοβική εξαχρείωση. Και ταυτόχρονα προειδοποίηση προς όλους του υπόλοιπους.
Αυτή τη στιγμή ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στη χώρα.
http://tsalapatis.blogspot.com/