Του Θωμά ΤσαλαπάτηΕχει ενδιαφέρον αυτή η εμμονή του δημάρχου με το δέντρο στα Εξάρχεια. Την πρώτη φορά το στήνει και του το καίνε. Δεν κάνει όμως πίσω καθώς δηλώνει: «Το φως πάντα νικάει το σκοτάδι. Η αγάπη πάντα νικάει το μίσος. Τα Χριστούγεννα δεν μπορεί να τα κάψει κανείς. Και είναι για όλη τη πόλη. Για αυτό και το δέντρο θα ξαναστηθεί. Κριτής των βανδάλων, που καμαρώνουν και στο YouTube, οι πολίτες των Εξαρχείων που θέλουν, όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι Αθηναίοι, να ζήσουν και να χαρούν.» Τα Χριστούγεννα είναι πυρέξ. Το δεύτερο δέντρο, που έστησε ο δήμος λίγες μέρες μετά, όχι. Το καίνε λοιπόν και αυτό. Και δεν σταματούν εκεί. Στολίζουν την πλατεία με ένα μεγάλο, φωτεινό αλφάδι μέσα σε κύκλο σε κολόνα φωτισμού, ενώ τοποθέτησαν επίσης πολύχρωμα μπαλόνια. Ο φωτισμός του «Α» προέρχεται από τις λάμπες που τοποθέτησε ο δήμος Αθηναίων στην περιοχή γι’ αυτό και οι δημιουργοί της εγκατάστασης δεν παρέλειψαν να ευχαριστήσουν τον Κώστα Μπακογιάννη. Νέες δηλώσεις ή νέα δέντρα δεν είχαμε και προς το παρόν περιμένουμε να δούμε πoια θα είναι η τελική έκβαση του δράματος.
Εργαλείο εμπέδωσηςΑυτό που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον δεν είναι τόσο η επιμονή του δημάρχου ή η αναμενόμενη αντίδραση της πλατείας όσο η χρήση των χριστουγεννιάτικων δέντρων και των Χριστουγέννων ως εργαλείου εμπέδωσης της κανονικότητας. Η κίνηση μου θυμίζει τις αντίστοιχες αντιδράσεις του Νικήτα Κακλαμάνη τον Δεκέμβρη του 2008 όταν έστειλε τα ΜΑΤ να περιφρουρήσουν το δέντρο της πλατείας Συντάγματος, ενώ ολόκληρη η πόλη ήταν πνιγμένη στην οργή για τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού. Με τον τρόπο αυτό ο τότε δήμαρχος ήθελε να μας πείσει πως όλα βαίνουν κανονικώς, πως τίποτα δεν άλλαξε στην πόλη, πως μια δολοφονία δεν είναι αρκετή για να σταματήσει η γιορτή μας. Ο σουρεαλιστικός συνδυασμός της απαστράπτουσας εορταστικής αποχαύνωσης ενός δέντρου γεμάτου λαμπιόνια σε συνδυασμό με τις σιδερόφρακτες απειλητικές και απρόσωπες όψεις των ΜΑΤ αποτελούν ένα πολιτικό σχόλιο για τους αιώνες.
Τα δημόσια χριστουγεννιάτικα δέντρα λοιπόν, υπάρχουν ως ένα τοπόσημο που οφείλουμε να στήνουμε ανεξάρτητα από εξωτερικές συνθήκες, ώστε ο χρόνος να μπορεί να πάρει το αληθινό του σχήμα. Εδώ ο χρόνος γίνεται χώρος. Εισβάλει στα σώματα και στις κινήσεις, ορίζει τις διαδρομές και τις συμπεριφορές, επιβάλει τις γιορτές ως απαράβατο σκηνικό της πόλης και κάνει κάθε τι που δεν του ταιριάζει να μοιάζει φάλτσο. Γιατί ο γιορτινός στολισμός δεν είναι ούτε έθιμο, ούτε τυπολατρία. Είναι μια καθησυχαστική χειρονομία- κάλεσμα προς την μακαριότητα των γιορτών και της κατανάλωσης, μια επιβεβαίωση πως όλα βαίνουν χωρίς αλλαγές και χωρίς γωνίες σαν τη ζωή μέσα σε μία διαφήμιση. Ορίζουν μια ομοιομορφία βιωμάτων, μια κλίμακα αποδεχτών προοπτικών εντός ενός ορισμένου ημερολογιακού πλαισίου. Το φως πάντα νικάει το σκοτάδι αλήτες και άντε από δω χρονιάρες μέρες. Οτιδήποτε δεν ταιριάζει κόβεται.
Στην πραγματικότητα είναι η ίδια αντίδραση με αυτή του Βελόπουλου όταν τον ενημέρωσαν πως ο Χριστός ήταν πρόσφυγας και κυνηγημένος. Ακριβής αντιγραφή: «ΕΠΕΙΔH ακούω μπούρδες περί «προσφυγιάς» του ΙΗΣΟΥΜΑΣ( Άθεοι και μισελληνες δεν γνωριζουν ή διαστρέφουν την αλήθεια)ο Ιωσήφ πήγαινε στον τόπο καταγωγής του(υποχρεωτικη απογραφή)!Είχε ζητηθεί από τους Ρωμαίους!Ολα τα άλλα είναι προπαγάνδα χριστιανοφοβικών!»
Η νόρμαΔεν έχει σημασία το πώς αντιλαμβάνεστε τα σύμβολα, δεν έχει σημασία τι λέτε για τις γιορτές. Οφείλετε να ακολουθείτε την νόρμα. Οφείλετε να εορτάζετε και να ρεβεγιονάρετε χριστεπώνυμα. Και οφείλετε να βιώνετε με έναν και μοναδικό τρόπο γιορτές, νοήματα και χαρές. Οτιδήποτε άλλο είναι εξίσου ύποπτο με μπουκάλι μπύρας εντός πανεπιστημίου.
Γιατί τα Χριστούγεννα δεν οφείλουν να είναι κανονικά, οφείλουν να είναι η ίδια η κανονικότητα.
http://tsalapatis.blogspot.com/