«ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»Τζο εναντίον Μικρού Τζο
Επιμέλεια: Στράτος ΚερσανίδηςΗ επιστήμη έχει τη δυνατότητα να κάνει θαύματα αλλά και να δημιουργήσει τέρατα! Για το λόγο αυτό μπαίνουν ηθικοί περιορισμοί για το μέχρι που επιτρέπεται να φτάσει η επιστημονική έρευνα και πρακτική.
Η Άλις εργάζεται σε μια εταιρεία η οποία πειραματίζεται γύρω από την ανάπτυξη νέων φυτών. Είναι γεωπόνος αφοσιωμένη στη δουλειά της, σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραμελεί ακόμη και τον έφηβο γιο της, τον Τζο. Μετά από μακροχρόνιες έρευνες και πειράματα κατάφερε μαζί με τους συνεργάτες της να δημιουργήσει ένα λουλούδι, βαθυκόκκινου χρώματος το οποίο μπορεί να φέρει την ευτυχία στον άνθρωπο! Αρκεί ο ιδιοκτήτης του να το διατηρεί στη σωστή θερμοκρασία, να το ποτίζει όπως πρέπει και με τα κατάλληλα συστατικά και να του μιλά! Η γυναίκα νιώθοντας ενοχές απέναντι στο γιο της, επειδή τον παραμελεί για χάρη της δουλειάς της, αποφασίζει να του χαρίσει ένα τέτοιο λουλούδι, παραβαίνοντας τους κανόνες της εταιρείας. Φέρνει, λοιπόν, ένα κόκκινο λουλούδι στο γιο της, το οποίο ονομάσει Μικρό Τζο. Λίγο καιρό μετά όμως διαπιστώνει πως ο Τζο αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά απέναντι στη μητέρα του, να αδιαφορεί και να απομακρύνεται από κοντά της. Η Άλις υποψιάζεται πως ο Μικρός Τζο μάλλον έχει μεταλλαχθεί και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζει τους ανθρώπους και να τους χρησιμοποιεί για δικό του όφελος, αντί να προσφέρει ευτυχία!
«Η ιδέα πίσω από την ιστορία είναι ότι κάθε άτομο κρύβει ένα μυστικό. Κάτι παράξενο μέσα μας εμφανίζεται αναπάντεχα, και κάνει ό,τι ήταν οικείο να φαίνεται ξένο. Κάποιος που γνωρίζουμε καλά, ξαφνικά φαίνεται άγνωστος. Η οικειότητα μετατρέπεται σε αποξένωση. Η επιθυμία για αλληλοκατανόηση, ενσυναίσθηση και συμβίωση μένει ανολοκλήρωτη. Υπό αυτό το πρίσμα, πρόκειται για μια παραβολή γύρω από το τι θεωρούμε ξένο και παράξενο μέσα μας. Στην ταινία αυτό γίνεται μέσα από την ύπαρξη ενός φυτού που φαίνεται ότι έχει την ιδιότητα να αλλάζει τους ανθρώπους. Σαν αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής, κάτι ανοίκειο αναδύεται και κάτι που νομίζαμε σίγουρο χάνεται», σημειώνει η σκηνοθέτις της ταινίας «Το λουλούδι της ευτυχίας» (Little Joe), Τζέσικα Χάουσνερ.
Στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία, με ατμόσφαιρα αγωνίας, μια ταινία για ένα φυτό-Φρανκενστάιν το οποίο δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο και τώρα στρέφεται εναντίον του δημιουργού του. Ένα εξαιρετικό θρίλερ με ψυχολογικές προεκτάσεις, το οποίο συν τοις άλλοις εξερευνά τη σχέση μητέρας-παιδιού.
Σε συνέντευξή της η σκηνοθέτιδα έχει πει: «Κάθε ανθρώπινο ον παραμένει ένα μυστήριο. Στην ταινία, η μητέρα αρχίζει να αμφισβητεί τον ίδιο της το γιο. Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι μια σχέση μητέρας-γιου αποτελεί ένα σταθερό και θετικό δεσμό που δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε. Στην ταινία μου αυτό τίθεται υπό αμφισβήτηση, επειδή ο γιος ξαφνικά αλλάζει και δεν είναι πια το άτομο που γνώρισε η μητέρα του. Εκείνη τη στιγμή, εμφανίζεται μια τεράστια αμφισημία».
Η ταινία προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κανών όπου η πρωταγωνίστρια Έμιλι Μπίτσαμ κέρδισε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΟΥΕΛ»
Από ήρωας κατηγορούμενος!
Μια αληθινή ιστορία για έναν καλό άνθρωπο αφηγείται στη νέα του ταινία «Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ», ο 89χρονος –ζωή να ’χει – Κλιντ Ίστγουντ. Κάτι που συνηθίζει στις ταινίες του οι οποίες χαρακτηρίζονται από έντονο το στοιχείο του ανθρωπισμού.
Ο καλός άνθρωπος είναι ο Ρίτσαρντ Τζούελ ο οποίος, εργαζόμενος ως φύλακας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996 στην Ατλάντα, εντόπισε ένα ύποπτο σακίδιο κάτω από έναν πάγκο στο πάρκο. Ειδοποίησε τις αρχές, βοήθησε να εκκενωθεί η περιοχή και έτσι σώθηκαν οι ζωές εκατοντάδων ανθρώπων, αφού το σακίδιο περιείχε βόμβα, η οποία εξερράγη τελικά, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί μια γυναίκα, να πεθάνει από καρδιακή προσβολή ένας τούρκος κάμεραμαν και 111 άνθρωποι να τραυματιστούν.
Τι συνέβη όμως και μετά από μερικές μέρες ο Τζούελ μετετράπη από ήρωα στον υπ’ αριθμόν ένα ύποπτο; Ο Ρίτσαρντ Τζούελ μπήκε στο στόχαστρο του Εφ Μπι και επί 88 ημέρες έζησε έναν πραγματικό Γολγοθά, καθώς στοχοποιήθηκε ως βομβιστής από τα ΜΜΕ. Μια πεποίθηση η οποία ακόμη και σήμερα υπάρχει! Παρά το γεγονός πως αθωώθηκε και ο πραγματικός ένοχος εμφανίστηκε μετά από έξι χρόνια και ομολόγησε!
Αυτήν είναι, λοιπόν, η ιστορία που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Κλιντ Ίστγουντ. «Συχνά βλέπουμε ιστορίες για ισχυρούς ανθρώπους που τους κατηγορούν για κάτι, αλλά έχουν χρήματα, παίρνουν το σωστό δικηγόρο και ξεφεύγουν. Με ενδιέφερε η ιστορία του Ρίτσαρντ Τζούελ γιατί είναι ένας κοινός άντρας, ένας μέσος άνθρωπος. Δεν του ασκήθηκε ποτέ δίωξη, αλλά παρενοχλήθηκε με κάθε τρόπο. Όλοι έσπευσαν να τον κατηγορήσουν, δεν είχε την εξουσία να ξεφύγει και ήταν για καιρό αφελώς ιδεαλιστής για να καταλάβει ότι έπρεπε να σώσει τον εαυτό του», λέει ο Ίστγουντ.
Και συνεχίζει: «Ήθελα να αποκαταστήσω τη μνήμη του Ρίτσαρντ. Γιατί είναι ένας απλός άνθρωπος –που θέλει να είναι αστυνομικός και να αφοσιωθεί στην ασφάλεια των ανθρώπων– που κάνει κάτι ηρωικό και μετά πληρώνει ένα μεγάλο τίμημα. (…) Ελπίζω το κοινό να μάθει από αυτή την ταινία ότι μπορούμε σαν κοινωνία να τα πάμε καλύτερα. Είναι ένα σπουδαίο μάθημα αυτό που μας δίνει ο Ρίτσαρντ. Αυτό κάνει έναν άνθρωπο ήρωα».
Σ. Κ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Η αλήθεια» (La verite) του Χιροκάζου Κόρε Έντα: Η Φαμπιάν, διάσημη σταρ του σινεμά, ετοιμάζεται να εκδώσει την αυτοβιογραφία της. Εν τω μεταξύ επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι η κόρη της, Λουμίρ, η οποία είναι σεναριογράφος, μαζί με τον σύζυγο και το παιδί τους. Η συνάντηση μητέρας και κόρης θα φέρει στην επιφάνεια παλιές διαφορές και θα βοηθήσει να κλείσουν παλιές εκκρεμότητες. Στην πρώτη του μη ιαπωνική ταινία, ο πολύ σημαντικός Ιάπωνας σκηνοθέτης δεν τα πάει καθόλου άσχημα. «Εάν τόλμησα να κάνω μια ταινία σε γλώσσα που δεν ήταν η δική μου, με συνεργάτες που μιλούσαν μόνο γαλλικά, ήταν μόνο γιατί εκείνοι ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου. Η Ζιλιέτ Μπινός ήταν εκείνη που έκανε την πρώτη κίνηση. Θα ήθελα λοιπόν, να εκφράσω αρχικά το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου για την τόλμη της», λέει ο σκηνοθέτης για την απόφασή του. Όσο για το θέμα της ταινίας, σημειώνει: «Τι είναι αυτό που κάνει μια οικογένεια αυτό που είναι; Η αλήθεια ή τα ψέματα; Πώς θα διάλεγε κανείς μεταξύ μιας σκληρής αλήθειας κι ενός ευγενικού ψέματος; Ελπίζω όσοι δουν την ταινία να βρουν τις απαντήσεις τους».
«Aga» (Nanouk) του Μίλκο Λαζαροφ: Ο Νανούκ και η Σέντνα ζουν στον παγωμένο Βορρά σύμφωνα με τις παραδόσεις. Μοναδικός σύνδεσμος με τον έξω κόσμο αλλά και με την κόρη τους, Άγκα, η οποία έχει φύγει λόγω οικογενειακών διαφορών, είναι ο Τσένα ο οποίος τους επισκέπτεται τακτικά. Όμως όταν η Σέντνα αρρωσταίνει βαριά, ο Νανούκ αποφασίζει να εκπληρώσει την επιθυμία της και να πάει να βρει την Άγκα. Θαυμάσια ταινία, φόρος τιμής στο ιστορικό ντοκιμαντέρ «Ο Νανούκ του Βορρά», που γύρισε ο Ρόμπερτ Φλάχερτι το 1922.
«Οι αεροναύτες» (The aeronauts) του Τομ Χάρπερ: Στο Λονδίνο το 1862 ο μετεωρολόγος Τζέιμς Γκλάισερ και η πιλότος Αμέλια Ρεν απογειώνονται με το αερόστατό τους, με σκοπό αφενός να σπάσουν το γαλλικό ρεκόρ ύψους, αφετέρου να αποδείξουν πως έτσι μπορούν να προβλέψουν τον καιρό. Η πτήση τελικά αποδεικνύεται ιδιαίτερα επικίνδυνη.
«Ντούλιτλ» (Dolittle) του Στίβεν Γκέιγκαν: ο δρ Ντουλίτλ αναζητά το αντίδοτο για τη νεαρή βασίλισσα Βικτωρία η οποία είναι σοβαρά άρρωστη και ταξιδεύει σε ένα μυθικό νησί μαζί με την εκκεντρική παρέα του.
«Bad boys for life» των Αμπίντ Ελ Αρμπί και Μπιλάλ Φαλάχ: Ο Μάρκους Μπέρνετ είναι τώρα πια επιθεωρητής της αστυνομίας και ο Μάικ Λάουερι μεσήλικας σε κρίση. Ενώνουν τις δυνάμεις τους ξανά όταν ένας Αλβανός μισθοφόρος, ο αδελφός του οποίου σκοτώθηκε, τους υπόσχεται ένα μεγάλο μπόνους.
Σινεφίλ