Του Κωστή ΧατζημιχάληΟμολογώ ότι δεν χαίρομαι για τις πολλαπλές αποτυχίες του πρωθυπουργού μας στο εξωτερικό, ούτε γελώ όταν, σε εύστοχες γελοιογραφίες, τον βλέπω με τα χαρακτηριστικά γουρλωμένα μάτια να τρώει ποπ-κορν, αμίλητος, δίπλα στον πλανητάρχη που δεν του δίνει σημασία. Αντιθέτως, αισθάνομαι προσβολή και φόβο ως έλλην πολίτης. Γιατί εδώ δεν έχουμε την αντίδραση «αγανακτισμένων» πολιτών-ψηφοφόρων για το μεταναστευτικό/προσφυγικό προς τους εκπροσώπους της ΝΔ, οι οποίοι εισπράττουν σε τοπικό επίπεδο τις θύελλες που έχει σπείρει ο ρατσιστικός και ξενοφοβικός τους λόγος. Το ένα μετά το άλλο φιάσκο του αγγλομαθούς κ Μητσοτάκη ανοίγει μέτωπα και εκτός Ελλάδας και, μαζί με την ατελέσφορη πολιτική για τους πρόσφυγες/μετανάστες, αποτελούν επικίνδυνο μείγμα για όλους και όλες μας.
Μόνο τ’ αγγλικά δεν φτάνουνΘυμάμαι, λοιπόν, πριν χρόνια την αντίδραση συναδέλφου καθηγήτριας στο ΕΚΠΑ για τα μέτρια έως κακά αγγλικά του Αλέξη Τσίπρα, όταν, ως πρωθυπουργός, είχε γυρίσει από το εξωτερικό μετά από κάποια διαπραγμάτευση. Είχε δίκιο η συνάδελφος όταν σχολίασε τα μέτρια αγγλικά του πρώην πρωθυπουργού. Δεν στάθηκε, όμως, εκεί. Προχώρησε στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν επικίνδυνος για την Ελλάδα γιατί, λόγω του ανεπαρκούς χειρισμού των αγγλικών, δεν ήταν σε θέση να υπερασπίσει τα εθνικά συμφέροντα και να έχει επιτυχίες. Μπορούμε να προσάψουμε τα μύρια όσα στον πρώην πρωθυπουργό, αλλά διεθνές φιάσκο δεν είχαμε στα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ανοίγω εδώ άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής που με έχουν ενοχλήσει, όπως πχ ο ξαφνικός έρωτας με τις ΗΠΑ, η λυκοσυνεργασία με τον Νεντανιάχου και η ματαιόδοξη προοπτική του αγωγού East Med. Αυτοπεριορίζομαι στη σχέση των μέτριων αγγλικών με την αδυναμία διεθνών επιτυχιών, την οποία υπονοούσε η συνάδελφος από το ΕΚΠΑ. Η μοναδική δεινότητα στο χειρισμό του Μακεδονικού, όπου μαζί με τον κ Κοτζιά έδωσαν λύση σε ένα πρόβλημα δεκαετιών, ακυρώνει το επιχείρημα της.
Ταξικός καθωσπρεπισμόςΕδώ, όμως, μπαίνει ένα γενικότερο πολιτικό και βαθιά ταξικό πρόβλημα. Οι εκπρόσωποι της δεξιάς και του ακραίου κέντρου, κατά τεκμήριο απόφοιτοι καλών σχολίων, με σπουδές ή μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, είναι εξ αντικειμένου καλοί γνώστες των αγγλικών και η γλώσσα του σώματος φανερώνει την ταξική τους άνεση στα διεθνή φόρα. Οι εικόνες στην τηλεόραση του άνετου, γραβατομένου Μητσοτάκη σε σχέση με τον «χωρίς γραβάτα» Τσίπρα, που «ψαχνόταν». Τα ρατσιστικά σχόλια και οι γελοιογραφίες για τον πρώην πρόεδρο της Βουλής, ή ακόμη το σχόλιο της ειδικής συμβούλου της υπουργού Πολιτισμού (πρώην εκπροσώπου τάφου Αμφίπολης) ότι μετά τη νίκη της ΝΔ φυσάει νέος αέρας στους δρόμους, βλέπεις ανθρώπους καλοντυμένους, έφυγαν τα αμπέχονα, οι φούστες και οι αγράβατοι, είναι μερικά δείγματα μόνο του ταξικού καθωσπρεπισμού τους.
Το λάθος που κάνει η δεξιά και το ακραίο κέντρο είναι η βεβαιότητα αιτιώδους συνάφειας μεταξύ γνώσης ξένων γλωσσών/ταξικής προέλευσης, με παραγωγή θετικών πολιτικών αποτελεσμάτων στο εξωτερικό. Προφανώς, ένας πρωθυπουργός πρέπει να ξέρει καλά αγγλικά, χωρίς αυτό βέβαια να αποκλείει και το αντίθετο, όπως αποδεικνύουν οι συνεχείς, μέχρι τώρα, επιτυχίες του κ. Ερντογάν. Αλλά ένας αγγλομαθής, σπουδαγμένος στις ΗΠΑ, πρωθυπουργός χώρας της ΕΕ, δεν θα έκανε ποτέ το λάθος να υποστηρίξει την παράνομη δολοφονία ξένου αξιωματούχου, επίσημου επισκέπτη σε ξένη χώρα, μόνος αυτός από την ΕΕ. Και μετά το επίσημο διάβημα του Ιράν, να τρέχει ο υπουργός Εξωτερικών για να μαζέψει τα σπασμένα. Παρά την πρόθεση του κ Μητσοτάκη να είναι «προβλέψιμος», η πρωτοφανής απαξίωση του διεθνούς δικαίου από την πλευρά του, ήταν απρόβλεπτη και άκρως επικίνδυνη για τη χώρα. Οι προσπάθειες των φίλιων μέσων μαζικής ενημέρωσης να στρέψουν την προσοχή στα καλά αγγλικά του ή στην «κακιά στιγμή», δεν μπορούν να κρύψουν το μείζον: τις επαναλαμβανόμενες γκάφες του κ. Μητσοτάκη στο εξωτερικό και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Με δυο λόγια ένας «προβλέψιμος επικίνδυνος» πρωθυπουργός.