Παιχνίδια πολέμου με επίκεντρο τον λιβυκό εμφύλιο γενικεύονται στην ευρύτερη περιοχή ΝΑ Μεσογείου και Μ. Ανατολής. Η Λιβύη κινδυνεύει να μετατραπεί σε Συρία της Β. Αφρικής με ευθύνη των ΗΠΑ, της Ρωσίας των ισχυρών της ΕΕ και του μεγαλοϊδεατισμού του Ερντογάν.
Με το βλέμμα στραμμένο στη σύνοδο του Βερολίνου για το λιβυκό, από την οποία έχει αποκλειστεί η Ελλάδα με τη δικαιολογία ότι δεν συζητείται το μνημόνιο Τουρκία – Σάρατζ, η Αθήνα προχώρησε σε μια κίνηση υψηλού ρίσκου αναζητώντας έμμεσο τρόπο εκπροσώπησης των ελληνικών θέσεων μέσω του στρατάρχη Χαφτάρ, που επισκέφτηκε την Ελλάδα λίγο πριν τη μετάβασή του στο Βερολίνο.
Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από μια τέτοια κίνηση έγιναν ορατοί ήδη από την προβληματική δήλωση του υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια, η οποία μιλούσε για συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στο έδαφος της Λιβύης σε ενδεχόμενη ευρωπαϊκή επιχείρηση επιτήρησης της ανακωχής και επιβολής του εμπάργκο όπλων και μισθοφόρων.
Τη δήλωση αμέσως επέκρινε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή της, που ζητούσε να μη σταλεί έλληνας στρατιώτης σε ξένο έδαφος, ενώ χρειάστηκε να τη διορθώσει το ίδιο το υπουργείο Εξωτερικών με νεότερο κείμενο, σύμφωνα με το οποίο η σχετική φράση «αφορά αποκλειστικά παρατηρητές στο πλαίσιο ενός διεθνούς μηχανισμού επιτήρησης εκεχειρίας, αποκλείοντας την αποστολή ένοπλων δυνάμεων στη Λιβύη».
Το πόσο επικίνδυνο είναι να υπάρξει εμπλοκή σε πολεμικές ενέργειες στη σκιά επικίνδυνων σχεδιασμών των ΗΠΑ, σε μια περιοχή που το εύφλεκτο υλικό περισσεύει, φαίνεται και από δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία επίκειται αποστολή «Πάτριοτ» από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία. Με δήλωσή του ο Θ. Δρίτσας αρμόδιος τομεάρχης της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ «καλεί την κυβέρνηση να ακυρώσει κάθε τέτοια σκέψη, κάθε τέτοιο σχέδιο», καθώς «οι διεθνείς παρεμβάσεις και συμπεριφορές της Ελλάδας οφείλουν να στοχεύουν στην ειρήνη και τη συνεννόηση». Την ίδια ώρα ανακοινώνονται κοινές περιπολίες σκαφών Γαλλίας και Ελλάδας στην κρίσιμη περιοχή, που φέρνουν ακόμα πιο κοντά τον κίνδυνο εμπλοκής της χώρας σε συγκρούσεις που οργανώνουν και διαχειρίζονται άλλοι χωρίς το δικό της έλεγχο, εκτός των ορίων υπεράσπισης της εθνικής ακεραιότητας και κυριαρχίας.
Η εξασφάλιση της ακυρότητας των μνημονίων Τουρκίας και κυβέρνησης Σάρατζ δεν θα πραγματοποιηθεί με κινήσεις υψηλού ρίσκου και χαμηλής απόδοσης, αλλά με την ενεργό διπλωματία προώθησης της ειρήνης στην περιοχή και της πολυμερούς συνεννόησης στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Στην κατεύθυνση αυτή, η απειλή βέτο δεν φαίνεται να παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο, καθώς δεν προβλέπεται σχετική κοινοτική διαδικασία απόφασης της ΕΕ, που θα μπορούσε να μπλοκαριστεί με άρνηση ψήφου.
Μιλήσαμε και μιλάμε αρκετά για πόλεμο με σκοπό υποτίθεται την αποφυγή του. Για την ειρήνη και την εμπέδωσή της πότε θα μιλήσουμε και με ποιες πράξεις θα της δώσουμε την ευκαιρία να επικρατήσει;
•