Την εβδομάδα που μας πέρασε, οι δικάσιμοι της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής ήταν καθημερινές, με τους συνηγόρους των συνδικαλιστών-κομμουνιστών του ΠΑΜΕ να ξεδιπλώνουν, με τη σειρά τους, το κουβάρι που προσπάθησε να πλέξει η εισαγγελέας, ώστε να φανούν οι υποθέσεις ασύνδετες μεταξύ τους, και επομένως να καταρρεύσει το κατηγορητήριο. Οι ίδιοι έφεραν ξανά τις υποθέσεις στο προσκήνιο, περιγράφοντας αναλυτικά τα χαρακτηριστικά που τις συνδέουν, με κυρίαρχο τη ναζιστική ιδεολογία.
Η ναζιστική ιδεολογίαΈτσι, οι συνήγοροι [Χ. Στρατής, Μ. Μαλαγάρης και Τ. Σαπουντζάκης] επέμεναν ιδιαίτερα στο κίνητρο των εγκληματικών πράξεων των κατηγορουμένων, που “δεν ήταν άλλο παρά η αποκρουστική ναζιστική ιδεολογία”. Όπως τονίστηκε οι κατηγορούμενοι δράστες “δεν ωθήθηκαν στις εγκληματικές πράξεις τους από κάποια ατομική αντικοινωνική συμπεριφορά ή ατομική ροπή προς εγκληματική δράση, αλλά ως μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης ως ρομπότ, όπως χαρακτηριστικά είπαν οι μάρτυρες, ως στρατιώτες αυτής, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από τους μάρτυρες κατηγορίας και αποδείχτηκε από τα έγγραφα, υπακούοντας τυφλά στα κελεύσματα αυτής, τα οποία έχουν σαφή αναφορά στη ναζιστική ιδεολογία της οργάνωσης αυτής.” Δίχως, λοιπόν, την ανάδειξη της ναζιστικής ιδεολογίας -την οποία η εισαγγελική πρόταση εξαιρεί από την υπόθεση- “οι δεκάδες αυτές εγκληματικές ενέργειες που εξετάσαμε, θα φαίνονταν παράλογες και ακατανόητες.”
Με αυτό το σκεπτικό, αποκαλύπτεται πως η ηγεσία έχει ήδη καθορίσει -μέσω της ιδεολογίας- τις ομάδες στόχευσης. “Ο καθορισμός αυτός είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική επιλογή, δε γίνεται από τους φυσικούς αυτουργούς αλλά οριοθετείται από τη γενικότερη γραμμή, δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει ευθεία εντολή από την ηγεσία για συγκεκριμένο χτύπημα. Αν, άλλωστε, υπήρχε κάτι τέτοιο, αν π.χ. ο Μιχαλολιάκος έλεγε πηγαίνετε σκοτώστε το Λουκμάν, εδώ θα είχαμε κατηγορία ηθικής αυτουργίας και όχι διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Οι επιθέσεις γίνονται υπό συγκεκριμένο πλαίσιο εντολών και στοχοποίησης, στο οποίο εντάσσεται και η αρχή του αντικομμουνισμού”.
Τα χαρακτηριστικά των επιθέσεωνΤα χαρακτηριστικά των επιθέσεων είναι σχεδόν πανομοιότυπα. Όσον αφορά την επίθεση που δέχτηκαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, αποδείχτηκε πως αυτή ήταν οργανωμένη από τάγμα εφόδου που “ήρθε αιφνιδιαστικά και απέκλεισε το χώρο και κάθε δυνατότητα διαφυγής των θυμάτων”, συντονισμένη, με κατανομή ρόλων αφού “κανείς δεν έδρασε αυτόνομα” και χρονοδιάγραμμα, καθώς “τελείωσε με παράγγελμα”. Ο στόχος της είναι ανθρωποκτόνος, όπως προκύπτει πρώτον από τη φρασεολογία [“Θα πεθάνετε”, “θα γίνει ο τάφος σας”], δεύτερον από τα αντικείμενα που χρησιμοποιήθηκαν (στηλιάρια, ρόπαλα με καρφιά, γκόσες, δρεπάνια κ.λπ.) και τρίτον από τα χτυπήματα που δέχθηκαν οι συνδικαλιστές [χτύπημα στο κεφάλι στον Πουλικόγιαννη, τρύπα στο χέρι στον Ζύμαρη,, τρεις τρύπες στον ώμο από αιχμηρό αντικείμενο στον Διαμαντάκη, χτύπημα στο κεφάλι του Πουντίδη, χτυπήματα στη σπονδυλική στήλη και των ώμο στον Βαξεβάνη, σπασμένο χέρι στον Καραμπέρη]. Με αυτά τα στοιχεία, εύλογο ήταν το ερώτημα του Χ. Στρατή “πώς η εισαγγελική πρόταση για να δικαιολογήσει τη μη ανθρωποκτόνο πρόθεση, ισχυρίζεται ότι τάχα τα χτυπήματα στο σώμα των θυμάτων της επίθεσης δεν ήταν τόσο δυνατά όσο τα χτυπήματα στα ΙΧ. Με ποιο άραγε κριτήριο; Τι είδους δυναμόμετρο χρησιμοποιεί κανείς για να βγάλει το συμπέρασμα αυτό;” Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της επίθεσης είναι το ολιγόχρονο αυτής. Όπως προκύπτει από τα μηνύματα μεταξύ Λαγού και Πατέλη, αυτή διήρκησε επτά λεπτά. “Είναι μια καταδρομική επίθεση με ελάχιστο χρόνο, που δεν κατάφερε για λόγους άσχετους με τη θέληση των δραστών να πετύχει τον ανθρωποκτόνο στόχο της”.
Το ημερολόγιο που εξέδωσε η Χρυσή Αυγή για το 2020 είναι χαρακτηριστικό της στάσης αναμονής που τηρούν, μετά την εισαγγελική πρόταση, για να ξεκινήσουν ξανά τις επιθέσεις τους. Τη φράση του Γκέμπελς “Θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη” επέλεξαν ως κεντρικό τίτλο. Με αυτό τον τίτλο “κλείνει το μάτι στα μέλη ότι πλησιάζει ξανά η ώρα που θα μπορούν να κάνουν τα ίδια, να σφάζουν, να χτυπάν να δολοφονούν, να μπαίνουν σε σπίτια, να καταστρέφουν ζωές και περιουσίες, έχοντας πια την προβιά του πολιτικού τους κόμματος καθαρή και άσπιλη από κατηγορίες. Μια τέτοια απόφαση θα είναι το χειρότερο όπλο που θα μπορούσαν να έχουν γιατί θα χτυπάει κατευθείαν και θα πλήττει το μυαλό και τη συνείδηση του λαού”, κατέληξε ο Χ. Στρατής, ένας από τους συνηγόρους.
Ιωάννα Δρόσου Η ΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗΖήτησε την ανάκληση της εισαγγελικής πρότασης Η αγόρευση του Κώστα Παπαδάκη ολοκλήρωσε την εκπροσώπηση των αιγύπτιων αλιεργατών, παρουσία μάλιστα αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νομικών της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, αναδεικνύοντας με την κίνηση αυτή το διεθνή χαρακτήρα που έχει λάβει η δίκη.
Ο ίδιος ξεκίνησε απευθυνόμενος στους εισαγγελείς και καλώντας τους να ασκήσουν το δικαίωμα δευτερολογίας που έχουν «στο οποίο εμπεριέχεται και το δικαίωμα ανάκλησης της εισαγγελικής πρότασης». Στο ίδιο θέμα επανήλθε και κλείνοντας την αγόρευσή του.
Σαν πολλά δεν είναι;Στη συνέχεια απαρίθμησε σωρεία επιθέσεων της Χρυσής Αυγής, διαπιστώνοντας πως «μέχρι την 12η Ιούνη 2012 (σ.σ.: η μέρα επίθεσης στους αιγύπτιους αλιεργάτες) τα καταγεγραμμένα περιστατικά είναι 61. Στο υπόλοιπο του 2012 είναι 192. Έχουμε δηλαδή τριπλασιασμό των περιστατικών βίας (…) Σαν πολλά δεν σας φαίνονται κυρία εισαγγελέα για να είναι μεμονωμένα και να μην συνδέονται;», αναρωτήθηκε. Ακολούθως, περιέγραψε αναλυτικά πώς οργανώθηκε η «αιφνιδιαστική, πολυπρόσωπη και αποφασιστική επίθεση», όπως τη χαρακτήρισε, επισημαίνοντας πως «ήταν αποφασισμένοι εκείνο το βράδυ, οπωσδήποτε, να πραγματοποιήσουν τους εγκληματικούς τους σκοπούς», γι’ αυτό και πριν πάνε σπίτι είχε γίνει προσπάθεια εισβολής στο ψαράδικο του Αμπουζίντ Εμπάρακ. Επισήμανε και αυτός, με τη σειρά του, πως οι δράστες –και κατηγορούμενοι- αναγνωρίστηκαν από τα θύματα της επίθεσης, και μάλιστα ανεπιφύλακτα.
Αποδόμηση της πρότασης σε 24 σημείαΌπως ανέδειξε ο Κ. Παπαδάκης, όσα ξεδιπλώθηκαν κατά την πολύχρονη δίκη της Χρυσής Αυγής έγιναν με πρωτοβουλία της Πολιτικής Αγωγής, αναρωτώμενος ειρωνικά «η εισαγγελία συνέβαλε προσκομίζοντας κάποιο έγγραφο, ένα βίντεο, για να δείξει πως προσπάθησε να υποστηρίξει το κατηγορητήριο; Αν δεν υπήρχε η πολιτική αγωγή, δεν θα υπήρχε δίκη». Σε αυτό το σημείο αναφέρθηκε σε 24 σημεία της εισαγγελικής πρότασης. Ορισμένα από αυτά ήταν 1) το επιχείρημα πως ο «Ρουπακιάς σκότωσε για να ανέβει στα μάτια των άλλων». Η εισαγγελέας δεν εξήγησε στο συλλογισμό της ποια ήταν η κλίμακα αξιών αυτών των άλλων και ποια η σχέση του με τη Χρυσή Αυγή, 2) το επιχείρημα πως «αφαιρουμένων των πλημμελημάτων (σ.σ.: που η πρόταση μετέτρεψε τις κατηγορίες σε πλημμελήματα από κακουργήματα) έχουμε μόνο πέντε κακουργήματα». Ο Κ. Παπαδάκης απάντησε σχετικά πως «και κανένα να μην είχαμε, εγκληματική οργάνωση στοιχειοθετείται εφόσον αποδεικνύονται τα στοιχεία τους. Η τέλεση κακουργημάτων προβλέπεται ως σκοπός μόνο. Σε αυτά συντείνουν και τα πλημμελήματα», 3) το επιχείρημα πως «δεν ήταν στόχος ο Φύσσας. Σύμφωνα με πλείστες μαρτυρίες, αλλά και στοιχεία από την ΕΥΠ ήταν στόχος «και μάλιστα η ταχύτητα απόφασης, έγκρισης, σχεδιασμού και εκτέλεσης, το αποδεικνύει από μόνη της», 4) η παραδοχή ότι «δεν υπήρχαν μηνύσεις από θύματα αλλοδαπούς». Σε αυτό το σημείο ανάφερε χαρακτηριστικά πως «με τον τότε νόμο θα συλλαμβάνονταν τα θύματα αν πήγαιναν στα ΑΤ, χωρίς χαρτιά. Το Δικαστήριο έλαβε γνώση πολλών περιστατικών, αποφάσεων, κτ.λ, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν. Ερωτώ, υπήρξε άλλη εγκληματική οργάνωση με τόσα περιστατικά στον κόσμο;», 5) η εισαγγελέας δέχεται τον ισχυρισμό του Μιχαλολιάκου ότι οι ναζί έφυγαν από τη ΧΑ το 1992 στο συνέδριο. «Από πού προκύπτει αυτό; Άπειρα αντίθετα στοιχεία μέχρι και το 2013. Η επίκληση στον Χίτλερ, της Βαϊμάρης, τα άρθρα του Κασιδιάρη για τον Χίτλερ, οι ορκωμοσίες, τα τατουάζ, όλοι αυτοί τι είναι; Αποχωρήσαντες από το 1992; Δουλευόμαστε τώρα;»
Ιστορική ευθύνηΟ Κ. Παπδάκης κατέληξε πως «Το Δικαστήριο βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική ευθύνη, με τα βλέμματα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης στραμμένα πάνω του και με έκδηλη την αγωνία, αν η ναζιστική εγκληματική βία θα νομιμοποιηθεί 65 χρόνια μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης από τους φορείς που εκπροσωπούν τη δημοκρατία», καλώντας το δικαστήριο να καταδικάσει τους κατηγορούμενους για όσα τους προσάπτονται.
Ι.Δ.