Η είδηση που θα δεσπόσει στην επικαιρότητα τις επόμενες ημέρες κυοφορείται από μέρες σε ανήσυχα δημοσιεύματα. Δεν έχει μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί επισήμως, αλλά ούτε και έχει διαψευστεί κατηγορηματικά. Προφανώς κρίθηκε αρμοδίως ότι το ανεπιβεβαίωτό της για κάποιες μέρες θα καταστήσει πιο «εύπεπτο» —όταν επιβεβαιωθεί— αυτό που ήδη χαρακτηρίζεται από κύκλους της αντιπολίτευσης, αλλά και διπλωματικούς παράγοντες, ως «εν κρυπτώ» ανατροπή του δόγματος της εξωτερικής πολιτικής της χώρας:
Η πληροφορία ότι, για πρώτη φορά από την εποχή της ανάμιξή της, κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ, στον πόλεμο της Κορέας, με την αποστολή εκστρατευτικού σώματος εκεί από το 1950 έως το 1955, η Ελλάδα δραστηριοποιείται στρατιωτικά σε περιοχή εκτός της Μεσογείου, αποστέλλοντας —μετά από αίτημα της Ουάσινγκτον και πάλι— συστοιχία ελληνικών πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία, προς ανάσχεση της δράσης φιλο-ιρανικών δυνάμεων από το έδαφος της Υεμένης.
Η απόφαση, όπως αφέθηκε να διαρρεύσει, θέτει έμπρακτα υπό αμφισβήτηση την πάγια αρχή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας ότι η Ελλάδα αποτελεί δύναμη ειρήνης στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, συμμετέχοντας, από θέση αρχής —αλλά και ορθής κρίσης— μόνον σε ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ.
Προφανώς η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ όχι μόνο απέβη παντελώς άκαρπη σε ό,τι αφορά την αμερικανική υποστήριξη των ελληνικών θέσεων έναντι της τουρκικής προκλητικότητας, αλλά, επιπλέον, φαίνεται να επιφυλάσσει ιδιαιτέρως ανησυχητικές επιπλοκές στις σχέσεις της χώρας με το γεωπολιτικό περιβάλλον της στο εγγύτατο μέλλον, κυριολεκτικά: εντός εικοσιτετραώρων το υπουργείο Εξωτερικών είχε προχωρημένες επαφές με Σαουδάραβες εκπροσώπους στην Αθήνα για τη διευκρίνιση των τελευταίων λεπτομερειών της αποστολής των συστοιχιών.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά ανησυχητική εξέλιξη, καθώς έρχεται να προστεθεί στην υπονόμευση των αδιατάρακτων σχέσεων της Αθήνας με την Τεχεράνη από τη δημόσια δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι κατανοεί και, εμμέσως, επικροτεί τη δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί. Καταλαβαίνω, είπε «ότι η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη λαμβάνοντας υπόψη το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ».
Και ερωτάται: Καταλαβαίνει άραγε με την ίδια… ευθυκρισία ο κ. Μητσοτάκης τους κινδύνους στους οποίους εκθέτει «το εθνικό συμφέρον την Ελλάδας» η απόφασή του για τους Patriot; Γνώριζε, ευρισκόμενος στις αρχές του μήνα στις ΗΠΑ –οπότε, προφανώς, δεσμεύτηκε στον πρόεδρο Τραμπ για τους ελληνικούς Patriot, θέλοντας, προφανέστατα, να ξεπεράσει σε γαλαντομία και προβλεψιμότητα τον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος, κατά τη δική του επίσκεψη, νωρίτερα, στο Λευκό Οίκο είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο «η Τουρκία να αγοράσει αμερικανικούς πυραύλους Patriot»— γνώριζε, επαναλαμβάνουμε, ο κ. Μητσοτάκης ότι οι Patriot αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής αεράμυνας; Ότι είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα «μέσα» στη διάθεση της χώρας, καθώς μετρούν αρκετά χρόνια στον αμυντικό ιστό της Ελλάδας, από το 2003, που σημαίνει υψηλό επίπεδο ετοιμότητας και εξειδίκευσης του προσωπικού; Ότι όλες οι συστοιχίες είναι τοποθετημένες σε κομβικά σημεία του ελλαδικού χώρου, με τη έγνοια στραμμένη κυρίως στην εξ Ανατολών «ανήσυχη» γείτονα; Ότι τα συστήματα είναι τοποθετημένα με ακρίβεια τέτοια που η απομάκρυνσή τους θα δημιουργήσει ένα κενό δυσαναπλήρωτο από τις άλλες αντιαεροπορικές δυνάμεις; Ότι μαζί με τη συστοιχία θα μετεγκατασταθεί στη Σαουδική Αραβία και η αφρόκρεμα των χειριστών, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον αποτρεπτικό ρόλο που υπηρετούν —με επάρκεια αναγνωρισμένη από κάθε... ενδιαφερόμενο— στην ελληνική επικράτεια;
Γνωρίζει, εντέλει, ο πρωθυπουργός, ποιο κέρδος προσδοκά για τη χώρα με την κίνηση του αυτή; Αγνοεί την προνομιακή μεταχείριση που επιφυλάσσει ο πρόεδρος Τραμπ στον Ταγίπ Ερντογάν, τη δήλωσή του ότι είναι «μεγάλος οπαδός» του Τούρκου προέδρου, ότι «είμαστε φίλοι εδώ και πολύ καιρό», ότι «κατανοούμε ο ένας τη χώρα του άλλου, καταλαβαίνουμε από πού προερχόμαστε και πού βρισκόμαστε», ότι χάριν της φιλίας τους είναι διατεθειμένος να παραβλέψει τη «σοβαρή πρόκληση», όπως είπε, της αγοράς των ρωσικών S-400 από την Τουρκία, αισιοδοξώντας ότι «οι δύο χώρες θα καταφέρουν να επιλύσουν την κατάσταση»; Αγνοεί τους κινδύνους που εγκυμονεί για την Ελλάδα η μονοσήμαντη πρόσδεσή της στις επιλογές της διοίκησης Τραμπ σε μια περιοχή όπου διακυβεύονται άμεσα συμφέροντά της, όταν ακόμη και ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον έχει πει ότι η προσέγγιση του κ. Τραμπ και της αμερικανικής πολιτικής για την Τουρκία υπαγορεύεται από προσωπικά οικονομικά συμφέροντα;
Αγνοεί όλα αυτά ο κ. Μητσοτάκης; Ή μήπως, πράγμα απείρως χειρότερο, παραβλέπει ηθελημένα όλες τις αντενδείξεις επειδή έχει επενδύσει το πολιτικό του μέλλον στη σχέση εξάρτησης της χώρας –αυτής που, κατά τα λεγόμενά του, «έχει να κυβερνήσει»— από τις ΗΠΑ, αναχρονιστικά προσκολλημένος στα πρότυπα με τα οποία η συντηρητική παράταξη κυβέρνησε τη χώρα στο παρελθόν;
Το μέλλον δεν προδιαγράφεται ευοίωνο. Η κυβέρνηση δεν είχε την ετοιμότητα να αποτρέψει τον αποκλεισμό της χώρας από τη Διαδικασία του Βερολίνου, με αποτέλεσμα στο φιάσκο της πρωθυπουργικής επίσκεψης στον Λευκό Οίκο να προστεθεί άλλη μια ήττα. Αστοχώντας να εκτιμήσει σωστά το πλέγμα συμφερόντων στην περιοχή και να εμπλακεί καταλλήλως, κατάφερε το χειρότερο: να απαλλαγεί η Γερμανία από τις ευθύνες της έναντι της Ελλάδας ως κοινοτικού εταίρου της επικαλούμενη παιδαριώδη επιχειρήματα.
Ακολούθησε μια έκρηξη αντιγερμανικών αναλύσεων από μερίδα του φιλοκυβερνητικού τύπου — που εντός εικοσιτετραώρου ακολουθήθηκε από συνετότερες προτροπές κατευνασμού… Στερνή μου γνώση. Όφειλαν να θυμούνται ότι η διοίκηση Τραμπ έχει βάλει στόχο τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν ο κ. Μητσοτάκης δεν το έχει ξεχάσει, η αμέσως επόμενη εικασία είναι μία: Κρίνοντας ότι εκεί οδεύουν τα πράγματα επέλεξε να θέσει εαυτόν υπό την αιγίδα των Patriot.
Άλλη μια πρόκληση για την αξιωματική αντιπολίτευση…
Κωστής Γιούργος