«Ως η καλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της ελληνικής αγοράς για το 2020 αναδείχθηκε η Εθνική Ασφαλιστική, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Best Car, που διοργανώνει κάθε χρόνο το περιοδικό “Auto Τρίτη”» (ψήφισαν ηλεκτρονικά οι αναγνώστες του περιοδικού). Αυτή την «είδηση» (βλέπε διαφήμιση) βρίσκει κάποιος «γκουγκλάροντας» για την εν λόγω εταιρεία.
Αυτό που λίγοι γνωρίζουν (και δύσκολα θα δουν κάπου δημοσιευμένο), είναι ότι η Εθνική Ασφαλιστική ανήκει στις εταιρείες που κάνουν χρήση των εικονικών εργολαβιών, απασχολώντας προσωπικό δύο ταχυτήτων.

1 στους 3 είναι εργολαβικός!

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου των εργαζομένων στην εταιρεία, Γιάννη Πετσαλάκη, σήμερα απασχολούνται σε αυτήν μέσω της ICAP (εκ των μεγαλύτερων παιχτών στο χώρο της μεσιτείας στην αγορά εργασίας) 219 εργαζόμενοι έναντι 668 μόνιμων εργαζόμενων, δηλαδή για κάθε 3 εργαζόμενους υπηρετεί και ένας μέσω της ICAP.
Η πιο παλιά εργαζόμενη μέσω ICAP θα κλείσει το 2020 τα 19 χρόνια συνεχόμενης εργασίας στην Εθνική Ασφαλιστική. Οι 113 υπηρετούν συνεχόμενα πριν από το 2010, κλείνουν δηλαδή πάνω από 10 χρόνια στην Εθνική Ασφαλιστική!
Ο μέσος μικτός μισθός τους μόλις που ξεπερνάει τα χίλια ευρώ (1014 ευρώ) για τους εργαζόμενους στις κεντρικές υπηρεσίες και τα 750 ευρώ για τους εργαζόμενους στο τηλεφωνικό κέντρο.
Για τα δικαιώματα αυτών των εργαζόμενων, ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Εθνικής Ασφαλιστικής, το μόνο σωματείο στο χρηματοπιστωτικό κλάδο το οποίο έχει εγγράψει ως μέλη του και τους εργαζόμενους στην Εθνική Ασφαλιστική μέσω εργολαβικών εταιρειών (ύστερα από αλλαγή του καταστατικού του), πραγματοποίησε στις αρχές Ιανουαρίου πανελλαδική απεργία.
Η Εθνική Ασφαλιστική δεν αποτελεί εξαίρεση: το φαινόμενο των εργολαβικών και των ενοικιαζόμενων τείνει να λάβει μεγάλες διαστάσεις, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι μόνο δεν βάζει φρένο, αλλά ξηλώνει με μεθοδικότητα κάθε μέτρο στοιχειώδους προστασίας των εργαζόμενων αυτών -όπως το άρθρο 9 του νόμου 4554/2018, για τη «συνευθύνη», με το οποίο είχε τεθεί φραγμός στην καταχρηστική επίκληση των εργολαβιών με σκοπό την αποφυγή εργοδοτικών υποχρεώσεων και την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Για αναλυτικότερη παρουσίαση του φαινομένου των εικονικών (περί αυτού πρόκειται) εργολαβιών δείτε επίσης το ρεπορτάζ «Τι σημαίνει να είσαι ενοικιαζόμενος, εργολαβικός εργαζόμενος» (solomonmag.com, 14/1/2020).

Ιστορική απόφαση

Και ενώ η εργολαβοποίηση γενικεύεται ανεξέλεγκτα σε αρκετούς κλάδους, μία εργαζόμενη της Εθνικής Ασφαλιστικής πήρε στα χέρια της, στις 7 Ιανουαρίου 2020, σύμφωνα με το σωματείο, μία ιστορική απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Όπως εξηγεί στην «Εποχή» ο Γ. Πετσαλάκης, πρόκειται για την πρώτη τελεσίδικη απόφαση που κρίνει το καθεστώς εργασίας των «ενοικαζόμενων» εργαζόμενων στην Εθνική Ασφαλιστική και έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι αναγνωρίζει ότι η ICAP σύναψε με την Εθνική Ασφαλιστική «Σύμβαση Έργου» για το δανεισμό, που στην πραγματικότητα ήταν σύμβαση δανεισμού εργαζομένων. Ότι δηλαδή οι υπάλληλοι αυτοί (μέσω ICAP) είχαν αντίστοιχα καθήκοντα και ίδιες συνθήκες εργασίας με το τακτικό προσωπικό της Εθνικής και επομένως δεν υπήρχε λόγος διαφοροποίησης τους στους όρους εργασίας τους.
Για αυτόν το λόγο και υποχρεώνει την Εθνική Ασφαλιστική να καταβάλει στην εργαζόμενη 8.951,93 ευρώ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής. Ποσό που ισούται με τα χρήματα που η εργαζόμενη θα λάμβανε αν ήταν τακτική υπάλληλος του κανονικού της εργοδότη (Εθνική Ασφαλιστική) και όχι ενοικιαζόμενη με τον εικονικό τρόπο που προαναφέραμε. Σύμφωνα με τον Γ. Πετσαλάκη, η εργοδοσία αναμένεται να προσφύγει στον Άρειο Πάγο.
Ουσιαστικά, το Εφετείο αναγνώρισε αυτό που οι ενοικιαζόμενοι βιώνουν καθημερινά: εργάζονται στις εγκαταστάσεις της (εκάστοτε) εταιρείας που κάνει χρήση των υπηρεσιών τους, αλλά τυπικά και μόνο θεωρούνται υπάλληλοι άλλης εταιρείας, στο πλαίσιο μιας σύμβασης εργολαβίας που οι δύο εταιρείες έχουν συνάψει μεταξύ τους.
Με τον υποκρυπτόμενο δανεισμό οι εργοδότες απαλλάσσονται από τις βασικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τον νόμο (4052/2012) του κατ’ επάγγελμα δανεισμού, δηλαδή:
την ίση αμοιβή του δανειζόμενου προσωπικού με το τακτικό προσωπικό και
την υποχρέωση πρόσληψης του εργαζομένου από τον έμμεσο εργοδότη μετά από χρονικό διάστημα 36 μηνών.

Ποιος ασκεί το διευθυντικό δικαίωμα;

Μία ακόμα πρόσφατη (πρωτόδικη αυτή τη φορά) απόφαση (2237/2019) δικαίωσε άλλη εργαζόμενη μέσω της ICAP (στην Εθνική Τράπεζα), η οποία απολύθηκε το 2017 από «εκδικητικότητα» (όπως το δικαστήριο αναγνώρισε), ενώ η εταιρεία υποχρεώνεται να καταβάλει το ποσό των 13.682,72 ευρώ με το νόμιμο τόκο.
Η εργαζόμενη είχε καταγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας ότι η άμεση προϊστάμενή της –στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ)- της είχε πετάξει ντοσιέ κατά πρόσωπο, γεγονός το οποίο δεν αντέκρουσαν οι εκπρόσωποι της ΕΤΕ και της ICAP, που παραστάθηκαν στην εξέταση της υπόθεσης.
Το σημαντικό στοιχείο στην απόφαση αυτή είναι η αναφορά του δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία: «η επίβλεψη και ο έλεγχος των υπαλλήλων της [της ICAP] ασκούνταν από τα τέσσερα άτομα εκ των οποίων τρία ήταν υπάλληλοι της ΕΤΕ και ένα της εναγομένης [ICAP]».
Μάλιστα, η καταγεγραμμένη επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων καταρρίπτει τους ανυπόστατους ισχυρισμούς της διοίκησης της τράπεζας: ότι δήθεν οι εργαζόμενοι μέσω των τρίτων εταιρειών εργάζονται στο πλαίσιο «έργου», επομένως δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ αυτών και των υπαλλήλων της τράπεζας. Και ότι δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά εκτελούν τυποποιημένες εργασίες υπό την επίβλεψη του «εργολάβου».
Η τράπεζα και η εταιρεία έχουν δεσμευθεί ότι δεν θα προσφύγουν στο Εφετείο. Άρα, αυτή είναι ακόμα μία τελεσίδικη απόφαση που αναδεικνύει αυτό το καθεστώς στον τραπεζικό κλάδο (βλέπε αναλυτικά στο προαναφερθέν ρεπορτάζ του solomonmag.com), στον οποίο, σύμφωνα με τον Σύλλογο Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικό Τομέα, τουλάχιστον το 10% είναι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι.

Tάσος Γιαννόπουλος
ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet