Από αριστερά η υπουργός Παιδείας και επικεφαλής της Αριστερής Συμμαχίας, Λη Άντερσον, η πρόεδρος του Κέντρου Κάτρι Κούλμουνι, η πρωθυπουργός Σάνα Μαρίν και η εκπρόσωπος των Πρασίνων Μάρι Οχίσαλο. Συνήθως δεν μετέχει σε ανάλογες φωτογραφίσεις η πρόεδρος του Σουηδικού Κόμματος Άνα Μάγια Χένρικσον.
Του Νίκου ΣερβετάΣε μία χώρα όπου η κοινωνία, ακολουθώντας την πανευρωπαϊκή τάση, γίνεται όλο και πιο συντηρητική, όπου οι σχέσεις στην οικονομία και την παραγωγή αλλάζουν ριζικά και το ακροδεξιό κόμμα «Αληθινοί Φινλανδοί» φέρεται να είναι πρώτο στις δημοσκοπήσεις (22%), το κόμμα της Αριστεράς, συμμετέχοντας στην πεντακομματική κυβέρνηση συνασπισμού, έχει επωμιστεί την υποχρέωση να καταδείξει στους πολίτες ότι υπάρχει εναλλακτική πολιτική για αποτελεσματική διαχείριση, πέρα από εθνικισμούς και νεοφιλελεύθερες απορυθμίσεις.
«Η κυβερνητική πολιτική στη Φινλανδία δεν ασκείται με θεαματικούς ρυθμούς. Συντελείται σε βάθος χρόνου και με θεσμοθετημένες διαδικασίες. Η συμμετοχή της Αριστερής Συμμαχίας στην κυβέρνηση ενισχύει την προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η απορρύθμισης των υπηρεσιών του Κράτους Πρόνοιας, των εργασιακών σχέσεων και οι ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία, που με μεθοδικότητα επιδιώκουν τα αστικά κόμματα και οι κύκλοι πολιτικής πίεσης, όπως τα συλλογικά όργανα των εργοδοτών. Σημαντικό θέμα είναι η διασφάλιση του ρόλου και της δύναμης των συνδικάτων. Ο περιορισμός της ισχυρής παρουσίας των συνδικάτων είναι και από τους κύριους στόχους των αστικών δυνάμεων» λέει στην «Ε» ο πολιτικός επιστήμονας Βαγγέλης Πατούχας, ο οποίος είναι, εδώ και πολλά χρόνια, μόνιμα εγκατεστημένος στο Ελσίνκι.
Μετά τις εκλογές του περασμένου Απριλίου, το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα υπό την ηγεσία του τότε προέδρου του Άντι Ρίνε, ο οποίος εκπροσωπούσε στο κόμμα την αριστερή και συνδικαλιστική πτέρυγα, σχημάτισε κυβέρνηση με τη συμμετοχή εκτός των Σοσιαλδημοκρατών (17,7% με 40 έδρες) του Κέντρου (13,8% - 31) των Πράσινων (11,5% - 20) της Αριστεράς (8,2% - 16) και του Σουηδικού Κόμματος (4,5% - 9). Ο Άντι Ρίνε βρέθηκε στο στόχαστρο των αστικών κομμάτων, όπως αποκαλούνται στις χώρες του Βορρά τα συντηρητικά κόμματα. Με πρόφαση την κακή διαχείριση της απεργίας των ταχυδρομικών υπαλλήλων αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος.
Τον αντικατέστησε η Σάνα Μαρίν, που έγινε η νεότερη σε ηλικία πρωθυπουργός στον κόσμο, η οποία δεσμεύτηκε να συνεχίσει το πολιτικό πρόγραμμα της κυβέρνησης του. Βασικοί στόχοι είναι η αναθεώρηση της κοινωνικής πολιτικής της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης, η ενίσχυση των κρατικών πρωτοβουλιών για την απασχόληση και η εφαρμογή μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Ένα σημαντικό θέμα που ισχύει στη Φινλανδία είναι ότι τα μέτρα που λαμβάνει η εκάστοτε κυβέρνηση τελούν υπό την αυστηρή επιτήρηση θεσμοθετημένων οργάνων. Σε πρόσφατη έκθεσή της η ομάδα των Σοφών, που λειτουργεί συμβουλευτικά αλλά έχει βαρύνουσα γνώμη και αποτελείται από πανεπιστημιακούς καθηγητές των Οικονομικών, επέκρινε την κυβέρνηση για «χαλαρή δημοσιονομική πολιτική με συνέπεια μεσοπρόθεσμα την αύξηση του δημοσίου χρέους» όπως αναφέρει στην «Ε» ο Βαγγέλης Πατούχας.
Ως αποτέλεσμα της λογικής της συναίνεσης, που από παράδοση σχηματίζουν κυβέρνηση συνασπισμού είτε «αστική» είτε «σοσιαλιστική» όπως η σημερινή, η θέση του πρωθυπουργού στη Φινλανδία έχει θεσπιστεί με βάση την αρχή του «πρώτου μεταξύ ίσων» από τους επικεφαλής των κομμάτων. Στο πρόσωπο της πρωθυπουργού, Σάνα Μαρίν, αντικατοπτρίζονται οι τάσεις που υπάρχουν στην φινλανδική κοινωνία για ανανέωση των τρόπων πολιτικής λειτουργίας και ενίσχυσης των καινοτόμων δράσεων στη διαχείριση των ζητημάτων κοινωνικής πολιτικής και απασχόλησης. Τα στοιχεία αυτά, εύκολα αναφέρονται, είναι σχετικά δύσκολο όμως να τα δει στην πλήρη εφαρμογή τους κάποιος που δεν τα βιώνει.
«Η Φινλανδία χαρακτηρίζεται από τον πειραματισμό» συνεχίζει ο Βαγγέλης Πατούχας. «Η απασχόληση την εποχή των τεχνολογικών εξελίξεων αποκτάει άμεση προτεραιότητα. Η Σάνα Μαρίν επιδιώκει την αντιμετώπιση του ζητήματος σε συνδυασμό με τις κοινωνικές και πολιτισμικές του διαστάσεις. Οι σκέψεις που εξέφρασε πριν την ανάληψη της πρωθυπουργίας περί μείωσης των ωρών εργασίας εντάσσονται στην προβληματική για την αντιμετώπιση των πολλαπλών ζητημάτων που σχετίζονται με την απασχόληση. Ο κίνδυνος των νέων μορφών φτώχειας και κοινωνικής περιθωριοποίησης είναι ορατός». Η υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή μειώνει ήδη σημαντικά την φυσική παρουσία των εργαζομένων στον χώρο εργασίας με αποτέλεσμα τη δημιουργία κοινωνικών ζητημάτων. Επίσης, η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη και με τη τάση για μείωση των φορολογικών εσόδων λόγω της αγοράς εταιριών από διεθνή κεφάλαια και μεταφοράς των μονάδων παραγωγής στο εξωτερικό. Ορατό είναι το φαινόμενο η αύξηση του ΑΠΕ να μη μεταφέρεται στην κοινωνία, αλλά να καταλήγει σε απρόσωπους κεφαλαιακούς διεθνείς κύκλους.
Στο πλαίσιο αυτό των πολλαπλών προκλήσεων και των δημοσιονομικών πιέσεων, η Αριστερά, μέσω της κυβέρνησης της Σάνα Μαρίν επιδιώκει με καινοτόμες πολιτικές να αποτρέψει την απορρύθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και την κοινωνική περιθωριοποίηση.