Την Κυριακή, 26/1, έγινε μια σημαντική κινητοποίηση μπροστά στο Jumbo της Πρέβεζας, από το Εργατικό Πρέβεζας, το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων και τον τοπικό εμπορικό σύλλογο, για την προάσπιση της κυριακάτικης αργίας απέναντι στην απόφαση του ιδιοκτήτη τής επιχείρησης να λειτουργεί το κατάστημα όλες τις Κυριακές. Η απόφαση αυτή αφορούσε και το Jumbo της Κατερίνης.
Η επιχείρηση -αξιοποιώντας την απόφαση από το 2013 του αντιπεριφερειάρχη Πρέβεζας Στράτου Ιωάννου και σημεία του μνημονιακού νόμου 4472/2017, που ζητά αιτιολογημένη και μετά από υποχρεωτική διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς απόφαση του αντιπεριφερειάρχη- λειτούργησε ως λαγός στην προσπάθεια κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και αποφάσισε το άνοιγμα του καταστήματός της όλες τις Κυριακές του χρόνου.
Οι εργαζόμενοι απέκλεισαν το χώρο μπροστά στο κατάστημα, εκφράζοντας την αντίθεσή τους σε τέτοιες πρακτικές και υπερασπιζόμενοι το βασικότατο εργασιακό δικαίωμα της κυριακάτικης αργίας. Η απόφαση του αντιπεριφερειάρχη είναι έωλη και καταχρηστική, αφού κατά τη διαβούλευση οι τοπικοί φορείς διαφώνησαν με την επέκταση του μέτρου για όλες τις Κυριακές, δεν ορίσθηκε ακριβώς η περιοχή επέκτασής του, δεν αιτιολογήθηκε επαρκώς και παρερμήνευσε το «και άλλες Κυριακές», που ορίζει ο ισχύων νόμος, σε «όλες τις Κυριακές».
Πέρα, όμως, από το πρόδηλο της καταχρηστικότητας της απόφασης, υπάρχει και η ουσία: η νεοφιλελεύθερη επίθεση σε πλήρη εξέλιξη, για να συντρίψει τα ήδη περισταλμένα εργασιακά δικαιώματα στο όνομα της θεοποίησης του κέρδους και της ανάπτυξης για λίγους. Κανείς από τους κήνσορες της αγοράς και τους οσφυοκάμπτες του συστήματος δεν μετράει την αναγκαιότητα της ξεκούρασης, της αναψυχής των εργαζομένων, της συνύπαρξης με την οικογένειά τους, της αποφόρτισης μετά από μια εξαντλητική εβδομάδα. Κανείς δεν υπολογίζει τη ζημιά στα μικρομάγαζα, τις οικογενειακές επιχειρήσεις, την τοπική οικονομία, που πλήττονται ανελέητα από τέτοιες πρακτικές. Πρακτικές που ενθαρρύνονται από την αδυναμία των εργαζομένων να αντιδράσουν οργανωμένα στις εντολές του επιχειρηματικού κεφαλαίου, λόγω του φόβου της απόλυσης και της ανεργίας, και με το δόλωμα του μπόνους 75% στην κυριακάτικη αμοιβή, υπομένουν το εξοντωτικό επταήμερο.
Με βάση αυτά, καταλαβαίνουμε πια ότι η υπόθεση δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των εργαζομένων στην επιχείρηση, αλλά γίνεται κτήμα ενός κινήματος υπεράσπισης από τα κάτω. Οι ευθύνες του τοπικού Εργατικού Κέντρου είναι τεράστιες. Δεν αρκούν οι ανακοινώσεις και οι ισχνές και αποκαρδιωτικές παραστάσεις διαμαρτυρίας, δεν βοηθούν οι άκαπνες αντιπαραθέσεις διάφορων ιδιοκτητών της εργατικής τάξης. Χρειάζονται συγκεκριμένες μετωπικές πρωτοβουλίες, με αξιοποίηση των θετικών ψηφισμάτων του δημοτικού συμβουλίου, με πρόσκληση σε μια ενιαία κινηματική δράση με όλους τους φορείς της κοινωνίας: επαγγελματικό - βιοτεχνικό επιμελητήριο, συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, άλλα σωματεία. Στόχος πρέπει να είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών: υπάρχουν κι άλλες μέρες για να καταναλώσουμε αγαθά… Όχι την Κυριακή.
Σπύρος Παγκράτης, Πάνος Λελοβίτης,μέλη της Ν.Ε. Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ