Του Θωμά ΤσαλαπάτηΕννέα Μητσοτάκηδες μπαίνουν σε ένα μπαρ. Κερνά ο ένας τον άλλο. Ενθουσιασμένοι με τα κοινά που βρίσκει ο ένας στον άλλο. Τα πουλιά κελαηδούν, ο ήλιος καίει και είναι ωραίο να είσαι Μητσοτάκης σε τούτο τον κόσμο τον κακό. Οι κουβέντες διαδέχονται η μία την άλλη, με ένταση και συμφωνία. Όλες γυρίζουν γύρω από το ίδιο θέμα, αγαπημένο θέμα, όλων τους και του καθενός ξεχωριστά: Το πώς είναι να είσαι Μητσοτάκης σε τούτο τον κόσμο τον κακό. Όλοι συμφωνούν πως είναι χρέος, αλλά είναι ταυτόχρονα και μεγάλη ευθύνη. Και δυσκολία. Και κόπος. Αλλά κυρίως ευθύνη. Γιατί ένα επώνυμο δεν είναι γράμματα τυχαία στη σειρά, μια τυχαία αναφορά να σε κάνει να ξεχωρίζεις απ’ τον δίπλα. Το όνομα είναι τίτλος. Τίτλος αριστείας. Τίτλος αριστοκρατίας. Προνόμιο διαχείρισης. Και εύνοιας των θεών. Στο τέλος φεύγουν όλοι τους αλληλοκερασμένοι. Κανένας τους δεν πλήρωσε και κάποιος βούτηξε τη σαλατιέρα.
Εννέα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη καλεσμένα να μιλήσουν στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών.
Στο δρόμο όλοι τους κοιτούν. Εννέα Μητσοτάκηδες κατηφορίζουνε τον δρόμο. Γιατί όταν είσαι Μητσοτάκης κάθε δρόμος μετατρέπεται σε κατηφόρα. Είναι που υποκλίνεται για να τον περπατήσεις. Έτσι λοιπόν κατηφορίζουν, με τα μάτια των γύρω να κοιτούν. Και είναι λίγο το αλκοόλ του μπαρ, λίγο η δύναμη, η σιγουριά, η αυτοπεποίθηση που νιώθεις όταν βρίσκεσαι με ομοίους που τους κάνει να ανταγωνίζονται. Και έτσι προσπαθούν να δείξουν ποιος είναι πιο πολύ Μητσοτάκης απ τον άλλο. Δύσκολο αγώνισμα. Είναι σαν να σφίγγεσαι για να προσπαθήσεις να ψηλώσεις. Εννέα Μητσοτάκηδες προσπαθούνε να ψηλώσουν. Να επεκταθούν, να γίνουν Μητσοτάκηδες έστω λίγο, έστω ένα εκατοστό περισσότερο. Αλλά το παιχνίδι είναι καταδικασμένο. Όλοι ξέρουμε ποιο είναι το άθροισμα όταν προσθέτεις εννέα Μητσοτάκηδες: ένα επώνυμο.
Είναι ένα παιχνίδι με καθρέφτες. Εννέα Μητσοτάκηδες κοιτάζουν τους εαυτούς τους. γοητευμένοι απ όσα τους προσκόμισε η τύχη και μοίρα. Είναι σαν να κοιτάζεις το γαλάζιο του ουρανού (άλλος θα έλεγε σαν να βάζεις ένα τηλεσκόπιο στον ήλιο). Κοιτάζουν με τις ώρες σαν το είδωλο που αντικρίζουν να απαντά όλες τις ερωτήσεις που δεν ειπώθηκαν. Μα έτσι όμοιοι που στέκουν ο ένας δίπλα στον άλλο, δεν ξέρουν τελικά ποιος είναι Μητσοτάκης και ποιος καθρέφτης. Και μες στην περίεργη συνειδητοποίηση καταλήγουν πως δεν είναι σίγουρο αν και οι ίδιοι –όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά- είναι Μητσοτάκηδες ή είδωλα σε καθρέφτες, αντικατοπτρισμοί, οάσεις που αγάπησαν τόσο έντονα τον εαυτό τους που έγιναν αληθινοί. Δεν έχει τελικά και τόση σημασία. Γιατί σ ετούτο τον κόσμο τον κακό Μητσοτάκης είναι η όαση που πίστεψε.
Δείτε τους τώρα καταφθάνουν. Ηχείστε σάλπιγγες, τύμπανα πιάστε έναν άγριο εορταστικό ρυθμό (μισό χαρά, μισό ευθύνη). Δεν είναι χώρα θλιμμένων εδώ, εδώ ακόμα και οι νεκροί σηκώνονται να χειροκροτήσουν. Για δείτε τους λοιπόν, εννέα Μητσοτάκηδες περνούν τις πύλες. Γιρλάντες βγαίνουν απ το στόμα τους, κομφετί από τα αυτιά τους, τα μάτια τους αναβοσβήνουν φωτορυθμικά ενώ τα κεφάλια τους στριφογυρίζουν. Το πανηγύρι των αρίστων άρχισε και θα είστε όλοι στο τραπέζι. Ως καλεσμένοι ή ως πιάτα. Θα δείξει. Γιατί η ευθύνη είναι η γιορτή της λογικής. Το προνόμιο ο τρόπος όλων μας να ευχαριστήσουμε την μοίρα και τους θεούς μας και αυτός ο καλύτερος απ όλους τους δυνατούς τους κόσμους. Δεν υπάρχουν εδώ θλιμμένοι. Όσους δεν καταφέραμε να πνίξουμε ανοιχτά του Αιγαίου, τους γδύσαμε στους δρόμους μας και έτσι γυμνούς τους κυνηγάμε. Γιατί η χαρά οφείλει να είναι γυμνή, έτσι ώστε να μην έχει τσέπες (ποιος ξέρει τι μπορεί να κρύψει εκεί μέσα). Εννιά Μητσοτάκηδες χορεύουν εκκωφαντικά. Γιατί ακόμα και αν είμαστε εννιά μπορείς –στον κόσμο ετούτο τον κακό- να είσαι Μητσοτάκης μονάχα μια φορά.
Υπάρχουν εκεί έξω εννέα Μητσοτάκηδες (και πολλοί ακόμη φοβάμαι, ίσως και με διαφορετικά ονόματα). Και είχαν όλοι τους κάτι να πουν. Βγείτε λοιπόν έξω απ τις αίθουσες χωριάτες, τα μόνα ικανά αυτιά να μας ακούσουν είναι τα δικά μας.
Εννέα Μητσοτάκηδες πηγαίνουν στους Δελφούς. Αλλά μένουν μακριά απ το μαντείο. Γιατί οι Μητσοτάκηδες δεν αρέσκονται στις ερωτήσεις. Γιατί Μητσοτάκης είναι η απάντηση όποια και αν είναι η ερώτηση.
http://tsalapatis.blogspot.com/