Εκλογές με συμμετοχή 39,9% και εκατομμύρια στους δρόμους
Σε προηγούμενο φύλλο της εποχής (10/11/2019) γράφαμε για το λαϊκό ξεσηκωμό στην Αλγερία και το αναδυόμενο πρωτόγνωρο και μαζικό κίνημα (hirak - χιράκ), έκφραση της συσσωρευμένης για πολλά χρόνια οργής των λαϊκών πρωτίστως κοινωνικών στρωμάτων, της νεολαίας και των γυναικών.
Περιληπτικά, η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι της οργής, ήταν η ανακοίνωση ότι ο υπέργηρος και βαριά ασθενής τότε πρόεδρος Α. Μπουτεφλίκα θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος για 5η συνεχόμενη θητεία στις επερχόμενες τότε προεδρικές εκλογές (Απρίλης 2019). Αψηφώντας την απαγόρευση των διαδηλώσεων (από το 2001), εκατομμύρια αλγερινοί-ές* ξεχύθηκαν ορμητικά στους δρόμους όλης σχεδόν της χώρας την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019 και απαίτησαν την άμεση παραίτηση του Μπουτεφλίκα, “δημοκρατία” και “να φύγει το διεφθαρμένο σύστημα”. Ο Μπουτεφλίκα, υπό την πίεση των μαζικών διαδηλώσεων και τη συμβουλή του στρατού (βασικός πυλώνας της εξουσίας) παραιτείται και ορίζονται νέες εκλογές για τις 4 Ιουλίου.
Παρά την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων και την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε αυτές, τις αθρόες συλλήψεις διαδηλωτών-τριών και στελεχών κομμάτων της αντιπολίτευσης, τις δυσανάλογα μεγάλες ποινές φυλάκισης κ.λπ, το χιράκ ενδυναμώνεται και συνεχίζει να διαδηλώνει, κάθε Παρασκευή και Τρίτη η φοιτητική νεολαία, απαιτώντας τον εκδημοκρατισμό και των εκλογικών διαδικασιών. Σ’ αυτό το κοινωνικο πολιτικό πλαίσιο, οι εκλογές αναβάλλονται και η διεξαγωγή τους ορίζεται στις 12 Δεκεμβρίου. Οι προσδοκίες ότι μέχρι τις εκλογές το χιράκ θα έχει αποδυναμωθεί λόγω κόπωσης και καταστολής, ευτυχώς, δεν ευοδώθηκαν.
«Ψηφίζουμε στους δρόμους»- «Θέλουμε ελευθερία»Το χιράκ καταγγέλλει το καθεστώς ότι χρησιμοποιεί τις εκλογές σαν μέσο αναγέννησης του συστήματος, που κατέχει για πάρα πολλά χρόνια την εξουσία και αρνείται κατηγορηματικά να νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του αυτές τις αντιδημοκρατικές εκλογές, στις οποίες και οι πέντε υποψήφιοι πρόεδροι συγκαταλέγονται στο “σύστημα μπουτελφίκα”, σε πλήρη αντίθεση με το βασικό αίτημα του κινήματος να μη συμμετέχουν ως υποψήφιοι πρόεδροι το πολιτικό προσωπικό των τελευταίων είκοσι χρόνων της προεδρίας Α. Μπουτεφλίκα.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το καθεστώς προκειμένου να πειθαναγκάσει τους πολίτες να ψηφίσουν κινητοποίησε στο έπακρο όλα τα μέσα που διαθέτει: δυνάμεις ασφαλείας, πελατειακά δίκτυα, ασφυκτική λογοκρισία σε δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ και κάθε λογής απαγορεύσεις. Τις τελευταίες 15 ημέρες επιστρατεύτηκαν συστηματικά τα γνωστά μας σκιάχτρα του ξένου δαχτύλου (Ε.Ε) και του εσωτερικού εχθρού (αυτονομιστικό κίνημα της περιοχής της Καμπύλιας).
Από την άλλη μεριά, όσο πλησίαζαν οι εκλογές τόσο ξαναμεγάλωναν οι διαδηλώσεις της Παρασκευής με αποκορύφωση τις διαδηλώσεις την παραμονή των εκλογών (αυτήν τη φορά Πέμπτη) που σε κάποιες πόλεις ήταν μεγαλειώδεις και πρωτοφανείς με ενδεικτικό παράδειγμα την Κωσταντίνη (τρίτη σε πληθυσμό πόλη – 850εκατ. κάτοικοι). Είναι κυρίως σε αυτές τις διαδηλώσεις που καταγράφηκε το ξεπέρασμα του φόβου, η αυτοπεποίθηση και η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών - τριών, αλλά και η σταθερή και ενεργή συμμετοχή στο χιράκ και χαμηλών/μεσαίων στρωμάτων της αποκαλούμενης μεσαίας τάξης.
Η ημέρα των εκλογών κίνησε σχετικά ειρηνικά με εξαίρεση τις σοβαρές συγκρούσεις κατοίκων-αστυνομίας στην περιοχή της Καμπύλιας, της περιοχής των βερβερίνικων εθνοτήτων και των απαγορευμένων ουσιαστικά γλωσσών που “απελευθέρωσε” το χιράκ, της συστηματικής πολιτισμικής καταπίεσης από τη κεντρική εξουσία και των εξεγέρσεων για αυτόνομο/ενισχυμένων αρμοδιοτήτων καθεστώς.
Τελικά, στις εκλογές, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία, ψήφισε μόνο το 39,9% που είναι το χαμηλότερο ιστορικά και εκλέχτηκε από τον πρώτο γύρο ο Α.Τεμπούν, παλιός “γνώριμος” του συστήματος, πρώην βραχύβιος υπουργός του Μπουτελφίκα (2017) και με το γιο του στη φυλακή για διακίνηση μεγάλης ποσότητας κοκαΐνης.
Η εκλογική διαδικασία, ωστόσο, ανέδειξε και το σοβαρό ζήτημα της ανυπαρξίας των όποιων οργανωτικών δομών του χιράκ. Όπου, λοιπόν, είχαν αυτοδημιουργηθεί λαϊκές επιτροπές γειτονιάς/μικρών δήμων ή άλλης μορφής συλλογικότητες δεν βρέθηκαν στις κάλπες ελάχιστα ψηφοδέλτια ή κανένα .
Ενας χρόνος χιράκ. Και μετά τί;Το χιράκ “γιόρτασε” τα πρώτα του γενέθλια την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου (53η Παρασκευή) και πέρασε με μεγάλη επιτυχία το τεστ αντοχής που ανέμεναν και οι δύο πλευρές με σχετική αγωνία.
Οι εκλογές και η τυπική έστω νομιμοποίηση του εκλεγμένου προέδρου προσδίδει νέες όψεις στην πολιτική πραγματικότητα που μεταβάλλεται. Αυτή τη νέα πραγματικότητα έχει το χιράκ να παλέψει για να πετύχει το στόχο του: την ανατροπή του βαθιά νεοφιλελεύθερου, αντιδημοκρατικού - αυταρχικού και φαύλου καθεστώτος. Απαιτούνται πολλά και δύσκολα, ωστόσο είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η επιλογή μορφών οργάνωσής του.
Γεωργία Ντούσια* Ενδεικτικά, 14 εκατ. σε όλη τη χώρα και 1 εκατ. στο Αλγέρι στις 16/3/2019.Σημείωση: Η Αλγερία είναι η μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής και του αραβικού κόσμου. Έχει 43 εκατ. κατοίκους (2019) με το 55% να είναι έως 30 ετών και το 75% έως 50 ετών και το προσδόκιμο ζωής (2016) είναι 76,4 χρόνια για τους άντρες και 77,4 για τις γυναίκες.