Στη ζωή μας υπάρχουν περίοδοι με εξάπλωση ασθενειών, έξαρση ιώσεων, διασπορά μικροβίων. Με διάφορους τρόπους τα αντιμετωπίζουμε. Κάθε νέα διάδοση χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση. Σήμερα αντιμετωπίζουμε τον κορονοϊό. Για την περίπτωση γράφονται διάφορα, κι επιχειρούνται άλλα. Είμαστε στην αρχή.
Μια περίπτωση προστασίας από μικρόβια παρουσιάζεται στο αθησαύριστο χρονογράφημα Η «Μικροβιακή Ένωσις Λέσβου» του Στράτη Μυριβήλη, που δημοσιεύθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1925 στην εφημερίδα Ταχυδρόμος της Λέσβου. Διακρίνουμε το ιδιαίτερο χιούμορ του Μυριβήλη, τη φαντασία του· μια απολύμανση, με ασβέστωμα, την κάνει θέμα χρονογραφήματος. Σ’ αυτό παρατηρούμε να παρουσιάζεται παραστατικά η πραγματικότητα της δημόσιας ζωής, της σχετικής με την υγιεινή των δημόσιων χώρων, των καταστημάτων τροφίμων, τη δική μας, των υπηρεσιών· μιας άλλης εποχής, αλλά μπορούμε να κάνουμε τον παραλληλισμό με ότι ζούμε σήμερα. Ας μας μείνει η εύθυμη προσέγγιση, κι ας πούμε τη λαϊκή φράση «κι αυτό θα περάσει».
Αριστείδης Καλάργαλης Η «Μικροβιακή Ένωσις Λέσβου»Του Στράτη ΜυριβήληΜόλις πήγα να σηκώσω το ποτήρι το νερό κάτι πήρε το μάτι μου να κολυμπά στο βάθος του. Επήρα το κουταλάκι της ζαχαριέρας, και το ’βγαλα με προσοχή στο πιατάκι μου, κι ετοιμαζόμουνα να φωνάξω το γκαρσόνι για να του κάνω δριμυτάτας παρατηρήσεις. Το ζωάριον εστηλώθη στα πισινά του όσο μπορούσε περισσότερον αξιοπρεπώς και μου έγνεψε με ένα από τα μπροστινά ποδαράκια του.
- Μια στιγμή, σας παρακαλώ. Αφήστε το γκαρσόνι ήσυχο. Δεν είμαι μύγα, κύριε δημοσιογράφε, ούτε σκουληκάκι, ούτε νεροβδέλλα, ούτε ζούζουλο, ούτε μαμούδι.
• Τι διάβολο λοιπόν, είσαι;
• Είμαι ένα αξιότιμον καθ’ όλα Μικρόβιον, παγκοσμίως περίφημον από την Επιστήμην η οποία ασχολείται νυχθημερόν διά τας συνηθείας μου, τα γούστα μου, τα ήθη και τα έθιμά μου.
- Δεν είναι δυνατόν. Καθ’ όσον ξέρω απ’ το σχολειό, τα μικρόβια είναι ορατά μόνον διά μικροσκοπίου. Εσύ, να μη βασκαθείς…
- Ναι, ναι! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παράπονα διά την υγείαν μου. Μα μην ξεχνάτε κιόλας ότι εγώ είμαι μικρόβιον εντόπιον σχεδόν, εγκλιματισθέν εν Λέσβω, ένθα και περνώ ζωήν και κόταν. Είμαι άλλωστε και πρόεδρος της Μ. Ε. Λ. (Μικροβιακή Ένωσις Λέσβου), βλέπετε δε και σεις πόσον καλοθρεμμένο είμαι.
- Και δε μου λες που στην οργή βρέθηκες μες το ποτήρι μου; Με πήρες ίσως για τον κ. Νομίατρο;
- Α, όχι δα, με προσβάλλετε. Πρώτον και κύριον δεν ήλθα με καμίαν δολοφονικήν αποστολήν εναντίον σας. Πολύ ολιγότερον εναντίον το κ. Νομιάτρου, ο οποίος αισχρώς συκοφαντείται ως εχθρός μας, ενώ είναι ακόμη αβλαβέστερος από σας διά τα συμφέροντα της «Μ.Ε.Λ.». Ήρθα απλώς για να κουβεντιάσουμε φιλικά, για να σου χορηγήσω μίαν συνέντευξιν η οποία θα ενδιαφέρει πολύ το αναγνωστικόν κοινόν. Έτσι σηκώθηκα και ήρθα εκ μέρους της «Μ.Ε.Λ.» για να μην έρθουν όλα τα μέλη μαζί.
- Αυτό δα θα μου έλειπε!
- Μην τρομάζετε έτσι. Η ολομέλεια με περιμένει εδώ απ’ έξω, συγκεντρωμένη μέσα σ’ ένα μπακάλικο.
- Μήπως ανησυχεί διότι αργήσατε τόσο;
- Μπα μην πειράζεσθε.
- Είναι βεβαίως μαζί τους και τα Μικρόβια της Πανούκλας;
- Και της Πανούκλας και της Φθίσεως και του Καρκίνου και της Μηνιγγίτιδος και του Τύφου, (εις την οικογένειαν των οποίων έχω την τιμήν να ανήκω και εγώ) και του Ελώδους και…
- Φτάνει, σε παρακαλώ. Μου ’κοψες το αίμα. Λέγε γρήγορα σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμος. Θέλετε να παρακαλέσω τον κ. Μπούμπουρα να μη ρίχνει ασβέστη στα ντουρσέκια; Θέλετε ο οδοκαθαριστής…
- Πρώτον και κύριον ν’ αφήσεις ήσυχον τον κ. Νομίατρον να ρίχνει κάπου κάπου κανένα ντενεκέ ασβέστη. Αυτό δε βλάφτει καθόλου ούτε εμάς ούτε σας, ούτε εκείνον. Το πολύ πολύ θα εισπράξει καμιάν ευαρέσκειαν του Υπουργείου την οποίαν θα διαβάσουμε εμείς μέσα στην εφημερίδα που θα τυλίξει ο μπακάλης το τουλουμοτύρι του κ. Νομιάτρου και θα σπάσουμε στα γέλια μαζί του.
- Ώστε δεν φοβάστε από τα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον σας…
- Αστειεύσθε. Σε τόπο που δεν φτάνει το νερό για να πιούνε, όχι για να πλυθούνε. Σε πόλη που δεν έχει υπονόμους, και όλοι οι δρόμοι της είναι λίμνες και λόφοι ακαθαρσιών. Σε τόπο όπου όλα τα φαγώσιμα είδη είναι εκτεθειμένα στις σκόνες, στις μύγες και σε κάθε βρόμα φιλικήν της Μ.Ε.Λ. Σε τόπο που τα μπακαλόπουλα σαλιώνουν το χαρτί που θα σου τυλίξουν τον ταραμά, και τα χαρτονομίσματα κολνάνε σαν σάπια κουρέλια. Σε τόπο όπου δέκα οικογένειες κατοικούν σ’ ένα σπίτι που καθότανε πριν μια οικογένεια. Σε τόπο όπου τα γκαρσόνια φτερνίζονται πάνω απ’ τους καφέδες, και σκουπίζουνται με την παλάμη. Σε τόπο όπου οι πρόσφυγες που εξασφάλισαν μια καμαρούλα με μιαν αυλή τριών τετραγωνικών μέτρων και δίχως νερό και απόπατο, κάνουν συγχρόνως και κτηνοτροφία και ορνιθοτροφία και χοιροτροφία. Σε τόπο όπου οι ακαθαρσίες τρέχουνε μες τους δρόμους. Σ’ αυτόν τον τόπο θέλεις να φοβηθούμε από τα ασβεστοχριστικά μέτρα που λαμβάνεται εναντίον μας; Μα είναι ξεκαρδιστικόν, κύριε. Πώς;
- Το ομολογώ! Ομολογώ ότι ζούμε, όσοι ζούμε δηλ. ακόμη εδώ, μόνον από την φιλάνθρωπον μακροθυμίαν σας, και σας παρακαλώ να διαβιβάσετε τα αισθήματα της ευγνωμοσύνης μας και εις ολόκληρον το Διοικητ. Συμβούλιον της Μ.Ε.Λ. Καθώς και εις την ολομέλειάν της, εις την οποίαν ευχόμεθα έτη μικρόβια και μακρόβια.
- Θα το κάνω πολύ ευχαρίστως. Και τώρα φεύγω, και σ’ αφήνω γεια!
- Άιντε στο καλό να μη σε περιμένουν κ’ οι άλλοι.
Εκείνη τη στιγμή το γκαρσόνι εμέτρα κάτι πενηντάλεφτα, γλύφων διαρκώς τον δείκτην και τον αντίχειρα. Το Μικρόβιον έδωσε ένα σάλτο και ετρύπωσε ανάμεσά τους.