Ελεύθερες προβολές ταινιών και συναυλιών στο διαδίκτυο
«Πλέγματα του απογεύματος» (Meshes of the afternoon) της Maya Deren
«Οι ταινίες μου κοστίζουν όσα ξοδεύει το Χόλιγουντ για κραγιόν». Με τη φράση της αυτή η, η γεννημένη στη Ουκρανία, αμερικανίδα σκηνοθέτρια, Μάγια Ντέρεν δήλωνε τη σύγκρουση της αμερικάνικης πρωτοπορίας της δεκαετίας του ’40 με το Χόλιγουντ, που βέβαια δεν ήταν μόνο οικονομική, όμως η επιλογή να κοστίζει μια ταινία όσο μερικά κραγιόν πρόσφερε την τεράστια ελευθερία στους καλλιτέχνες να αναπτύξουν ένα σινεμά προσωπικό, μια γλώσσα που μετέδιδε τις εμμονές και το φανταστικό κόσμο του δημιουργού σε αντίθεση με την εικόνα του κόσμου, όπως την παρουσίαζαν οι κυρίαρχες παραγωγές του Χόλιγουντ. Οι ταινίες γυρισμένες ως επί το πλείστον σε σουπερ8 ή 16mm, είχαν έντονο το στοιχείο του χειροποίητου, καθώς ο/η σκηνοθέτης/τρια αναλάμβανε όλα τα στάδια της ταινίας και συνήθως συμμετείχε και ως ηθοποιός σε αυτήν. Η μνήμη, η ψυχολογική αναστάτωση, οι εικόνες σε μορφή ονείρου, η υποκειμενική χρήση της κάμερας και το μοντάζ που, σύμφωνα με τους ιστορικούς του σινεμά, χαρακτηρίζουν τον αμερικάνικο πρωτοποριακό κινηματογράφο του ’40 τοποθετούν την πρώτη ταινία της Μάγια Ντέρεν
Meshes of the Afternoon ακριβώς στο ξεκίνημά του. Η ίδια, πρωταγωνιστώντας σε αυτήν, πρόβαλε το γυναικείο σώμα μακριά από το χολιγουντιανό πρότυπο που παρουσιαζόταν όπως το είχε μεταπλάσει το αντρικό βλέμμα.
Η ταινία, σημείο αναφορά για το γυναικείο κινηματογράφο, γυρίστηκε το 1943 με τη συμμετοχή του οπερατέρ και επίσης σκηνοθέτη άντρα της Alexander Hammid. Το
Meshes of the Afternoon είναι μια ταινία έντονα επηρεασμένη από το σουρεαλισμό, όπως όμως έχει επισημανθεί είναι οι σχέσεις και η «συμπεριφορά» των πραγμάτων που προκαλούν αλλόκοτη αίσθηση, όχι το παραποιημένο σχήμα τους ή η οπτική αυταπάτη, χαρακτηριστικό των σουρεαλιστών. Έτσι στο φιλμ, που ακολουθεί τη δομή του ονείρου, μορφές και αντικείμενα γίνονται αντιληπτά και παρουσιάζονται μέσα από το ασυνείδητο της γυναίκας, προτείνοντας πολλαπλές ερμηνείες. Ο ασφαλής χώρος του σπιτιού μεταβάλλεται, γίνεται απειλητικός και ανοίκειος. Τα αντικείμενα, όπως το μαχαίρι για το ψωμί, χάνουν τη λειτουργική τους χρήση και, όπως και το λουλούδι που εμφανίζεται διαρκώς, αποκτούν συμβολική σημασία. Ήδη από την πρώτη σκηνή, το κλειδί της εξώπορτας γλιστράει μόνο του μακριά από το χέρι της γυναίκας, δείγμα της άρνησής της να δεχτεί ό,τι αντιπροσωπεύει γι’ αυτήν το σπίτι. Αργότερα, η ίδια, σε κατάσταση ύπνωσης, βλέπει τον εαυτό της να τρέχει στο δρομάκι έξω από αυτό - ενώ μια μαυροφορεμένη μορφή με καθρέφτη στη θέση του προσώπου - αφορμή για πλείστες λακανικές ερμηνείες - κυριαρχεί σε όλο το φιλμ. Το φως της ηλιόλουστης Καλιφόρνιας με όλες τις σκιές της αντικαθίσταται στο τέλος από τη σκοτεινιά και το θάνατο.
www.youtube.com/watch?v=JoETYvwI7I0 14’ Ψηφιακές ξεναγήσεις σε μουσεία
Η ψηφιακή περιήγηση σε μουσεία, πινακοθήκες και μνημεία ή και σε αρχαιολογικούς χώρους, μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα, ακόμη και συναρπαστική, ανάλογα με τις εφαρμογές του κάθε μουσείου, ενώ προσφέρονται πολλές δυνατότητες για διαδικτυακά παιχνίδια καθώς και ειδικές ευφάνταστες εφαρμογές για τα παιδιά: όπως να «παρέμβουν» με την επινοητικότητά τους και με «χρώματα και πινέλα» να δημιουργήσουν παραλλαγές αγαλμάτων στα μνημεία της Ακρόπολης.
Στην Ελλάδα: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο [
namuseum.gr]. Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης [
amth.gr]. Λευκός Πύργος [
lpth.gr]. Νομισματικό Μουσείο [
nummus.gr]. Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο [
ebyzantinemuseum.gr]. Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού [
mbp.gr]. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου [
heraklionmuseum.gr]. Μουσείο Ασιατικής Τέχνης [
matk.gr]. Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων [
amio.gr]. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας [
igoumenitsamuseum.gr]. Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας [
tegeamuseum.gr]. Μουσείο Μπενάκη, [
benaki.org]. Eθνική Πινακοθήκη [
nationalgallery.gr/el/sulloges.html].
Ιταλία, Ρώμη: Μουσεία του Βατικανού. Μας υποδέχονται εντυπωσιακά με ένα βίντεο και προβάλλονται έργα, και όχι μόνο του Μιχαήλ Αγγέλλου, από πολλές αίθουσες αλλά δεν υπάρχει καμιά εφαρμογή προς το παρόν. [www.museivaticani.va/content/museivaticani/en.html και www.romeingreek.eu/?p=11235]
Ολλανδία, Άμστερνταμ: Κρατικό Μουσείο (Rijksmuseum). Προσφέρεται για περιπετειώδεις virtual περιπάτους, οι επιμελητές του Μουσείου μοιράζονται με τους επισκέπτες βίντεο των αγαπημένων τους έργων, ενώ οι χρήστες με τις ανάλογες εφαρμογές διαμορφώνουν οι ίδιοι τις διαδρομές τους. Η διαδραστική εμπειρία με το διάσημο έργο του Ρέμπραντ
Νυχτερινή Περίπολος σε βυθίζει στο συναρπαστικό κόσμο του πίνακα και με αστυνομική διάθεση. [
www.rijksmuseum.nl/en]
ΗΠΑ, Ν. Υόρκη: Μητροπολιτικό Μουσείο Μetkids (τομέας του μουσείου για παιδιά). Ένας τεράστιος παιδότοπος για παιδιά και μεγάλους. Στον τεράστιο χάρτη με τα εκθέματα σε μορφή παιδικών σκίτσων, επιλέγεις τι θα δεις, ενώ με τη Μηχανή του Χρόνου ταξιδεύεις σε χρονικές περιόδους, διαλέγεις τις ηπείρους και τις σπουδαίες ιδέες που θα ακολουθήσεις. Απλώς πατάς το κουμπί. [
www.metmuseum.org/art/online-features/metkids/explore]
Σοφία Ξυγκάκη