Η Εθνική Λυρική Σκηνή ανακοίνωσε πως η διακεκριμένη υψίφωνος Ζανέτ Πηλού έφυγε την Δευτέρα 27 Απριλίου σε ηλικία 83 ετών. Με πλούσιο ρεπερτόριο λυρικής και δραματικής σοπράνο και με συνεργασίες με μέγιστους μαέστρους και σκηνοθέτες, η Ζανέτ Πηλού συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους ερμηνευτές του παγκόσμιου λυρικού θεάτρου. Η καλλιτεχνική της πορεία σφραγίζεται από εμφανίσεις σε όλα τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ και λυρικά θέατρα του κόσμου.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και σπούδασε μουσική στη γενέτειρά της και στην Ιταλία. Την απόφαση να γίνει καλλιτέχνης του μελοδράματος την πήρε το 1950 ύστερα από μία παράσταση της όπερας «La Boheme» με την Miralda Fevero και τον Mario del Monaco. Σπούδασε τραγούδι στο Μιλάνο και σε νεαρή ηλικία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με το ρόλο της Βιολέτας στην «Traviata» του Βέρντι, στο Teatro Smeraldo του Μιλάνου. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 αρχίζει να διαγράφεται η αξιόλογη διεθνής καριέρα της όταν εμφανίστηκε στο θέατρο «Ο Φοίνικας της Βενετίας» ως Μιμί («La Boheme») και Βιολέτα («La Traviata»). Σταθμός όμως στις ερμηνείες της θεωρείται η ερμηνεία της και πάλι στη Μιμί, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1965 στην Κρατική Όπερα της Βιένη, οπότε ανακηρύσσεται ως έξοχη Μιμί στους απαιτητικούς μουσικούς κύκλους της Βιένης. Στην καριέρα της έχει κληθεί κατ’ επανάληψη να ερμηνεύσει μεγάλα έργα σε συνεργασία με τους μεγαλύτερους μαέστρους, σκηνοθέτες και καλλιτέχνες της εποχής της (Αλφρέντο Κράους, Κάρλο Μαρία Τζουλίνι, Τζουζέπε Ντι Στέφανο, Πλάθιντο Ντομίνγκο, Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, Ζούμπιν Μέτα, Ζιλ Ντασέν, Καρλ Μπεμ κ.ά.).
Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε την περίοδο 1969-1985 σε παραγωγές τόσο στο Θέατρο Ολύμπια όσο και στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Αξέχαστη η πρώτη εμφάνισή της με την «Τουραντότ» στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1969, καθώς και η ερμηνεία της ως Ντόνα Ελβίρα στον «Ντον Τζιοβάνι», και πάλι στο Ηρώδειο το 1976, και αργότερα η εμφάνισή της στους «Γάμους του Φίγκαρο» στο Ολύμπια. Και φυσικά, η Μπατερφλάι. Το 1998 πρωταγωνίστησε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην πρώτη πανελλήνια παρουσίαση της όπερας «Πελλέας και Μελισσάνθη» του Ντεμπισί.
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της τιμήθηκε επανειλημμένα. Μεταξύ άλλων, τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με τον τίτλο του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών, ενώ το 1998 της απονεμήθηκε το Βραβείο «Απόλλων» της Εταιρείας Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σωματείου «Υποτροφίες Μαρία Κάλλας», ενώ ασχολήθηκε συστηματικά και με τη φωνητική διδασκαλία.
Θαυμάζοντας τις έξοχες ερμηνείες της αλλά και με αφορμή τη δισκογραφική έκδοση από τον Σείριο μιας συλλογής από 4 CD, υπήρξε προσκεκλημένη μου σε ραδιοφωνική εκπομπή. Η συλλογή με τίτλο «Zeannette Pilou - Les Chemins de l’ amour» είναι ένα πραγματικό αφιέρωμα στην τέχνη της, καθώς περιέχει όλες τις συγκλονιστικές ερμηνείες του ρεπερτορίου της. Το οποίο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ρόλων λυρικής και δραματικής υψιφώνου της ιταλικής και γαλλικής εργογραφίας όπως Ιουλιέττα (Ρωμαίος και Ιουλιέττα), Μανόν, Σουζάννα (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Μελισσάνθη (Πελλέας και Μελισσάνθη), Νέντα (Παλιάτσοι), Λιου (Τουραντότ), Τσο-Τσο-Σαν (Μαντάμα Μπατερφλάι), Ντόνα Ελβίρα (Ντον Τζοβάνι), Δυσδαιμόνα (Οθέλλος) και Μαργαρίτα (Φάουστ).
Θυμάμαι με συγκίνηση την απλότητα και την ευγένεια της. Είχε προτείνει στο δίωρο της εκπομπής να ακουστούν οι ερμηνείες της στις όπερες του Πουτσίνι, ήταν ο αγαπημένος της. Και όπως μου είπε, αρκετά νωρίς ερμήνευσε την Τσο-Τσο-Σαν, στη «Μαντάμα Μπατερφλάι», για πρώτη φορά στην Αρένα της Βερόνας. Ένα ρόλο που στη συνέχεια έχει ερμηνεύσει πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο, σχεδόν, τον κόσμο: από το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και τη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, την Κρατική Οπερα της Βιένης, το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Βέλγιο, τη Νάπολη αλλά και την Αθήνα, αφού η «Μαντάμα Μπατερφλάι» της Ζανέτ Πηλού εγκαινίασε τη σεζόν 1976-1977 της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Αλλά και με την Μιμί από τη «La Boheme» του Πουτσίνι έκανε μεγάλη καριέρα στο Θέατρο της Βιένης, που έκτοτε έγινε, όπως μου είπε, «δικό της», αφού έμεινε πολλά χρόνια εκεί. Πίστευε ότι οι ηρωίδες του Πουτσίνι πάνε πιο πολύ στη φωνή της. Η Ζανέτ Πηλού, πολυβραβευμένη και δημιουργική, έχει αφήσει μια ξεχωριστή σφραγίδα στον κόσμο της όπερας.
Εκφράζω μέσα από το κείμενο αυτό τη λύπη και τη βαθιά συγκίνησή μου για το θάνατό της.
Λιάνα Μαλαδρενιώτη