Του Στράτου ΚερσανίδηΟλόκληρη η κινηματογραφική βιομηχανία -ή βιοτεχνία, όταν μιλάμε για τη χώρα μας- έχει αναστείλει κάθε δραστηριότητα. Όμως οι λέξεις αυτές δεν είναι απρόσωπες καθώς πίσω τους βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, η πλειοψηφία των οποίων αυτή τη στιγμή στερούνται και των απολύτως αναγκαίων για την επιβίωσή τους.
Η Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης-Οπτικοακουστικός Τομέας (ΕΤΕΚΤ-ΟΤ), σε επιστολή της προς τα συναρμόδια υπουργεία, εκφράζει τα αιτήματα του κινηματογραφικού κλάδου και ζητά την ικανοποίησή τους από την Πολιτεία. Όπως σημειώνεται στην επιστολή, «στην Ελλάδα, ακολουθώντας την λογική της παγκόσμιας κινηματογραφικής κοινότητας, όλες οι κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές σταμάτησαν, δημιουργώντας ανεργία 100% στον κλάδο» και ζητά «την άμεση οικονομική στήριξη των μελών της ΕΤΕΚΤ που εργάζονται σε όλους τους κλάδους και τις ειδικότητες του κινηματογραφικού και τηλεοπτικού χώρου, είτε ήταν σε συνθήκη πρόσληψης, η οποία διακόπηκε εξαιτίας του κορονοϊού, είτε μένουν άνεργοι εξαιτίας του ότι εγχώριες και ξένες κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές ακύρωσαν τα γυρίσματα για τον ίδιο λόγο, καθιστώντας τους έτσι μακροχρόνια άνεργους».
Σε δεύτερη επιστολή, στην οποία τίθενται εκ νέου τα αιτήματα, γίνεται αναφορά στα μέτρα τα οποία έχουν παρθεί σε άλλες χώρες της ΕΕ. Σε αντίθεση με τη σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης, στη Γερμανία δίνεται έκτακτη οικονομική επιχορήγηση ώστε να πληρωθούν οι άμεσες ανάγκες όπως τα ενοίκια των κινηματογράφων, των μουσικών συλλόγων, των καλλιτεχνικών ατελιέ. Επίσης διευκολύνεται η πρόσβαση στη βασική κοινωνική ασφάλιση και για τα φυσικά πρόσωπα που αυτοπασχολούνται στον πολιτισμό. Για ένα εξάμηνο, η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε πως δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα προσωπικά περιουσιακά στοιχεία, θα γίνει ευκολότερη η πρόσβαση στα επιδόματα παιδιών και θα αναγνωρίζονται τα έξοδα στέγασης και θέρμανσης. Για το σκοπό αυτό θα διαθέσει, μαζί με τους Δήμους, το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ!
Στη γειτονική μας Ιταλία, η κυβέρνηση ενέκρινε νομοθετικό διάταγμα για τη στήριξη των εργαζομένων και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τουριστικούς και πολιτιστικούς κλάδους. Σε αυτό περιλαμβάνεται και ένα ταμείο έκτακτης ανάγκης για ζωντανές παραστάσεις, ταινίες και οπτικοακουστικά έργα συνολικού ύψους 130 εκατομμυρίων ευρώ. Το ποσό αυτό έχει δεσμευτεί το 2020 για την υποστήριξη φορέων, δημιουργών, καλλιτεχνών, ηθοποιών και ερμηνευτών ή εκτελεστών που επηρεάζονται από τους περιορισμούς που επιβάλλονται για την αντιμετώπιση της πανδημίας και για επενδύσεις που αποσκοπούν στην αναζωογόνηση αυτών των τομέων. Επίσης σύμφωνα με αυτό το διάταγμα οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία, τον κινηματογράφο και τον οπτικοακουστικό τομέα, θα έχουν πρόσβαση σε έκτακτα επίπεδα αποζημίωσης που αποσκοπούν στη συγκράτηση των αρνητικών επιπτώσεων των περιορισμών έκτακτης ανάγκης που επιβάλλει η κυβέρνηση.
Παρόμοια μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους στον κινηματογράφο και την τηλεόραση έχουν ανακοινωθεί και από τις κυβερνήσεις της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Δανίας και της Φιλανδίας.
Ενίσχυση της παραγωγήςΑν η κυβέρνηση θέλει στα αλήθεια να ενισχύσει τον κινηματογράφο, το ποσό του 1,8 εκατομμυρίων ευρώ που διαθέτει για ταινίες μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων και ντοκιμαντέρ είναι πέρα γα πέρα ανεπαρκές, σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Σκηνοθετών-Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ). Επειδή το ποσό αυτό αφενός δεν κάνει καμία αναφορά σε ταινίες μικρού μήκους αφετέρου υπολείπεται δραματικά σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Επίσης, πρέπει να ενισχυθούν όλες οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι, να υπάρξουν ακόμη μεγαλύτερες ελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις του κλάδου, καθώς η προβλεπόμενη ύφεση κατά 10% θα σημάνει την καταστροφή για πολλές από αυτές. Προκειμένου δε οι επιχειρήσεις παραγωγής να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, είναι αναγκαία η αναπροσαρμογή των ιδιωτικών συμφωνητικών με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και την ΕΡΤ, έτσι ώστε να πληρωθούν, όχι με την παράδοση του έργου αλλά νωρίτερα.
Επιπλέον θα πρέπει να ληφθεί πρόνοια για τις δόσεις των δανείων τα οποία λήγουν μέσα στην έκτακτη περίοδο και να προβλεφθεί η μακροχρόνια επιμήκυνση αποπληρωμής τους. Έτσι οι τράπεζες και άλλοι προμηθευτές να μην απαιτούν νομικά και να μην προχωρούν σε αναγκαστικές αποπληρωμές, αλλά αντίθετα να διευκολύνουν ώστε οι εξόφληση των πληρωμών και των εισπράξεων να γίνει μακροπρόθεσμα.
Τέλος, να δημιουργηθεί ένα Ταμείο για τον Πολιτισμό (κάτι παρόμοιο με αυτό που δημιουργήθηκε στην Ιταλία) ώστε να συγκρατηθούν όσο γίνεται οι αρνητικές επιπτώσεις οι οποίες έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της υγειονομικής και κατ’ επέκταση κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Να ενισχυθούν οι κινηματογραφικές αίθουσεςΈνας άλλος πυλώνας της κινηματογραφικής δραστηριότητας ο οποίος έχει πληγεί είναι οι κινηματογραφικές αίθουσες, των οποίων η κατάσταση φαίνεται πως ξεπερνά το όριο αντοχής των αιθουσαρχών. Ένα μέτρο που μπορεί να πάρει άμεσα η κυβέρνηση είναι η μείωση του υπέρογκου ΦΠΑ στα εισιτήρια των κινηματογράφων, ο οποίος είναι ο υψηλότερος στην Ευρώπη αγγίζοντας το 24%! Η διατήρηση του, η οποία ήταν μνημονιακή υποχρέωση, είναι ώρα να αρθεί και να μειωθεί στο 6%, όπως είναι και στα άλλα θεάματα και όπως ζητούν οι αιθουσάρχες. Ένα ακόμη δυσβάσταχτο κόστος είναι το ενοίκιο, το οποίο συχνά είναι αρκετές χιλιάδες ευρώ το μήνα. Είναι, λοιπόν, αναγκαία μια ρύθμιση για πλήρη απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής ενοικίου όσο καιρό οι αίθουσες παραμένουν κλειστές και για 2-3 μήνες μετά την επαναλειτουργία τους. Κι αυτό θα πρέπει να γίνει με παράλληλη απαλλαγή από την υποχρέωση πληρωμής του ΕΝΦΙΑ από τους ιδιοκτήτες των ακινήτων. Απαλλαγή θα πρέπει να υπάρξει επίσης και από άλλες πάγιες οικονομικές υποχρεώσεις όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, αέριο, ύδρευση, δημοτικά τέλη.
Ένα ακόμη πρόβλημα με το οποίο θα έρθουν αντιμέτωπες οι αίθουσες, είναι η τάση για αλλαγή του τρόπου με τον οποίο πλέον οι θεατές προσεγγίζουν το κινηματογραφικό προϊόν, τάση η οποία εντάθηκε με την πανδημία. Αναφέρομαι στα διάφορα συνδρομητικά κανάλια και τις κινηματογραφικές πλατφόρμες οι οποίες, κατ’ ανάγκη, λόγω υποχρεωτικού εγκλεισμού, άλλαξαν τις συνήθειες και τον τρόπο με τον οποίο πολλοί άνθρωποι βλέπαμε τις ταινίες.
Πόσο εύκολο είναι να αποδεσμευτούμε από τη γοητεία του καναπέ και του τηλεκοντρόλ και να επανεφεύρουμε τις κινηματογραφικές μας κοινότητες; Πόσο εύκολο θα είναι να ξαναβρούμε την απολεσθείσα μας κοινωνικότητα;