Επαναμεταγωγή στον Κορυδαλλό, για να συνεχίσει τις σπουδές του, ύστερα από πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης
Υστερα από 9 μέρες απεργίας πείνας και 3 μέρες απεργίας δίψας, ο κρατούμενος φοιτητής Βασίλης Δημάκης κέρδισε την επαναμεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει απρόσκοπτα τις σπουδές του στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ μέσω του διαδικτύου -αφού η μεταγωγή-απαγωγή του έγινε τόσο βάρβαρα που ούτε τα βιβλία του δεν τον άφησαν να πάρει- αλλά κυρίως δια ζώσης, όταν θα ανοίξουν και πάλι τα αμφιθέατρα. Να θυμίσουμε ότι το δικαίωμά του να σπουδάσει στη σχολή του το είχε κερδίσει πάλι με απεργία πείνας και δίψας ο Βασίλης Δημάκης το 2018.
Το γιγάντιο κύμα αλληλεγγύης –παρά τις δύσκολες για κοινωνικές κινητοποιήσεις εποχές- ήταν αυτό που υποχρέωσε το Συμβούλιο Φυλακών των Γρεβενών –αφού η γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής σφύριζε αδιάφορα για όσα εκείνη προκάλεσε- να εγκρίνει την επαναμεταγωγή του Βασίλη Δημάκη, «πλησίον στο ακαδημαϊκό ίδρυμα, όπου σπουδάζει». Τείχος συμπαράστασης έστησαν πρώτα και κύρια οι καθηγητές του και οι συμφοιτητές του με ανακοινώσεις που εξέδωσαν, οι καθηγητές του ΔΣ του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών από όπου έχει λάβει υποτροφία ως άριστος φοιτητής, και ύστερα δεκάδες συλλογικότητες, οργανώσεις και κόμματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ 25, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΚΕΕΡΦΑ, τοπικές ΕΛΜΕ, Σύλλογος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1973, Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνική Εταιρεία Μελέτης του Εγκλήματος και του Κοινωνικού Ελέγχου κ.λπ. Ηχηρές ήταν και οι δηλώσεις των πρώην υπουργών Παιδείας Νίκου Φίλη και Κώστα Γαβρόγλου, που σημείωναν την πλήρη απουσία της σημερινής υπουργού Παιδείας, ενώ το θέμα διεθνοποιήθηκε ύστερα από ερώτηση που κατέθεσαν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δε δάσκαλός του στο σχολείο της φυλακής Πέτρος Δαμιανός δεν σταμάτησε στιγμή να μιλά για τον μαθητή του Βασίλη Δημάκη. Πήγε μέχρι το υπουργείο, μαζί με τον δικηγόρο του απεργού, Θανάση Καμπαγιάννη, όπου δεν έγιναν δεκτοί και τελικά θυροκόλλησαν τα αιτήματα του Β. Δημάκη. Η αγωνία του Π. Δαμιανού ήταν τόσο μεγάλη που δήλωνε «Δεν πρόκειται να υποχωρήσει, γιατί οι σπουδές του είναι η κινητήριος δύναμή του. Κάνω, λοιπόν, μια ύστατη έκκληση ανθρωπισμού, για να σωθεί η ζωή του και ύστερα το δικαίωμά του να σπουδάσει. Το πέτυχε με τρομερούς αγώνες».
Η έκκληση εισακούσθη από το Συμβούλιο Φυλακής Γρεβενών, αφού το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη κώφευε, διαστρεβλώνοντας ταυτόχρονα τα γεγονότα. Σε ανακοίνωσή του σημείωνε ότι η μεταγωγή έγινε «για λόγους λειτουργίας του Καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού Ι, καθώς και στο πλαίσιο της εφαρμογής έκτακτων μέτρων για την προστασία από τον κορωνοϊό». Να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό ότι δεν έχει ανακοινωθεί κάποιο πρόγραμμα μεταγωγών στο πλαίσιο της προστασίας από τον κορωνοϊό, το αντίθετο μάλιστα, ανακοινώθηκε η αναστολή των μεταγωγών. Εξοργιστικό είναι ακόμα πως στην ανακοίνωση δεν αναγνωρίστηκε σε κανένα σημείο πως ο Β. Δημάκης είναι απεργός πείνας και δίψας. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος του απεργού, δήλωσε στην «Εποχή» πως το γεγονός αυτό είναι «απαράδεκτο, αφού το άρθρο 13 του σωφρονιστικού κώδικα αναγνωρίζει ρητά το χαρακτήρα της απεργίας πείνας και θα όφειλε το υπουργείο να το αναφέρει στο δελτίο Τύπου. Αλλά όπως φαίνεται το υπουργείο είναι σε άρνηση». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι: «Η δίωξη του Βασίλη ήταν καθαρά φρονηματική. Ο μόνος λόγος για τον οποίο μετήχθη εκδικητικά στις φυλακές των Γρεβενών ήταν γιατί εκπροσώπησε τα δικαιώματα των κρατουμένων. Ήταν αυτός ο οποίος μίλαγε για τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές, ήταν αυτός ο οποίος μίλησε στις 30 Μαρτίου με την γενική γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, η οποία μάλιστα τον χαρακτήρισε «πολυλογά». Ο Βασίλης πήρε πολλή δύναμη από τον κόσμο που στάθηκε αλληλέγγυος, ενώ η νίκη του δεν ήταν μόνο προσωπική δικαίωση αλλά και έμπρακτη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων».
Ο Βασίλης Δημάκης στη δήλωση λήξης της απεργίας πείνας και δίψας, αφού ευχαρίστησε όλους όσοι του συμπαραστάθηκαν, πράξη που του «δημιούργησε ένα υπέροχο συναίσθημα δημοκρατικής πληρότητας και βαθιάς ευγνωμοσύνης, που δεν μπορεί παρά να με κάνει καλύτερο άνθρωπο» είπε, μεταξύ άλλων: «Αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας ότι στα 41 χρόνια της ζωής μου είναι η πρώτη φορά που έχω βασανιστεί ως οντότητα τόσο βάναυσα. Και εννοώ την όλη αναξιοπρεπή διαδικασία μεταγωγής μου (…) Παλεύω καθημερινά με τον εαυτό μου έτσι ώστε να γίνω ένας χρήσιμος, αλληλεγγύος και συμπαραστατικός καλός άνθρωπος για τους συνανθρώπους μου. Ωστόσο, μετά τον αναξιοπρεπή και εξευτελιστικό βασανισμό που υπέστην, δεν ξέρω αν μπορώ να συγχωρήσω τους πραγματικούς υπαιτιους. Αυτό όμως που θέλω και αισθάνομαι την ανάγκη να πω σε όσους μεθόδευσαν την κατάφωρα άδικη και αναίτια μεταγωγή μου είναι ότι η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές.»
Επιμέλεια, ρεπορτάζ: Ιωάννα Δρόσου•