Κατάθεση προσφυγής στο ΣτΕ και καταγγελίας στη Ρυθμιστική Αρχή Λιμένα ενάντια στην επέκταση του νότιου προβλήτα κρουαζιέρας
Του Γιάννη ΚαρδαράΤο έργο επέκτασης του νότιου προβλήτα κρουαζιέρας, εκτός του κυρίως λιμένος του Πειραιά, και μάλιστα σε μήκος 350 μέτρων μέσα στη θάλασσα της Πειραϊκής δεν είναι αναπτυξιακό, αλλά αντίθετα συγκροτεί ένα περιβαλλοντικό έγκλημα με ανεπίστροφες συνέπειες.
Για το λόγο αυτό κατέθεσα καταγγελία (αρι. Πρωτ. 756/4-5-2020) στην ανεξάρτητη αρχή Ρυθμιστική Αρχή Λιμένα, αναφερόμενος σε έγγραφα και στην κατατεθείσα από 10-4-2020 αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ που κατέθεσαν 20 συμπολίτες κατά της «Σύμβασης Παραχώρησης» του ΟΛΠ ΑΕ προς την «COSCO» που κυρώθηκε με τον Ν 4404/2016. Με την ευκαιρία της ανάδειξης από πλευράς πολιτών και εμού προσωπικά της ανάγκης επανεξέτασης της χρησιμότητας και σκοπιμότητας του έργου, κατά τον μήνα Απρίλιο του 2020 ανέγνωσα απόψεις συμπολιτών μου που ζητούν «Περιβαλλοντικές Μελέτες ενός αναπτυξιακού (όπως το χαρακτηρίζουν) έργου» που είναι καθ’ όλα σεβαστές. Όμως ας μου επιτραπεί να εκθέσω τη δική μου αντίθετη άποψη χωρίς να εκπροσωπώ κανένα ή να αυτοπροσδιορίζομαι ως «επαίων» και κατά την νεοελληνική «παντογνώστης».
Γιατί δεν είναι αναπτυξιακό έργο1) Το θέμα συζητείται εδώ και 15 χρόνια από την εποχή του κ. Γ. Ανωμερίτη Προέδρου τότε του Κρατικού ΟΛΠ ή σε Δημοτικά Συμβούλια και σε αυτοδιοικητικές παρατάξεις, το δε αυτοδιοικητικό σχήμα «Λιμάνι της Αγωνίας», που είχα την τιμή να συμμετέχω ως Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά επί 12 χρόνια, είχε πάντα συγκροτημένη άποψη εναντίωσης «στις 2 επί πλέον των ήδη υπαρχουσών 11 θέσεων κρουαζιερόπλοιων γιατί αυτό προϋπέθετε το «μπάζωμα» της θάλασσας που θα είχε ως συνέπεια πρόσθετες επιβαρύνσεις (αερίων ρύπων, συγκοινωνιακού κορεσμού και άλλων επιπτώσεων) επικίνδυνων για την συνταγματικά κατοχυρωμένη υγεία των πολιτών της Περιφέρειας Πειραιά.
2)Το θέμα, κατά την γνώμη μου, απασχολεί την πειραϊκή κοινωνία, που μόλις πρόσφατα ενημερώνεται, και δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται στην αναστολή των εργασιών μέχρι την έκδοση Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, που όντως υπάρχει έλλειψη. Με την «αναστολή των εργασιών» συμφωνεί ο δήμαρχος κ. Μώραλης, ο κ. Πατούλης και βουλευτές της ΝΔ και άλλα αυτοδιοικητικά σχήματα. Όμως, το κύριο θέμα είναι η επαναξιολόγηση της σκοπιμότητας-χρησιμότητας και τελικά η «μη εκτέλεση του έργου», διότι η συνεπαγόμενη πρόσθετη επιβάρυνση θα επιφέρει ανεπίστροφη καταστροφή του περιβάλλοντος, πρόσθετη συγκοινωνιακή συμφόρηση και συνέπειες στην Υγεία των πολιτών της Περιφέρειας και του λεκανοπεδίου και όχι μόνο της Πειραϊκής (έχει ήδη κατατεθεί αίτηση ακύρωσης είκοσι πολιτών στο ΣτΕ και ανάρτηση υπογραφών δημάρχων, πανεπιστημιακών, συνδικαλιστών σε εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης).
3) Δεν είναι αναπτυξιακό διότι βάσει της «αρχής της αναλογικότητας» τα αρνητικά για τον Πειραιά θα είναι περισσότερα από τα θετικά και αυτό χρήζει ευρύτερης ανάλυσης, που δεν το επιτρέπει το παρόν άρθρο. Εν τούτοις, ο καθένας και η κάθε μία έχει τη δυνατότητα να ζυγίσει τα θετικά και αρνητικά με βάση τις μέχρι τώρα γνώσεις και εμπειρίες της παγκόσμιας και τοπικής περιβαλλοντικής κρίσης σε συνδυασμό με την υγεία και τις πανδημίες (κορωνοϊός) ως αποτέλεσμα του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης, αλλά και της οικονομίας.
Να αποτρέψουμε το έγκλημαΕξηγούμαι: ούτε ένα ευρώ δεν θα μένει στον Πειραιά, έστω και καθ’ υπερβολήν, αφού θα κατευθύνεται το λεκανοπέδιο στον περίκλειστο από τα κάγκελα του ΟΛΠ υπερτοπικό πόλο του μέλλοντος, δηλαδή σε «μια πόλη μέσα στη πόλη», ενώ η πόλη – πόλεις θα δέχονται δυσανάλογη επιβάρυνση και σχεδόν κανένα όφελος για την τοπική οικονομία.
Το ότι όλες οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και του ΣΥΡΙΖΑ, «έδωσαν πράσινο φως με τη συναίνεση μεγάλου μέρους της τοπικής κοινωνίας για το αναπτυξιακό έργο», (όπως γράφουν συμπολίτες μας) δεν είναι θέμα έλλειψης Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (γνωρίζουμε άλλωστε πως εκδίδονται κατά παραγγελίαν). Αντιθέτως, θα τεθεί σε κίνδυνο η περιβαλλοντική ισορροπία και η Υγεία των πολιτών που αναδείξαμε ότι έχει σχέση και με το ισχύον μοντέλο ανάπτυξης και όχι μόνο της πόλης. Τα επιχειρήματα ότι υπάρχουν «ψηφισμένοι νόμοι» επί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ή ότι είναι χαρακτηρισμένη ως «υποχρεωτική επένδυση» ή ότι συνεπάγεται η μη εκτέλεση ποινικές ρήτρες δεν είναι πειστικά όταν αναδεικνύεται ο μείζον κίνδυνος για την Υγεία, δηλαδή το δημόσιο συμφέρον και την τοπική οικονομία.
Άλλωστε, γνωρίζουμε ότι η υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης έγινε με το πιστόλι στον κρόταφο στην Ελλάδα των μνημονίων, ή όταν οι κυβερνήσεις έξυναν τον πάτο του βαρελιού για χρηματοδοτήσεις έργων.
Είμαι υπέρ των αναπτυξιακών επενδύσεων, αλλά κατά των αντιαναπτυξιακών και ένα τέτοιο είναι οι νέοι προβλήτες, όπου για δύο θέσεις κρουαζιερόπλοιων θα πρέπει να μπαζωθούν 140 στρέμματα θάλασσας. Εδώ είναι πεδίον δόξης λαμπρόν να αποτρέψουμε το έγκλημα, που θα μας εγκαλούν οι επόμενες γενιές. Η κατατεθείσα ερώτηση στην βουλή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς θετική κατεύθυνση.
Άλλωστε «δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε το εφικτό, αν δεν διεκδικούσαμε το ανέφικτο» έγραφε ο γερμανός κοινωνιολόγος στις αρχές του 20ου αιώνα Μαξ Βέμπερ.
* Ο Γ. Καρδαρας είναι δικηγόρος, μέλος της Διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.