«Νασιονάλ, ακόμη κι αν μετατραπώ σε σκόνη και σαν σκόνη πάντα θα είμαι εραστής σου. Δεν θα ξεχάσω ούτε για μια στιγμή πόσο σε αγάπησα. Αντίο για πάντα». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Αμπντόν Πόρτε, τον «Ινδιανό». Ποδοσφαιριστής της Νασιονάλ Μοντεβίδεο, λάτρεψε την ομάδα του, έγινε ίνδαλμα των οπαδών, αλλά δεν άντεξε τον πάγκο. Ο Πόρτε γεννήθηκε το 1893, έξι χρόνια πριν την ίδρυση της ομάδας που έμελλε να συνδέσει τη ζωή αλλά και το θάνατό του!
Στα χωμάτινα σοκάκια της γειτονιάς του, της Λιμπερτάδ, άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Έντεκα χρονών κατάφερε να γίνει μέλος των ακαδημιών της Κολόν, που εκείνα τα χρόνια ήταν από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ουρουγουάης. Πολύ γρήγορα το ταλέντο του ξεχώρισε. Είχε όλα τα στοιχεία ενός πολύ καλού αμυντικού χαφ. Ατρόμητος, δυνατός, σκληρός, τα έδινε όλα στο γήπεδο, ακόμα και τη ζωή του και αυτό θα γινόταν και κυριολεκτικά. Από την επιβλητική του παρουσία (αλλά και την καταγωγή τους από τους Ινδιάνους Τσαρούα) στο γήπεδο απέκτησε το παρατσούκλι «Ινδιάνος» για το οποίο καμάρωνε. Είχε αποκτήσει παρατσούκλι, ήταν γνωστός. Ήταν ο ήρωας των πιτσιρικάδων και όχι μόνο.
Το μεγαλύτερο όνειρό του ήταν να φορέσει τη φανέλα της Νασιονάλ. Της ομάδας που λάτρευε από παιδί. Η μεγάλη στιγμή για τον Πόρτε ήρθε το 1911. Τότε η Νασιονάλ τον ζήτησε. Με δική του πίεση η μεταγραφή έγινε. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ένα όνειρο που θα κατέληγε σε εφιάλτη καθώς στη Νασιονάλ ο Πόρτε θα γράψει μια όμορφη και ταυτόχρονα τραγική σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Το 1917 είχε φτάσει στη κορυφή καθώς κατέκτησε με την Εθνική Ουρουγουάης το Κόπα Αμέρικα εκείνης της χρονιάς, ενώ με τη Νασιονάλ αναδεικνυόταν για τέταρτη φορά πρωταθλητής.
Η αρχή του τέλουςΤο 1918 η χρονιά δεν πήγε καλά καθώς ταλαιπωρήθηκε από ένα χρόνιο πρόβλημα στο γόνατο. Η απόδοσή του έπεσε κατακόρυφα. Αν και ήταν μόλις 24 ετών, ο Πόρτε δεν μπορούσε πλέον να είναι το ίδιο καλός. Έχασε σε ταχύτητα, δύναμη και ήρθε η στιγμή που δεν ήθελε με τίποτα. Ο πρόεδρος της Νασιονάλ που ήταν και καλός φίλος του, Χοσέ Μαρία Ντελγάδο, του ανακοίνωσε ότι η ομάδα θα κάνει μεταγραφή παίκτη για τη θέση του. Ο Πόρτε, αν και απογοητευμένος, του είπε ότι πρέπει να κάνει το καλύτερο για τη Νασιονάλ.
Στις 5 Μαρτίου του 1918 κόντρα στην Τσαρλέι, ο Πόρτε έπαιξε για τελευταία φορά βασικός. Νίκησαν 3-1 κι εκείνος είχε πολύ καλή απόδοση, λες και δεν είχε ξαφνικά κανένα πρόβλημα στο διαλυμένο πόδι του. Αμέσως μετά η ομάδα συγκεντρώθηκε στην ταβέρνα όπου πανηγύριζε τις επιτυχίες της. Ο Πόρτε ήταν λυπημένος. Δεν μπορούσε να αποδεχτεί ότι πλέον δεν θα ήταν βασικός. Στην ταβέρνα δεν έμεινε για πολύ. Βγήκε στο δρόμο και κινήθηκε προς το γήπεδο. Μπήκε στο παλιό «Πάρκε Σεντράλ» και σταμάτησε στο κέντρο του γηπέδου.
Εκεί όπου πάντα ακούγονταν τα συνθήματα αποθέωσης για το παίξιμό του, ξαφνικά ήχησε ένας πυροβολισμός. Ο Αμπντόν Πόρτε είχε πέσει νεκρός από το δικό του χέρι. Δίπλα του υπήρχε ένα σημείωμα, ίσως το πιο δραματικό στην ιστορία του ποδοσφαίρου. «Αγαπημένε Ντελγάδο, σε παρακαλώ να φροντίσεις την οικογένειά μου, όπως έδωσα κι εγώ τα πάντα. Και εσύ λατρεμένη μου Νασιονάλ, να θυμάσαι ότι θα είσαι για πάντα η μία και μοναδική μου ερωμένη. Νασιονάλ, ακόμη κι αν μετατραπώ σε σκόνη και σαν σκόνη πάντα θα είμαι εραστής σου. Δεν θα ξεχάσω ούτε για μια στιγμή πόσο σε αγάπησα. Αντίο για πάντα.» Η τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί στο Κοιμητήριο «La Teja», δίπλα στα αδέρφια Σέσπεδες, που θεωρούνταν τα πρώτα ινδάλματα της ομάδας του Μοντεβιδέο...
Ο Ινδιάνος κάλπασε μακριάΟ θάνατος του Πόρτε συγκλόνισε το φίλαθλο κόσμο της Ουρουγουάης. Μετά το τραγικό συμβάν, πολλές ομάδες προσφέρθηκαν να παίξουν αγώνες προς τιμήν του. Ο πατέρας των αδελφών Σέσπεδες δέχθηκε το αίτημα του Πόρτε και ο μέσος ενταφιάστηκε δίπλα στους Μπόλιβαρ και Κάρλος Σέσπεδες. Στην κηδεία του ποδοσφαιριστή υπήρχε ένα μήνυμα που συνόψιζε τη ζωή του Αμπντόν στη Νασιονάλ: «Η Νασιονάλ ήταν το ιδεώδες του, την αγαπούσε όπως ο πιστός την πίστη του, όπως ο πατριώτης τη σημαία του»...
Για τους οπαδούς της Νασιονάλ είναι ένας ήρωας. Τον λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή. Κάθε γενιά συνέχισε να μιλάει και να φωνάζει το όνομά του στην εξέδρα. Ακόμα και σήμερα στα εντός έδρας παιχνίδια, μπορείς να διακρίνεις στην εξέδρα που φέρει το όνομά του, ένα τεράστιο πανό που γράφει: «Por la sangre de Abdón» (Για το αίμα του Αμπντόν). Ο θρύλος που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά των οπαδών της Νασιονάλ «λέει» ότι ο Πόρτε δεν έφυγε από την ομάδα, αλλά όταν σβήνουν τα φώτα μετά από τα ματς, μια φιγούρα εμφανίζεται στο κέντρο του γηπέδου και ακούει το τραγούδι για τον «Ινδιάνο» που καλπάζει.
Μ. Διόγος