Υπάρχει άλλος δρόμος!

 

Η Ομόνοια 1948 πετυχαίνει ένα διαφορετικό ποδοσφαιρικό πρόταγμα



«Εί­μα­στε έ­να νέο σω­μα­τείο, ό­μως με πο­λύ πα­λιές ρί­ζες, έ­να σω­μα­τείο που το ί­δρυ­σε η α­νά­γκη ό­σων έ­μει­ναν χω­ρίς πο­δο­σφαι­ρι­κή στέ­γη, έ­να σω­μα­τείο που η πο­δο­σφαι­ρι­κή του ο­μά­δα δεν θα έ­χει ο­πα­δούς, αλ­λά οι ο­πα­δοί θα έ­χουν πο­δο­σφαι­ρι­κή ο­μά­δα. Εί­μα­στε το “Α­θλη­τι­κό Λαϊκό Σω­μα­τείο Ο­ΜΟ­ΝΟΙΑ 1948” και ερ­χό­μα­στε να τα­ρά­ξου­με τα λι­μνά­ζο­ντα νε­ρά της κυ­πρια­κής κοι­νω­νίας, γι’ αυ­τό πά­με να α­να­λύ­σου­με το ποιοι εί­μα­στε». Με αυ­τά τα λό­για, πριν α­πό δυο χρό­νια, οι ο­πα­δοί της Ο­μό­νοιας Λευ­κω­σίας α­πο­φά­σι­σαν να δη­μιουρ­γή­σουν τη δι­κή τους πο­δο­σφαι­ρι­κή ο­μά­δα, κα­θώς δια­φώ­νη­σαν με την με­τα­τρο­πή της Ο­μό­νοιας σε α­νώ­νυ­μη πο­δο­σφαι­ρι­κή ε­ται­ρεία. Και η «άλ­λη» Ο­μό­νοια άρ­χι­σε την πο­δο­σφαι­ρι­κής της πε­ρι­πέ­τεια α­πό το α­γρο­τι­κό πρω­τά­θλη­μα, την τε­λευ­ταία κα­τη­γο­ρία του κό­σμου ό­πως μου εί­χε πει ο Α­λέ­κος Α­λέ­κου, α­πό τους πρω­τερ­γά­τες της Ο­μό­νοιας 1948, με μο­να­δι­κό γνώ­μο­να το πο­δό­σφαι­ρο για τους φι­λά­θλους, για την χα­ρά του παι­χνι­διού.

Η πο­ρεία α­νό­δου!

Μέ­σα σε δυο χρό­νια α­πό το α­γρο­τι­κό, α­νέ­βη­κε πρω­τα­θλή­τρια στην 4η, που ο­νο­μά­ζε­ται και ε­πί­λε­κτη κα­τη­γο­ρία και φέ­τος θα α­γω­νι­στεί στην Γ’ κα­τη­γο­ρία του κυ­πρια­κού πο­δο­σφαί­ρου.
Ε­κτός α­πό την πο­δο­σφαι­ρι­κή δρά­ση, κά­θε σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο η Ο­μό­νοια 1948 προ­χω­ρά σε μια πο­λύ με­γά­λη κί­νη­ση, κα­θώς θα α­πο­κτή­σει ι­διό­κτη­το γή­πε­δο και προ­πο­νη­τι­κό κέ­ντρο. Πρω­το­φα­νές για ε­ρα­σι­τε­χνι­κή ο­μά­δα που στη­ρί­ζε­ται οι­κο­νο­μι­κά α­πο­κλει­στι­κά α­πό τους φι­λά­θλους - μέ­λη της. Πριν α­πό λί­γες μέ­ρες α­να­κοι­νώ­θη­κε ότι οι προ­σπάθειες για να α­πο­κτήσει η ο­μάδα τη δι­κή της προ­πο­νη­τι­κή στέγη έχουν καρ­πο­φο­ρήσει. Α­να­φέ­ρει με­τα­ξύ άλ­λων η α­να­κοί­νω­ση του σω­μα­τείου: «...Έχει ε­ξευ­ρε­θεί γή­πε­δο σε πε­ριο­χή της Λευ­κω­σίας, το ο­ποίο πλη­ροί ό­λες τις προϋπο­θέ­σεις που εί­χα­με θέ­σει (α­γω­νι­στι­κές και οι­κο­νο­μι­κές) για να προ­χω­ρή­σου­με. Τα κε­φάλαια που α­παι­τούνται για την α­γο­ρά του γη­πέδου έχουν ε­ξα­σφα­λι­στεί α­πό φίλους και μέλη του σω­μα­τείου. Θα θέλα­με αυ­τή η α­να­κοίνω­ση να γι­νόταν μπρο­στά στα μέλη μας σε μια Γε­νι­κή Συ­νέλευ­ση, αλ­λά δυ­στυ­χώς η κα­τάστα­ση με τον κο­ρο­νοϊό δεν μας άφη­νε άλ­λα χρο­νι­κά πε­ρι­θώρια. Ως διοι­κη­τι­κό συμ­βούλιο, με­τά α­πό αρ­κε­τή με­λέ­τη, α­πο­φα­σίσα­με να προ­χω­ρήσου­με και να πραγ­μα­το­ποιήσου­με το ση­μα­ντι­κό αυ­τό σχέδιο. Έχει ή­δη ε­τοι­μα­στεί ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη πα­ρου­σία­ση με όλες τις λε­πτο­μέρειες και τις πτυ­χές του έρ­γου, η ο­ποία θα γίνει σε Γε­νι­κή Συ­νέλευ­ση, μόλις μας δο­θεί η ευ­και­ρία και αρ­θούν τα πε­ριο­ρι­στι­κά μέτρα. Θα γί­νει πλή­ρης ε­νη­μέ­ρω­ση για το πο­σό της α­γο­ράς του πο­δο­σφαι­ρι­κού γη­πέ­δου, για το σχέ­διο α­πο­πλη­ρω­μής, για την κα­τά­στα­ση στην ο­ποία βρί­σκε­ται το γή­πε­δο, για την ε­πέν­δυ­ση που πρέ­πει να γί­νει φέ­τος, ού­τως ώ­στε να γί­νει λει­τουρ­γι­κό προ­πο­νη­τι­κό κέ­ντρο, για τη δη­μιουρ­γία α­πό το σω­μα­τείο δια­χει­ρι­στι­κού ορ­γα­νι­σμού του γη­πέ­δου και για τα σχέ­δια μας για το μέλ­λον. Α­πό τις ε­πό­με­νες μέ­ρες ό­λες και ό­λοι να εί­στε έ­τοι­μοι να ση­κώ­σου­με τα μα­νί­κια και να φτιά­ξου­με με τα δι­κά μας χέ­ρια το Προ­πο­νη­τι­κό Κέ­ντρο του Λα­ού. Στό­χος μας εί­ναι α­πό τη φε­τι­νή χρο­νιά η 1η ο­μά­δα και η νε­ο­δη­μιουρ­γη­θεί­σα ο­μά­δα των U19 να πραγ­μα­το­ποιή­σουν το βα­σι­κό στά­διο της προ­ε­τοι­μα­σίας τους στο ι­διό­κτη­το Προ­πο­νη­τι­κό Κέ­ντρο. Λί­γο πριν τη συ­μπλή­ρω­ση 2 χρό­νων ζωής του Α­θλη­τι­κού Λαϊκού Σω­μα­τείου Ο­ΜΟ­ΝΟΙΑ 1948 ερ­χό­μα­στε να δη­λώ­σου­με με τον πιο βρο­ντε­ρό τρό­πο ό­τι “ήρ­θα­με για να μεί­νου­με”. Τα παι­διά που βρί­ζα­τε, που χλευά­ζα­τε, που τό­σο υ­πο­τι­μη­τι­κά κοι­τού­σα­τε, δεν εί­ναι α­πό τα παι­διά που τα πα­ρα­τούν, εί­ναι α­πό τα παι­διά που νι­κούν. Ο λαός που α­κο­λου­θεί αυ­τή την ι­δέα, ό­σο και αν πλη­γώ­θη­κε πριν 2 χρό­νια, βρή­κε τα πό­δια του και σή­με­ρα πά­λι πε­ρή­φα­να μι­λά για την Ο­ΜΟ­ΝΟΙΑ του Λα­ού. Α­πό το λαό για το λαό».
Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρίες, η έ­κτα­ση 10.000 τ.μ. ό­που θα στε­γα­στεί η Ο­μό­νοια 1948, βρί­σκε­ται στην πε­ριο­χή Ερ­γά­τες της Λευ­κω­σίας και πρό­κει­ται για πρώην γή­πε­δο της Star FC, μιας α­κα­δη­μίας πο­δο­σφαί­ρου. Η α­πό­κτη­ση ι­διό­κτη­του γη­πέ­δου και προ­πο­νη­τι­κού κέ­ντρου θα δώ­σει τη δυ­να­τό­τη­τα στην Ο­μό­νοια 1948 να «α­να­σά­νει» οι­κο­νο­μι­κά, κα­θώς θα στα­μα­τή­σει να πλη­ρώ­νει «ε­νοί­κιο» σε γή­πε­δα άλ­λων ο­μά­δων για να προ­πο­νεί­ται.

Ε­νά­ντια στο «μο­ντέρ­νο» πο­δό­σφαι­ρο!

Το πε­τυ­χη­μέ­νο, ε­ντός και ε­κτός α­γω­νι­στι­κών χώ­ρων, εγ­χεί­ρη­μα του Α­θλη­τι­κού Λαϊκού Σω­μα­τείου Ο­μό­νοια 1948 δεί­χνει έ­ναν δια­φο­ρε­τι­κό δρό­μο για το πο­δό­σφαι­ρο, α­ντί­θε­το στο λε­γό­με­νο «μο­ντέρ­νο». Σε μια ε­πο­χή που το πα­γκό­σμιο πο­δό­σφαι­ρο έ­χει με­τα­τρα­πεί σε μια με­γά­λη οι­κο­νο­μι­κή δια­δι­κα­σία, με δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια να δια­κι­νού­νται α­νά­με­σα στις ο­μά­δες. Σε μια ε­πο­χή που Άρα­βες, Κι­νέ­ζοι, Α­με­ρι­κά­νοι και Ρώ­σοι με­γι­στά­νες α­γο­ρά­ζουν με­γά­λους ευ­ρω­παϊκούς συλ­λό­γους. Στην ε­πο­χή που ο φί­λα­θλος με­τα­τρέ­πε­ται σε... τη­λε­θε­α­τή και κα­τα­να­λω­τή. Σε μια τέ­τοια ε­πο­χή, η Ο­μό­νοια 1948 α­πο­δει­κνύει ό­τι μπο­ρεί να υ­πάρ­χει πε­τυ­χη­μέ­νος, μη ε­μπο­ρι­κός πο­δο­σφαι­ρι­κός σύλ­λο­γος.
Ε­ξάλ­λου τα παι­διά της ο­μά­δας στην ι­δρυ­τι­κή τους δια­κή­ρυ­ξη εί­χαν το­νί­σει: «Εί­μα­στε ε­μείς που δεν έ­χου­με κα­νέ­να πί­σω μας, αλ­λά εί­μα­στε έ­τοι­μοι να τα βά­λου­με με ό­λους και ό­πως τό­σο ό­μορ­φα έ­γρα­ψε ο Τά­σος Λει­βα­δί­της: “Εί­μα­στε ε­μείς που δεν έ­χου­με τί­πο­τα και ερ­χό­μα­στε να πά­ρου­με τον κό­σμο”».
Μ. Διό­γος