Για όσους τυχόν έχουν ακόμη ίχνη αμφιβολίας για τις επείγουσες προτεραιότητες της κυβέρνησης ενόψει του Αρμαγεδδώνος τον οποίο επιφυλάσσουν το φθινόπωρο στην οικονομία και την κοινωνία οι επιλογές της, η απάντηση βρίσκεται στο άρθρο της «Καθημερινής» της περασμένης Δευτέρας με τίτλο «Αγορά της εικοσαετίας για τα ΜΑΤ».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο —η εγκυρότητα των πηγών πληροφόρησης του οποίου δέον να θεωρείται αναμφισβήτητη— η κυβέρνηση προτίθεται να αγοράσει, το συντομότερο, χιλιάδες ασπίδες, κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα για τις δυνάμεις καταστολής. Και μεγάλη ποσότητα χημικών, καθότι, όπως εξηγούν «αρμόδιες πηγές» (που «έκαναν λόγο για μέχρι και 50.000 δακρυγόνα και για την προμήθεια εκτοξευτήρων με δυνατότητα να ρίχνουν “κατά ριπάς”») οι διμοιρίες εκτόξευαν «κατά μέσον όρο 1.000 με 1.100 δακρυγόνα την ημέρα» στα σύνορα στον Έβρο, με αποτέλεσμα — δικαιούμαστε να υποθέσουμε— να έχουν ξεμείνει από υλικό προς χρήση εντός των συνόρων.
Συγκεκριμένα: Μέχρι το φθινόπωρο στη διάθεση των ΜΑΤ, της ομάδας ΔΙΑΣ, των Ομάδων Πρόληψης Καταστολής Εγκληματικότητας και της Άμεσης Δράσης θα βρίσκονται 22.000 νέα αλεξίσφαιρα γιλέκα. Και 5.000 καινούργια κράνη. Και 3.000 νέες ασπίδες. Και νέες στολές, προστατευτικοί θώρακες, γάντια και αρβύλες για τα ΜΑΤ.
Το μήνυμα είναι σαφές: Με την αστυνομία δεν παίζουμε. Ασαφές παραμένει ποιος είναι ο παραλήπτης.
Είναι η Τουρκία, όπως θέλει ο αρθρογράφος να ακουστεί; Ούτε ο αφελέστερος των αναγνωστών θα μπορούσε να πειστεί ότι η προκλητικότητα της γείτονος θα ήταν ποτέ δυνατόν να αποθαρρυνθεί με τέτοια μηνύματα. Ο παραλήπτης είναι άλλος. Και τον γνωρίζουν και ο συντάκτης και οι έγκυρες πηγές του – όπως, εξάλλου, γίνεται σαφές στη συνέχεια.
Η οποία συνέχεια πληροφορεί τον παραλήπτη του μηνύματος ότι «η ηγεσία της ΕΛΑΣ αποφάσισε να ανακατασκευάσει τα συνολικά 50 “κλούβες” των ΜΑΤ». Ότι «υπάρχουν εισηγήσεις για την προμήθεια νέων οχημάτων καταιονισμού». Για «την αγορά οχημάτων με δυνατότητα να επιχειρούν σε στενότερους δρόμους, εντός αστικού ιστού». Για «την αγορά επιπλέον θωρακισμένων για την αντιτρομοκρατική μονάδα ΕΚΑΜ». Για την αγορά «μικρών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) για την επιτήρηση των συνόρων και όχι μόνο».
Κλούβες. Αντλίες νερού κατά διαδηλωτών. Θωρακισμένα οχήματα για δράση εντός του αστικού ιστού με την επικουρία drones. Το μήνυμα είναι σαφές. Και δεν «δείχνει» την Άγκυρα. Δείχνει ότι η κυβέρνηση επιφυλάσσει θερμή υποδοχή στα κύματα δυσαρέσκειας που (προεξοφλεί ότι) θα προκληθούν από την οικονομική και κοινωνική πολιτική που εφαρμόζει.
Είναι επιλογή του ίδιου του κ. Μητσοτάκη. Το υποσημειώνει με νόημα ο αρθρογράφος, παραθέτοντας την πληροφορία ότι «η διαδικασία ξεκίνησε κατόπιν απαίτησης του ίδιου του πρωθυπουργού». Ο οποίος πρωθυπουργός, όπως συνάγεται από τα συμφραζόμενα, έχει εγκρίνει τον προϋπολογισμό του προγράμματος προμηθειών – κάπου 34 εκατομμύρια.
Και ερωτάται: Πόσα από αυτά τα εκατομμύρια θα αρκούσαν για να επαναλειτουργήσει το Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο του Νοσοκομείου «Αγία Σοφία»; Που παραμένει κλειστό με το πρόσχημα της ανακαίνισής του. Η οποία ανακαίνιση έχει προ πολλού ολοκληρωθεί, όπως καταγγέλλουν ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Πασχόντων με Καρδιοπάθειες, ο ΕΣΑΜΕΑ, οι παιδοκαρδιολογικές εταιρείες, οι ενώσεις ιατρών, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Συγγενείς Καρδιοπάθειες.
Πόση κοινωνική ευαισθησία εκ μέρους της κυβέρνησης απαιτείται για να κατανοηθεί και να αντιμετωπιστεί η πραγματικότητα που λέει ότι στην χώρα γεννιούνται κάθε χρόνο 500-600 παιδιά που χρειάζονται καρδιολογική θεραπεία ή χειρουργική επέμβαση, και ότι τουλάχιστον τα μισά από αυτά χρίζουν άμεσης φροντίδας τον πρώτο χρόνο της ζωής τους;
Όταν από τα περιστατικά αυτά τα 350-400 χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης , το «Αγία Σοφία» μπορούσε, στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων που του επέτρεπε η κρατική μέριμνα, να αντιμετωπίσει τα 180, μολονότι, σύμφωνα με τους ειδήμονες, θα μπορούσε περισσότερα, εάν είχε περισσότερες κλίνες ΜΕΘ και περισσότερες ημέρες χειρουργείου. Τώρα τα 180 εκείνα έχουν περιοριστεί στα 50-60, λιγοστεύοντας κάθε χρόνο που περνά. Με αποτέλεσμα οι οικογένειες να ωθούνται, άρον-άρον, σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, αντιμέτωπες με επιπλέον χρεώσεις που δεν καλύπτουν τα Ταμεία.
Πόσα λαϊκά βαλάντια μπορούν να ανταποκριθούν, όταν το «Αγία Σοφία» προσφέρει κάλυψη σε ασφαλισμένα αλλά και ανασφάλιστα περιστατικά; Όταν μια μέση επέμβαση και νοσηλεία, που στο «Αγία Σοφία» εκτιμάται στα 7.500-8.000 ευρώ, στα ιδιωτικά ζητείται προκαταβολή έως και πάνω από 10.000 ευρώ για το επιπλέον κόστος που δεν θα καλυφθεί από το Ταμείο;
Για πόσα ανήλικα έχει εκφωνηθεί, εν ψυχρώ, καταδικαστική απόφαση, επειδή το Κέντρο βρίσκεται σε «αναστολή» λειτουργίας εδώ και τρεις μήνες λόγω κορωναϊού, με τη δικαιολογία της έλλειψης προσωπικού; Πόσες, τελοσπάντων, ασπίδες και κράνη των ΜΑΤ, πόσα δακρυγόνα απαιτούνται για να επαναλειτουργήσει το Παιδοκαρδιοχειρουργικό του «Αγία Σοφία» και να αναβαθμιστούν όλες οι υπηρεσίες και οι εργαζόμενοι σε αυτό;
Τις διαψεύσεις, σε ιταμό ύφος, του πλήθους των καταγγελιών από τον υπουργό Υγείας, τις διαβεβαιώσεις του ότι στα εκκρεμή περιστατικά προσφέρεται επαρκής κάλυψη από άλλα ιδρύματα, όπως το Ωνάσειο, ήλθε την περασμένη Τετάρτη να καταρρίψει η καταγγελία μιας μητέρας από την Κρήτη, που, μιλώντας σε γνωστό τηλεοπτικό κανάλι, περιέγραψε το δράμα της ίδιας και του τρίχρονης κόρης της, που πάσχει από συγγενή καρδιοπάθεια και χρήζει άμεσης χειρουργικής επέμβασης. Το παιδί πρέπει να μεταφερθεί στην καρδιοχειρουργική του «Αγία Σοφία» —όπου παρακολουθείται και όπου υπάρχει ο φάκελός του— όμως η μονάδα είναι κλειστή. Όπως κατήγγειλε η μητέρα, το παιδί έχει εξαφανιστεί από τη λίστα για χειρουργείο, στην οποία είχε εγγραφεί τον Σεπτέμβριο.
Όσοι διερωτώνται ακόμη για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, θα βρουν την απάντηση σχέδιά του για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας που αποκάλυψε προ ημερών σε ιδιωτικό κανάλι ο πρωθυπουργός: «Τι μας ενοχλεί, αντί να αγοράζουμε ως κράτος τομογράφους, να αγοράζουμε τις υπηρεσίες; Σε αυτή τη δομή θα εργάζονται δημόσιοι υπάλληλοι…» Δηλαδή; Δηλαδή το κράτος να συνάπτει συμφωνία με ένα ιδιωτικό ιατρικό κέντρο και να στέλνει υπαλλήλους του δημοσίου —δηλαδή αμειβόμενους από το δημόσιο, δηλαδή από τη φορολογούμενη μητέρα από την Κρήτη— να εργάζονται εκεί, με τους ιδιώτες να προσφέρουν τα μηχανήματα και τον χώρο – επί αδρά αμοιβή, εννοείται.
Ενδιαφέρουσα ιδέα. Μήπως να την εφαρμόσει και στις δυνάμεις καταστολής ο κ. πρωθυπουργός;
Κωστής Γιούργος